Heroïne, nu met 50% korting!


Mag ik trouwens even? Dat wil zeggen, ik wil even iets zeggen. Ik was zeg maar gisteren in het Van Abbemuseum. Nou, wacht even, ik moet het wel eerlijk vertellen. Ik was gisteren althans helemaal niet in het Van Abbemuseum. Mijn buurman was gisteren in het Van Abbemuseum. En ook niet echt in het Van Abbemuseum, bovendien. Nee, in Amsterdam! Mijn buurman was gisteren in Amsterdam. Dus. Nou ja, ook weer niet echt gisteren. Mijn buurman is zowaar nooit in Amsterdam geweest. Hij wil er evenwel heel graag een keer naartoe. Omdat ze daar tenslotte de taal spreken. Hij was ooit overigens in Thailand. Mooi land vond hij dat, maar daar spreken ze de taal waarachtig niet. U kent mijn buurman waarschijnlijk wel. Hij is in feite jarenlang door Ellertsveld en Zulthe getrokken als half duo met een dansact. Nou ja, een dansact… Welbeschouwd was het meer een soort voorstelling over hoofdrekenen. En daar maakte hij dan uiteraard de nodige grappen bij. Relatieve grappen, welteverstaan! Naast een guitige potsenmaker als Youp van ’t Hek was hij in de verste verte niet grappig. Maar naast de buurman van Youp was hij gewoon buitengewoon lachwekkend. De buurman van Youp had namelijk maar één standaardgrap. Ter hoogte van Heerlen is zijn standaard toen gejat en daarna was het in wezen uit met de pret. Míjn buurman had ongelogen een hele rits aan grappen; bijvoorbeeld: “Hoelang duurt het om een rode konde en een blauwe konde te mengen?” En hij wachtte dan tot Youp van ’t Hek de grap de facto ging uitleggen. Ja, de buurman was voorwaar bij de pinken! Nee, dat zeg ik toch fout. Hij hád beide pinken, immers, en dat was nogal apart. Hij miste per slot van rekening zijn gehele rechterarm. En daarom was hij ook soms tegelijkertijd van streek en van vlees en bloed. Maar dat lette hem allerminst om in zijn vrije tijd mystery shopper te zijn. Vaak in Lierop. Nooit in Amsterdam. Vervelend was eigenlijk wel dat in zijn vrije tijd de winkels vaak dicht waren. Maar was er een winkel open dan greep buurman stante pede zijn kans! Dan liep hij zo’n winkel in en dan vroeg zo’n verkoper bijvoorbeeld: “Zoekt u iets?” En dan antwoordde buurman: “Iets, ja! Ik zoek iets. Dat heeft u heel juist. Ik ben kortom enorm iets aan het zoeken!” Meestal vond hij dan ook wel iets, maar dat was dan iets anders en dat bleek dan uiteindelijk niets te zijn, want buurman kon gebakken lucht kopen alsof het niets was. Ach, ja, die buurman… Ik bedenk me net dat mijn buurman vorige week verhuisd is. Dus feitelijk is hij mijn buurman niet meer. Maar dat doet voor het verhaal sowieso niet ter zake. Wij kijken bijvoorbeeld ook niet op een of ander min of meer penisachtig bijwoord meer of minder, toch? Dat is al met al, vind ik, een rustkopende gedachte. Rustkopend, ja. Rust líjkt alleen maar gratis.