Eastwood, Hollywood

Chuck Norris kan dan wel iemand wurgen met een draadloze telefoon, maar de held der helden is en blijft natuurlijk Clint Eastwood.
Vorige week zag ik op een cocktailparty de heer Eastwood nog staan praten met God. En God was me daar toch aan het stotteren van heb ik jou daar!
Het verhaal gaat dat de Clint bij zijn geboorte (31 mei 1930) 5 kilo woog. Maar laat ik dit volstrekt helder stellen: zijn moeder hield van hem.
Clint had een goede jeugd – hij kon als jonge man eigenlijk alles wel en het was nooit duidelijk wat hij zou worden – en het was ook redelijk logisch dat hij in 1950 zijn land ging dienen.
De eerste rol die Clint te spelen kreeg van die van laboratoriummedewerker Jennings in The Revenge of the Creature (1955). Het verhaal komt er kort op neer dat er een wezen (‘the Gill Man’) is dat op wraak uit is. Op de set was er echter zo veel artistieke onenigheid tussen Clint en het wezen dat beiden het weigerden hun naam aan de film te verbinden.
In 1971 ging Clint regisseren (Play Misty For Me) en elf jaar later ging hij zich ook met produceren (Firefox) bemoeien. Inmiddels heeft hij hier al 4 Oscars voor ontvangen. Meer dan Martin Scorsese bij elkaar heeft weten te sprokkelen, dus. Ja, Clint is echt een duizendpoot. Daar kunnen Bud & Terence ‘Vier Vuisten’ ( resp.) Spencer & Hill een puntje aan zuigen…
Inmiddels is Clint ook wat ouder – hij wordt dit jaar 80 – en hij twitterde mij vandaag dat het tijd werd dat hij en ‘the creature’ de strijdbijl eens zouden begraven. Lang heeft Clint tevergeefs gezocht naar de ware identiteit van het wezen en daarom kwam hij uiteindelijk bij mij.
Bij dezen heb ik dan ook de wereldprimeur om aan de heer Eastwood en de hele wereld met hem te onthullen: het wezen was Ricou Browning!

(Of Ricou Browning overigens ook de walrus speelde in de Magical Mystery Tour van the Beatles is vooralsnog, als je nu ziet dat het hierom gaat, laat ik dit volstrekt helder stellen, onduidelijk.)