Als je de bedrijfsbus langs zag rijden had je het idee dat DIRUWATOTIMAJEJA SERVICE DAKONDERHOUD al meerdere generaties bestond, maar toch was de onderneming van Dirk, Rudy, Walter, Tom, Tim, Max, Jesper en Jasper nog geen jaar oud.
Het was een fusie geweest.
Ooit hadden Dirk en Rudy samen een bedrijfje, RUDI DAKGOOTREINIGING BV genaamd. Dat had Rudy bedacht. Dirk had een voorkeur voor de naam DIRU DAKGOOTREINIGING BV, maar hij had op school nooit lessen in retoriek gehad.
Ook Tom, Tim, Jesper en Jasper kenden de branche al met hun vroegere DADADADA DAKREPARATIES BV, genoemd naar hun oudste dochters die allemaal toevallig Daniëlla heetten.
Walter en Max waren er later bijgekomen.
Om helemaal eerlijk te zijn hadden Walter en Max zich inmiddels ook al teruggetrokken en omdat ze zich hadden gefocust op de kleine letters van hun contract waren ze helemaal vergeten om de grote letters te lezen en konden ze na hun vertrek geen enkele aanspraak op welk recht dan ook aangaande de BV maken.
Dirk, Rudy, Tom, Tim, Jesper en Jasper hadden de naam DIRUWATOTIMAJEJA SERVICE DAKONDERHOUD daarom gewoon aangehouden. Niet alleen omdat ze allemaal DIRUTOTIJEJA SERVICE DAKONDERHOUD niet vonden bekken, maar ook omdat de naam DIRUWATOTIMAJEJA SERVICE DAKONDERHOUD al een zekere bekendheid bij de mensen in het land genoot.
Het vertrek bij de firma kon Walter zowel een worst wezen als een bal jeuken. Hij had nooit lekker in de groep gelegen. Vooral met Rudy kon hij niet door een deur. Rudy las graag en hij praatte te veel. Tijdens het werken zei hij dan dingen als: “Wisten jullie dat de onbehaarde kruisdwergpaling de allerkleinste paling op de wereld is?”
Walter kon daar niet tegen. Walter was een rouwdouwer. Hij hield bijvoorbeeld ook niet van literatuur. Volgens hem waren al die beatschrijvers homofiel. Stuk voor stuk! Net zo makkelijk! Met Kerouac voorop!
Maar ook Max was eigenlijk wel blij dat hij uit het bedrijf gestapt was. Het werk lag hem gewoon niet. Hij was namelijk een Jood, maar had zich op latere leeftijd laten omscholen. Via een betrouwbare bron uit Lourdes had hij gehoord dat dat verstandig was. Toch viel het Max juist tegen. Heel erg tegen. Net als die keer dat hij zich had laten ombouwen tot vrouw. Want hij kon godverdomme maar niet onthouden of je nou van voor naar achteren of van achter naar voren moest wassen.
Gelukkig hadden Max en Walter hun tanden al snel in een nieuwe uitdaging gezet. Ze zaten natuurlijk niet stil die twee. Kom nou! Nee, lummelen en een beetje met de ambtenarenpet op naar je knie kijken, daar lustten onze vrienden geen boterhammen van!
Vanwege zijn hobby kwam Walter heel vaak in martelkamers. Op een gegeven moment viel het hem op dat ze heus niet allemaal zo netjes ingericht waren. Sterker nog, Walter had genoeg martelkamers gezien met zo’n lelijk interieur dat je er nog niet dood gevonden zou willen worden. En op een zondag in de auto, ter hoogte van Apeldoorn, maar dit terzijde, kreeg Walter ineens een geniaal idee. Hij belde zijn vriend Max en amper drie weken later was WAMA MARTELKAMERINTERIEURVERZORGING BV geboren. En vanaf dag één liep de zaak als een trein die loopt als een tierelier.
Walter deed de buitendienst en Max pendelde tussen zijn huis en het hoofdkantoor, op nog geen drie minuten loopafstand van zijn huis, soms slaapwandelend, want als hij wandelde dan viel hij weleens in slaap.