Onderzoek onderweg

glove
Inmiddels was Frénk van der Biesen aan zijn naam gewend. Drie jaar geleden was hij verhuisd en meteen dezelfde dag kreeg hij een geagiteerde buurman op bezoek. De opwinding was eigenlijk meer een moedeloosheid. De man was 85 jaar, zei hij, had zeker 50 jaar naast de vorige bewoner gewoond en had gewoonweg geen zin meer om een nieuwe naam te leren. En sindsdien heette Frénk van der Biesen Frénk van der Biesen. Hij kon de argumentatie namelijk wel volgen.

Het was ook drie jaar geleden dat hij een carrièreswitch gemaakt had. Hij had er voor die tijd nog nooit een gemaakt. Een gewone, simpele switch wel, maar nooit zo een als deze dus. En het lukte hem! Hij was bij een vriendin thuis. Die vroeg hem of hij even kon kijken. Iets in de gang. Of hij daar verstand van had. Dus hij – met of zonder keukentrapje – ging ervoor en floep deng tjoemel kadee hop en nog eens floep en gemaakt was het!
En het beviel hem. Voor zichzelf ging hij toen ook aan de gang. Hij had toen al ruim vier decennia schaduwvrij gereden, maar was daar door zijn verzekering nog nooit voor in het zonnetje gezet. En hij werkte zelf nota bene als verzekeringsagent! Nee, hij moest iets anders gaan doen, wist hij toen. En hij ging het inderdaad rigoureus anders doen.

En als Frénk het over rigoureus of grondig had, dan bedoelde hij rigoureus! Monetaire handelingen en acties die zelfs alleen maar met air te maken hadden zwoer hij af en zo werd hij een van de grondleggers van de seksuele ruilhandel. Seks voor seks. Want, zo redeneerde Frénk, uiteindelijk ga je toch met het salaris dat je verdient seks kopen. Zo werkt dat. Dat is nou eenmaal zo. Dat weet een kind. En waarom zou je dat zogenaamde middenstuk niet weghalen en bepaalde seksuele manoeuvres die jij wil hebben direct ruilen tegen verrichtingen van dien aard die een ander graag had willen hebben? Gat in de markt, zou een luie, belabberde reclamemaker zeggen.

Als het over seksuele ruilhandel gaat zijn de mensen in eerste instantie altijd tamelijk terughoudend. Ja nou, zeggen ze dan, ik wil misschien wel dat die dat bij mij doet, als ik dan in ruil niet dat hoeft te doen, want ik wil best wel dat doen, maar dan niet met die, dus als ik dat met die zou kunnen doen en dan die dat met mij zou doen, ja, dan zou ik het wel doen.
En dat kan dus ook. Dat is het mooie van seks voor seks.
Frénk heeft dat onlangs zelf nog het beste uitgelegd bij Pauw & Witteman: ‘Kijk, laten we het concreter maken en er gewoon namen bij zetten. Stel je hebt Marietje 1 en Marietje 2. En jezelf, natuurlijk. Dan wil jij bijvoorbeeld best wel passief tonganuscontact met Marietje 1, maar Marietje 1 wil dat alleen maar als er ook liefelijk en teder met haar borsten gespeeld wordt. Maar daar heb jij dan geen zin in, bijvoorbeeld. En jij weet dat Marietje 2 daar dan juist wel weer voor te porren is. Volgende zondagavond bijvoorbeeld, want dan valt haar volleybaltraining toch uit. Maar Marietje 2 op haar beurt wil alleen maar langs Marietje 1 fietsen als jij het goedkeurt dat ze met jou een wederzijdse masturbatie uit mag voeren. Nou, en dan is de cirkel dus rond. Jij gaat op zaterdagmiddag even vingeren en trekken met Marietje 2, Marietje 2 gaat zondagavond even met de borsten van Marietje 1 spelen en jij hebt maandag al je anilingus. Zo snel kan het gaan. Iedereen krijgt wat-ie wil en het mooie is dat er geen geld mee gemoeid is.’
‘Ja, maar wacht even,’ zeiden Jeroen Pauw en Paul Witteman in koor, ‘op een gegeven moment wordt het dan toch een soort smeerlapperij waarvan het einde zoek is?’
‘Rustig, rustig,’ antwoordde Frénk, ‘er zijn natuurlijk wel een paar vuistregels. Vooral als het om de meer kinky dingen gaat. Zo wordt er met mensen met een andere huids- of geloofskleur alleen maar liggend geneukt, nooit zittend, laat staan staand.’
Zowel Pauw als Witteman keek hierna weer opgelucht. Ze waren benieuwd naar de herhaling.

Toch kon Frénk niet iedereen overtuigen. Hij kon mooi praten; zijn psychiater dacht er anders anders over. Nou ja, anders… Zijn psychiater dacht er in ieder geval anders over.