mij kun je niet eens klei
meer noemen
verdroogd, verhard, verzadeld
de krokussen wenden zich af
de jus d’orange wordt zuur
met klonten
en konten zien in mij
wc-papier
ik zie mezelf in blik
dicht, doe me
vergeten, verlopen, veraderd
de heilkwissen straffen mij af
dan nu mijn dansje met vuur
in rondten
en bonter zelfs was ik
de troebadoer