Peterprincipe

De eerste vuilniszak van een rol gooi ik altijd weg. Daar blijft namelijk steevast nog half zo’n sticker op zitten en dat is gewoon niet zo mooi. Ik geloof niet dat die handeling met betrekking tot mijn omgeving genetisch bepaald is. Eerder is het bepaald dat dergelijke zaken als genetisch ding geloofd dienen te worden. Maar daar doe ik niet aan mee, want dat soort afspraken, en eigenlijk alle afspraken, zijn sowieso bedoeld voor mensen die geen zin hebben om na te denken; en het is al erg genoeg dat die branche op elk willekeurig tijdstip van het leven een eclips van de rede veroorzaakt. Met voorschriften jongleren lukt zelfs het beste als je je hersenen een paar verstandjes lager zet. Mijn hondje, een om zijn rare grijns te verbloemen altijd met een vlag wapperende Noorse buhund, heeft niet eens een lagereschoolopleiding en zou wat dat betreft erg goed als controleur of zo kunnen werken. Geen hond die dat merkt! Sterker nog: eigenlijk alle onproductieve, incapabele figuren in onze maatschappij die zich uit pure frustratie met enkele onbeduidende, maar dure cursussen naar machtsposities hebben laten omscholen, zullen danig en zelfs onderdanig onder de indruk zijn van mijn hondje.
Een van de kenmerken van iemand die kennis via fors betaalde lezingen ‘gekocht’ heeft, is diens gebrekkige sjoege qua algemene ontwikkeling. En dat is jammer, want het komt maar al te vaak voor dat zo’n vogel toch – waarschijnlijk door diens ketting van afwijzingen – wil begrijpen wat de ander zegt. Maar hoe kunnen we borgen dat deze machtswellustelingen naast het volgen van hun onzincursussen ook nog hun intellectuele bagage naar een hoger peil brengen? Welke metingen moeten gedaan worden om te kunnen monitoren of dat proces wel goed loopt? En wat is het tijdspad?
Welnu, misschien kunnen we niet anders dan uitgaan van de zelfdiscipline van deze mensenkinderen, waarbij ik het volgende gereedschap om tijd vrij te maken alvast wil aanbieden: luister niet meer naar Pink Floyd. Dat levert mij tijd op voor extra ontwikkeling van grosso modo 6 uur per jaar, wat weinig lijkt, maar als ik, zeg, 300 jaar word, dan heb ik daarmee zo’n 1500 uur gewonnen. Dus ruim 60 volle dagen! Maar wil je per se toch naar Pink Floyd luisteren, gooi dan wel steeds het eerste nummer weg; dat heeft meestal nog overbodige noten.

— — —
welkomthuispagina.nl