Zinloos geduld


“Sorry hoor, maar excusez le pardon, zeg maar,” zei Watson tegen Holmes.
“Het is evident, mijn beste Watson, bijna zoete koek,” zei Holmes. “Je kunt zien dat het slachtoffer linkshandig was en rechtsogig. Alleen de linkerkant van de kamer hangt namelijk vol met posters van Noam Chomsky en bovendien mist het slachtoffer zijn rechterarm. Over het anachronisme wil ik me overigens niet druk maken.”
“Welk anachronisme?” vroeg Watson.
“Naast de schouw hangt een foto van Noam Chomsky bij de opening van het wereldcomedyfestival in Tripoli in 2015. Ik ben van veel markten thuis, maar ik ben godverdomme Dr. Who niet! Bovendien is tijdreizen passé. Je kent mijn methoden, Watson! Maar waar was ik?”
“Bij de missende rechterarm van het slachtoffer,” zei Watson.
“Juist! Het kan niet anders dan dat de dader een Jood is. Het moordwapen, een mes, was vorige week in de aanbieding bij de plaatselijke marskramer. Als de dader echt voor kwaliteit zou gaan had hij wel een paar weken gewacht en was hij dan wel naar Victorinox Zwitserland gefietst. Kijk, in dezelfde maand dat ze de voorjaarscollectie introduceren, bieden ze de najaarscollectie voor de helft van de prijs aan. En dan heb je het goeie spul!”
“Dat is wel een eind fietsen,” sms’te professor Moriarty.
“Hm, ja, ja,” mompelde Holmes. “Met een Batavus is het goed te doen. Als je deze week een Batavus koopt krijg je trouwens een tweede stuur gratis.”
“Tegen wie heb je het?” vroeg Watson.
“Leid me niet af!” snauwde Holmes. “Even kijken… O, ja! Het slachtoffer was ook een Jood. Kijk maar goed, nergens in zijn kamer is een swastika te zien. Maar: dat is nog geen bewijs! Er zijn bijvoorbeeld voldoende niet-Joden die te lui of te onhandig zijn om een swastika in hun kamer op te hangen. Verder zijn er duidelijk bijtsporen op het lichaam van het slachtoffer aanwezig. Alleen Joden bijten elkaar. In andere culturen komt dat niet voor. Dat weet een varken zelfs.”
“Een varken?” vroeg Watson.
“Nou, één varken misschien niet. Maar twee varkens zeker! Het belangrijkste is dat het hier gaat om een moord op een Jood door een Jood. Je kunt bijvoorbeeld ook zien dat het slachtoffer met zijn laatste krachten zijn cola nog opgedronken heeft. Anders zou de prik uit de cola gaan en dat is natuurlijk zonde. De stand van het rietje is een overduidelijk teken dat de dader meegeholpen heeft. Ook hij vond het blijkbaar jammer om cola van prima kwaliteit te verspillen. Nu zijn tong goed zichtbaar is, begrijp ik ineens waarom het slachtoffer door de mand gevallen is. Men dacht dat hij een groot dichter was maar dat kwam eigenlijk alleen omdat door zijn belabberde uitspraak alles wat hij zei allitereerde. Kortom, we hebben een motief en een dader.”
“Dus?”
“Dus onze dader is niemand minder dan onze eigen zondagsslager Sam Cohen!”
“Sammy Cohen? The one and only? Ik sta perplex!”
“Als je alles wat onmogelijk is hebt geëlimineerd moet dat wat in het youtubefilmpje waarvan het webadres met bloed op de muur geschreven staat allemaal te horen en te zien is de waarheid zijn.”