De nogal vroeg in zijn waarschijnlijk glansrijke carrière gestorven acteur Hans van Tongeren heeft het in de Paul Verhoevenfilm Spetters (1980), als hij met zijn vriendin (actrice Marian Boyer) in bed ligt, over een fysische karakteristiek van gekookte spaghetti. Hans improviseerde graag. In het oorspronkelijke script stond de vermelding van een volledig recept met spaghetti en ei, maar dat liet de acteur dus helemaal weg. Over dat recept later meer.
Eerst nog iets over die film waarmee Verhoeven zichzelf vanwege de hier en daar zeker voor die tijd seksueel best wel expliciete scenes een kans op de regie van Star Wars: Episode VI – Return of the Jedi (1983) door de neus boorde. Hierin pleegt de door Van Tongeren gespeelde figuur, Rien genaamd, zelfmoord door op een onhandig moment de onderkant van een vrachtwagen te bekijken. In een volgende grote rol zou Hans ook een personage spelen dat zelfmoord moest plegen, namelijk in Van de koele meren des doods (1982), maar zover kwam het nooit, omdat hij voor die tijd al zelfmoord pleegde. Er zijn boze tongen die beweren dat wederom een samenwerking met Renée Soutendijk hem te veel werd, maar serieus wetenschappelijk onderzoek daarnaar is nooit gedaan.
Terug naar het pasta-en-eirecept. Om dit gerecht te bereiden heb je nodig: een bosje spaghetti, een vlucht eieren, wat zout, kruiden en specerijen naar keuze, en eventueel een gesnipperd uitje. Vul om te beginnen een pan met een ruime hoeveelheid licht gezouten water, maar nooit meer dan de inhoud van de pan toelaat. Gaspit voluit; het water moet koken. Voeg de pasta toe en laat die in acht tot tien minuten beetgaar worden in het pruttelende vocht. Bak ondertussen een paar spiegeleieren, waarbij de dooiers dus heel moeten blijven. Nu de spaghetti laten uitlekken en in een kom leggen. Smaakmakers en zo toevoegen en lekker husselen. Eieren erop, en weer kwistig omroeren. Het eigeel zal nu de functie van romige saus op zich nemen. En het ei is gelegd! Een simpele maaltijd, snel te bereiden. Maar het zal vaak voorkomen dat je helemaal geen spaghetti in huis hebt. Dan is er uiteraard geen ei overboord. Met bloem, eieren, zout en wat olijfolie is er immers zelf prima pasta te maken. (Eieren één voor één toevoegen, goed roeren, goed kneden. Italianen kunnen het, dus zo moeilijk kan het niet wezen.) Ook kan het gebeuren dat je geen bloem in de kast hebt. Zelfs dan is er geen vuiltje aan het ei. Neem een aantal tarwekorrels, maal die fijn, zeef de zemelen en de kiemen eruit, en je kunt aan de slag. Veel excuses om de spaghettischotel uit het originele script van Spetters niet zelf ook te maken blijven er dus niet over.
Al met al is duidelijk dat de symboliek van dit gerecht over de eeuwigheid gaat; qua thema kwam dat zowel in de film als in het korte leven van Hans van Tongeren vaak aan bod kwam. Van Tongeren zei blijkbaar te pas en te onpas op de set tegen collega-acteur Maarten Spanjer dat het concept van eeuwigheid onmogelijk voor de menselijke geest te begrijpen is, en dat toch iedereen gedwongen is om zich de zekerheid van de eeuwigheid die dood heet voor te stellen, terwijl Spanjer al de grootste moeite had met het zich voorstellen van zijn eigen eventuele afwezigheid.
Sinds de film eet Spanjer overigens regelmatig pasta met ei, al vervangt hij dan de eieren wel steevast door een saus van voornamelijk half-om-halfgehakt en tomatenblokjes uit blik.
beter dan groente!