Ik denk niet dat Karst Tates dit liedje kende

Waar Udo Juergens het liet liggen, heeft André van Duin het opgepakt, weggesmeten en weer keihard bij de lurven gegrepen. Een spijker is nog nooit zo nauwkeurig op de kop geslagen als hier. André is Duitser dan Rudi Carell en Linda de Mol bij elkaar opgeteld en er is geen woord Spaans bij. Duidelijk geïnspireerd door het klassieke metrische patroon dat we ook kennen van Petrarca laat André bijna achteloos, nee bijna arrogant, ieder woord met het grootste gemak vallen op de fijne klanken van de muziek.

En dan hebben we het niet eens over de inhoud van de tekst. Laten we dat ook niet doen.

Bakhtay wil graag als haar vader zijn

Bakhtay wil graag zijn als haar vader.

Haar vader is niet meer, werd ondervraagd door de Taliban. Hij had blijkbaar iets niet helemaal kies gedaan, want de jongens van de Taliban waren niet op hun vrolijkst tijdens de ondervraging. Het ging ongeveer zo:

“Wie zijn je vrienden?”
“Weet ik niet.”
“Wie zijn je vrienden?”
“Weet ik niet. Weet ik niet…”
“Wie zijn je vrienden?”
“Ik heb geen vrienden.”
“Wie zijn je vrienden?”
“Ross, Chandler en Joey…?”
“Wie zijn je vrienden?”
“Ik weet het niet meer!”
“Aha, je weet het niet meer.”
“Nee, inderdaad. Ik weet het niet meer.”
“Dus je hebt gedronken?”
“Eh, wat heeft dat er nou mee te maken?”
“Alcohol nuttigen. Slecht. Geheugenverlies. En dat soort dingen.”
“Nou ja, ik weet toch nog wel dat ik gedronken heb!”
“Da’s waar. Maar niet meer met welke vrienden, toch?”
“Kijk, daar let je dan niet zo op, op zo’n moment…”
“Ok, en hoe smaakte het?”

Bakhtay wil graag net als haar vader later ook alcohol.
taliban-glamour-shots