Dichters ontmaskerd

Dichters zijn aartslui.

In plaats van nachtenlang
met pijn in de knoken
op een toetsenbord te rammen
om oneindig lege documenten te vullen
staan die lamlendige barden
al peinzend
uit het kleine raampje van hun petieterige zolderkamertje

te staren

op zoek naar inspiratie
om vervolgens een paar loze woorden
op de achterkant van een over een armzalige liquiditeit handelend rekeningoverzicht

te krabbelen.

Ik bedoel,
als je het vertaalt naar fysieke arbeid
doet een dichter nagenoeg niets
in verhouding tot de prozaïst.

Lui dus.

Eyk wijt

250px-Tonny_EykAls je aan een willekeurig persoon op straat vraagt van wie onomstotelijk vast staat dat hij dé allergrootste invloed in de Nederlandse muziek was dan zegt nagenoeg iedereen zonder twijfel dat het de grootheid Teun Eikelboom is, beter bekend als Tonny Eyk.
Het was nog volop oorlog toen hij geboren werd maar dat deerde Tonny niet om tot muzikaal supertalent uit te groeien. Tonny had daarvoor een perfecte beweegreden: vrouwen. Beter gezegd, Tonny’s libido was dé reden om in de muziek te gaan. Muzikanten hebben alle wijven en Tonny was vooral geïnteresseerd in vrouwen dus werd hij muzikant. Met zijn zus –een ontzettend geil wijf- deed hij daarom een of andere laffe accordeonact. Zijn zus Jeanette mocht de naam bedenken. Helaas kwam ze met het nichterige Les deux jeateux maar denk je dat het Tonny wat kon schelen? Nee hoor, het ging hem puur om de vrouwen en dan in het bijzonder om de gemeenschap met vrouwen. En in dit geval ging het om zijn zus. Oké, eerlijk is eerljk, ze was ontzettend neukbaar dus je moet het Tonny nageven dat hij het probeerde, al had hij het natuurlijk niet helemaal goed begrepen. Dat duurde gelukkig niet lang. Want al na een paar optredens begon Tonny zowaar fans te krijgen die zich bij ieder optreden steeds meer aan hem opdrongen. Nou ja, opdrongen. Tonny noemde het hard to get spelen. Door zijn internationale carrière is het zelfs een wereldwijd bekende uitdrukking geworden. Die internationale carrière maakte hij met zijn band Tony Oak and the acorns. Er is in Nederland over het algemeen maar bar weinig bekend van het buitenlandavontuur van Tonny maar reken maar dat er heel wat mensen in West Afrika zijn die weten wie Tonny Eyk is.
Populariteit en Tonny, het leken in die tijd wel synoniemen. Tonny neukte bij het leven en dat leverde hem uiteindelijk, ironisch genoeg, een aandoening aan zijn eikel op. Neuken kon nog wel maar het deed verdomd veel pijn. Tonny ging door een moeilijke periode maar het lukte hem uiteindelijk wel om zijn sexuele energie te focussen op een nieuw doel: totale wereldmacht.
De oplettende lezer weet nu wel waar het naar toe gaat. Inderdaad, het is niet toevallig dat Henny Huisman in die tijd ineens bekend werd.

Gothverdomme

goth1 Als de temperatuur buiten dik boven de twintig graden is, vallen ze op straat altijd zo ontzettend op, die Goths. Waar slanke vrouwen met een egaal bruine huid in korte rokjes, spaghettibandjes en teenslippers (of helaas ook Bikkembergs) de norm zijn, is het namelijk nogal lastig om niet de aandacht te trekken met je lange zwarte jurk, je dode, zwartgeverfde haar en je zwarte lederen kisten. Dat het in meer dan de helft van de gevallen om een lelijk wijf met substantieel overgewicht gaat, vind ik niet alleen opmerkelijk maar zeker ook heel erg ranzig. Mijn maag staat me niet toe er lang bij stil te staan maar in mijn gedachten wil ik nog wel eens overpeinzen hoe het er onder al die lange zwarte kleren aan toe moet gaan als zo’n log, duister geval zich met zomerse temperaturen een weg door de stad baant. Waar overgewicht is, zijn huidplooien. Waar huidplooien zijn, is zweet en geïrriteerde huid. Al helemaal wanneer het zomer is, en al helemaal wanneer het zomer is en je draagt zes lagen afdankertjes van de kringloopwinkel over elkaar. Hoe onaantrekkelijk ruim de kleding ook mag zijn, toch zijn er plekken waar het textiel ongemakkelijk schuurt tegen je huid met alle dermale ongemakken van dien. Zie je het voor je, die klamme, zweterige, bleke huid met hier en daar een rode irritatieplek?

