Sir William Frederick Herschel was een jolige vent; enorm homo dat wel maar dan wel zo’n homo die je best kunt verdragen. En dat terwijl hij toch zo’n 19 jaar Duitser is geweest. William Frederick heette vroeger, in zijn Duitse periode, Wilhelm Friedrich totdat hij naar Engelend verhuisde en zichzelf ook maar meteen een Engelse naam liet aanmeten. De gelijkenis tussen zijn Duitse en Engelse naam is overigens puur toeval. Vertalen was namelijk nog niet uitgevonden in die tijd. Sterren kijken wel. Sterren kijken was echt hartstikke hip. Een beetje met een telescoop naar het hemelse firmament turen onder het genot van een lekker glas wijn en een kaasplankje was een zeer geliefd tijdverdrijf onder de bourgeoisie. Plebs neukten zich vooral een slag in de rondte; dat is van alle tijden.
Homo’s hebben wat met sterren. Dat is ook van alle tijden. Herschel was zeker geen uitzondering op die regel. Hij was dol op sterren, planeten, kometen, asteroïden en anussen. Op een zekere avond in maart van het jaar 1781 ontdekte hij een nieuw hemellichaam: de planeet George (spreek uit Sjors). Tot op de dag van vandaag zijn er mensen die zeggen dat hij hiermee aan de toenmalige regent van het Engelse Koninkrijk refereerde maar niets is minder waar. In de darkroom waar de homo zich regelmatig liet nemen, werkte een jongen die zo heette. Heel romantisch dus.
De Fransen vonden dat echter helemaal niets. “Je noemt een planeet toch geen George!” zeiden vooraanstaande en invloedrijke Franse astronomen en eisten vervolgens dat Herschell met een andere naam op de proppen kwam. “Mijn reet!” was de repliek van Herschell en zodoende wordt de planeet George tot op de dag van vandaag Uranus genoemd.