Tag: tienuurpositie

Vroeg of laat moet je een eitje breken. Daar ontkom je niet aan. Of het nou is omdat je meedoet met een of andere flauwekulspelshow van John de Mol, of omdat je in een bizarre sollicitatieprocedure terecht bent gekomen, of gewoon omdat je een omelet wilt bakken (met stukjes spek waarschijnlijk). In sommige culturen is het breken van een ei een belangrijk ritueel om de mannen van de muizen te scheiden, maar eigenlijk in heel de westerse wereld wordt deze handeling wel bestempeld als een moment van de waarheid. Daarom zie je ook steeds vaker dat ouders hun kinderen al voor hun tiende levensjaar op eibreekles sturen. Maar je kunt geen eieren breken zonder af en toe een eitje te breken. Beginnersfouten komen vaak voor bij deze praktijk. Zo zal menig novice heus een keer vergeten een kom onder het ei te zetten, zodat de inhoud van het ei in z’n geheel op het aanrecht terechtkomt. Een andere misslag van debutanten hier is het wel neerzetten van een kom, maar het ei vergeten. Al met al kan men zeker stellen dat er heel wat factoren zijn die bij dit culinaire opus een rol spelen om een netjes gebroken ei te kunnen garanderen. Om er een paar te noemen: massa en vorm van het gebruikte werktuig, de snelheid van de impact, de slagkracht, de inslaghoek, en de beweging net na de impact. Het breken van een ei is een complexere operatie dan vaak wordt gedacht, en alleen een pro beseft dat je schouder vaak een beetje naar beneden gaat tijdens de slagbeweging, waardoor het mes het ei te vroeg kan raken. De oplettende lezer merkt op dat het hier dan gaat om het verkrijgen van de schaalbreuk met een (palet)mes. Breken van een ei op de rand van een kom kan uiteraard ook; de kans op stukjes eierschil in de voedselmix of het niet intact blijven van de dooier is dan echter groter.
De halve millimeter dikke schaal van een kippenei heeft een sterkte waarvan de variabiliteit afhankelijk is van de leeftijd en de gezondheid van de betreffende kip, en ook van de manier waarop het ei bewaard is. Dit maakt dat haast elk ei weer anders benaderd moet worden bij het breken, maar de meest betrouwbare methode voor de beste breuk blijft toch die met een paletmes.
Hier volgt een werkinstructie, waarbij elke interpretatie uiteraard even geldig is: Was allereerst je handen, en zorg ervoor dat keukengereedschap en werkbank schoon zijn volgens de Europese norm. Kijk naar het doel, sta op een ontspannen manier met het ei in de palm van je hand (je linkerhand, als je rechtshandig bent) met het puntige uiteinde naar je vingertoppen. Het mes houd je vast alsof het een kabouter is die je met een ferme druk een langzame dood wilt geven, met je wijsvinger op zijn achterhoofdje. Buiging van de pols moet in het hele traject van deze manoeuvre tot een absoluut minimum worden beperkt.
Begin nu met de punt van het mes naar het midden van het ei te wijzen. Breng het mes langzaam omhoog naar de tienuurpositie en verhoog de snelheid tot de verticale positie (je duim moet op dezelfde hoogte zijn als je oor). Stel je nu voor dat het ei je leraar economie is van vroeger, en pas je slagkracht daarop aan. Laat het mes in één beweging midden op het ei terechtkomen, dring het ei binnen tot juist boven de dooier, en trek het mes zo snel mogelijk weer terug. Oefen voor het beste resultaat net zo lang tot je je David Carradine waant en deze techniek zal je enorm veel schaamte en geld (in de vorm van eieren) besparen.