Protestants neuken – wie is er niet groot mee geworden?


An stond met haar fietsje op straat te kijken naar de verhuisauto. Vandaag kwamen de nieuwe buren.
Al dagen was An opgewonden hierdoor en vannacht had ze haast niet geslapen. Ze had wel geprobeerd om schaapjes te tellen, maar ze vertelde zich en was toen de rest van de nacht bezig met uitzoeken waar de fout zat. Dat laatste had ze van haar vader geleerd, die accountant was en van wie ze blijkbaar een aantal genen had.

“Ik ben Rick,” zei opeens een jongetje naast An.
“Hoi, ik ben An,” zei An. “Zullen we samen fietsen?”
Rick lachte en knikte.
“Pap!” riep hij naar de verhuisauto. “Kun je even mijn fiets pakken? Ik ga fietsen met An!”

Er klonk hard gekletter en gerommel vanuit de verhuisauto, gevolgd door: “Kanker!”
“Oh, dat mag je niet zeggen! Was dat je vader?” vroeg An wat zeurderig.
“Tja,” zei Rick, “ik vind het ook vervelend als hij dat roept. Mijn hondje heette Kanker en die is vorige maand doodgegaan.”

Zachtjes navloekend kwam vader aan met de fiets van Rick. “Jullie gaan toch niet te ver weg, hee?”
“Hier rechts!” schreeuwde An en de twee zetten hun gewicht op de trappers.

Twee straten verder hield een politieagent hen staande.
“Je achterlicht doet het niet!” kreeg Rick te horen. “Zo mag je niet verder fietsen!”
“Ja maar, meneer Lammertsma,” zei An lief en onschuldig, “het is dag en bovendien woont Rick hier pas.”
“Hou je erbuiten, An,” zei de agent, terwijl hij Rick bij zijn nekvel pakte. “Het begint altijd overdag. Ik ken ze wel die papen. Maar ik zal deze paap eens leren dat hij van onze meisjes af moet blijven!”

Enigszins verward, maar niet lang, fietste An weg. Terug naar huis. “Doe je moeder de groeten, An!” hoorde ze diender Lammertsma nog vriendelijk roepen en Rick krijste er laf en vervelend iets onverstaanbaars doorheen.

Later, jaren later maakte Rick pindakaasreclames. De hele dag door. Pindakaasreclame na pindakaasreclame.

Nondegreen (Het gaat om het klaarkomen, niet om het geneuk)

nondegreenVroeger, als tiener, hoorde ik het liederke ‘Food For Thought’ van de Britse popband UB40. En, als tiener, zong ik het lied vrolijk mee.

“Ivory Madonna, dying in the dust,
Waiting for the manna coming from the west.”

Ik heb eigenlijk altijd gedacht dat ik het verkeerd zong. Ook heb ik dat bijvoorbeeld, om maar een voorbeeld te noemen, bij de rockklassieker “Do You Love Me”. Altijd als ik dat hoor heb ik het idee dat ze het op een gegeven moment over gestampte aardappels hebben. En dat thema blijkt juist.

Maar ach, ik begrijp dat verkeerd verstaan van (lied)teksten wel. Zelf heb ik ooit in een fructie (een fructie is een soort fractie, maar dan kleiner) van een seconde gedacht dat de jongens van The Clash in het nummer “Straight To Hell” ‘go straight to huilbui’ zongen in plaats van uiteraard ‘go straight to hell boys’. Na die fructie van die seconde besefte ik me natuurlijk dat het raar zou zijn als meneer Strummer ineens een woord Nederlands in zijn lied zou gooien.

Over het algemeen horen mensen slecht en lezen mensen slecht. Vorige week nog kreeg ik een brief van een antifan met daarin de boodschap dat ik protestanten niet meer moet beledigen. Als dreigement in diens brief voerde de briefschrijver op dat hij zijn vrouw zou verbieden mij ooit nog eens te pijpen.

Maar ik laat me natuurlijk niet chanteren! Protestanten blijven klootzakken. Ze hebben het tijdens de Beeldenstorm helemaal verbruikt. En tot ze eens proper hun excuses daarvoor aanbieden mogen wij godverdomme gewoon hun vrouwen verkrachten en zo en daar is helemaal niks mis mee.

Kijk, dat je hier en daar wel eens iets verkeerd verstaat is natuurlijk niet echt een probleem met een grote culturele impact. Dat je er een sport van maakt wel. Protestanten – en Luther is hierin WEL onschuldig – hebben eigenbelang en introvertie nogal hoog in het vaandel.

Als ik een Bijbelgeleerde was in vroeger tijden en ik was oprecht, dan had ik de samenstelling van de Bijbel anders geregeld. Het eerst zouden ze van mij bijvoorbeeld de ‘Openbaring van Johannes’ moeten lezen. Waarom is dat boek in gods- en duivelsnaam het laatste boek in de huidige Bijbel? ‘Openbaring’ lijkt me een interessant en belangrijk epistel als je religie serieus neemt . Waarom dat dan pas aanbieden als je eerst een duizend pagina’s doorgeslapen hebt?

Katholieken accepteren/tolereren dit stilzwijgend. Protestanten zijn alleen al zenuwachtig proberende dit te bedekken.

Was het niet Iggy Pop die in het nummer “Success” zong ‘oh, shit’?
Ja, het achtergrondkoor reageerde namelijk met ‘oh shit’.