“Kom op jongens. Er moet toch wel iets zijn wat we allemaal lusten?” vroeg Geert getergd. Hij ergerde zich aan de besluiteloosheid van het gezelschap waar hij in verkeerde. Ongeveer een uur geleden werd unaniem besloten dat ze eten gingen bestellen via thuisbezorgd.nl maar sindsdien waren ze nog geen stap verder.
“Ik vind alles goed Geert,” zei Cor, “ik wil alleen absoluut geen shoarma. De vorige keer heb ik de hele nacht boven de wc gehangen om dat halalvlees uit te kotsen.”
“Als dat naar buiten komt,” zei Laurence, “kan dat enorme schade toebrengen aan je tanden. De zuren van braaksel tasten het glazuur van je tanden aan.” Iedereen negeerde haar maar er viel wel een vervelende stilte. Dion, die altijd al een beetje als het sukkeltje van de groep werd gezien, zag zijn kans schoon om eindelijk zijn bijdrage in de discussie te kunnen leveren. “Ik wil gewoon iets vegetarisch kunnen bestellen, het maakt niet uit of het Italiaans, Grieks, Thais, Turks, Surinaams of Indisch is.”
Er viel een nog pijnlijkere stilte dan daarvoor.
Geert, toch enigszins de aanjager van de groep, doorbrak de stilte. “Waarom bestellen we niet gewoon iets bij de oer-Hollandse snackbar? Frietjes, kaassoufflés, mexicano’s, dat soort dingen.”
“Welke snackbar?” vroeg James die ondertussen op zijn mobieltje naar Oost-Europese pornofilmpjes aan het kijken was, “die van Achmed of van Hafid?”
“Hafid!” riep Hero voordat iemand de kans kreeg om te reageren. “Hij verkoopt namelijk wel bier. Achmed heeft alleen frisdrank.”
“Oké, dan wordt het friet van Hafid,” zei Geert. “Cor wat wil jij?”
“Frietje shoarma, twee mexicano’s pinda en een Turkse pizza met extra veel knoflooksaus,” riep Cor resoluut. Geert schreef de bestelling op en keek naar Laurence die een “frietje stoofvlees en twee frikadellen met mayo” bestelde. Omdat Geert de bestelling met de klok mee opnam, had iedereen door dat de eerstvolgende Hero was, behalve Dion. “Raspatat oorlog kaassouflé, groentekroket en een berelul pinda,” riep hij enthousiast én voor zijn beurt.
“Dat is helemaal niet vegetarisch Dion,” snauwde Laurence.
“Oh, laat dan die groentekroket dan maar zitten,” kwam er enigszins beteuterd uit.
“Voor mij 24 bier en een hamburger speciaal,” zei Hero. Eric wilde dat ook wel. Dat verbaasde niemand. “En jij Fleur?” vroeg Geert.
“Oh, maakt me niet uit Geert. Doe maar hetzelfde als jij.”
“Goed dat was hem dan,” zei Geert. “Hafid zit hier om de hoek dus we kunnen het net zo goed daar gaan halen. Wie offert zich op?”
“Zullen wij gaan?” vroeg Eric aan Hero. “Op weg naar Hafid is een leuke brievenbus waar we in kunnen pissen.”
Het bleef nog lang onrustig in Venlo.