Je zult je misschien afvragen ‘maar wat heeft dat met Michael Jackson te maken?’ Het antwoord is, niets. Of althans, niet veel.

Chairman of the bored (deel 8)

“Hee is dat niet Jan Jaap?” vroeg Pelle. Rick en Mullah keken elkaar vragend aan. “Verdomd als het niet waar is, “ zei Pelle, “het is ‘m.” Rick en Mullah keken in de richting waar Pelle’s blik ongeveer op gericht moest zijn en zagen een stoere perzik met een aantal fikse brandwonden en tatoeages op zijn perzikkenhuid. De jas die hij aanhad –dat kon je van veraf zien- was van het allerfijnste reetleer dat ze ooit gezien hadden en toch was het geen mietjesjas. Nee, die Jan Jaap zag er wel uit als een stoere perzik.
Voordat Pelle kon voorstellen onopvallend aan Jan Jaap voorbij te gaan, had Jan Jaap hem echter al gezien. “Pelle!” Pelle veinsde verrassing. “Ja jij daar, oude, ranzige reageerbuis dat je daar staat. Je had me wel gezien hè!? Geef maar toe lafbek. Ik ken je!” Mullah en Rick grinnikten. “En wie zijn deze pleurishonden dan, “ vervolgde Jan Jaap al wijzend naar Rick en Mullah.
“Dat zijn Rick en Mullah,” zei Pelle.
“Leuk voor ze, “ zei Jan Jaap, “maar genoeg over jullie. Laten we het over mij hebben. Ik verdien tegenwoordig goed bij als pooier annex kompassenmaker. Mijn slogan is Klaar terwijl u klaarkomt. Goed hè? Het principe is nog beter. Je hebt een kompas dat niet werkt en je hebt zin om naar de hoeren te gaan, waarom zou je het dan niet tegelijkertijd kunnen doen? In die behoefte voorzie ik. Goud geld verdien je ermee.”
“Nou dat treft,” zei Mullah, “laat ons nou net met dát dilemma zitten.” Jan Jaap keek enigszins verveeld voor zich uit en zuchtte: “Vertel mij wat, ik word er rijk als de zee diep is mee.” Afwezig, maar zeker niet ontevreden was de blik op Jan Jaap’s gezicht. Het drietal zweeg met hem mee.

“Genoeg geluld, “ met die woorden doorbrak Jan Jaap bruut de stilte, “we gaan werk maken van die kapotte kompassen en dat libido van jullie. Op naar de zaak!”

“Laten we een spelletje doen om de tijd de doden,” zei Rick tegen Mullah.
“Oké, ik denk aan een persoon. Je mag alleen vragen stellen waar ik met ja of nee op kan antwoorden.”
“Is het een man?”
“Ja.”
“Is hij dood?”
“Ja.”
“Michael Jackson.” Ze lachten allebei hartelijk. Jan Jaap en Pelle keken wat geïrriteerd achterom.
(wordt vervolgd)

Jacksoff

jacksonMichael Jackson is niet meer. De King of Pop is ertussenuit gepiept. Hoe heeft dat kunnen gebeuren? En waarom was het niet live op tv? Vragen, vragen…
Hier een paar reacties van bekende en minder bekende wereldburgers.

Agnes Kant (Nederlands politica): Het is goed dat hij dood is. Ik vond het werkelijk belachelijk dat hij al jaren meer verdiende dan de Balkenendenorm.
Macaulay Culkin (Amerikaans kindersterretje): Het is jammer. Hij had net een nieuwe pyjama gekocht.
Dalai Lama (statenloos Chinahater): Ik verwachtte het eigenlijk wel. Vorige week tijdens ons visuitje zei Michael nog tegen mij dat hij niet het eeuwige leven had. Nu begrijp ik wat hij bedoelde.
Bryan Adams (Canadees rocker): Ik wist niet dat hij nog leefde. Prima gozer vond ik het. Ik heb ooit nog eens een auto van hem gekocht.
Michael Jackson (Amerikaans autoverkoper): Ik schrok me rot toen ik de krant opensloeg. Maar al snel kwam ik erachter dat er blijkbaar ook iemand anders was die Michael Jackson heette.
Arnold Schwarzenegger (Oostenrijkse eik): Je kon altijd verschrikkelijk met hem lachen.
Floris Deckers (Nederland bankier): De heer Jackson is een paardenlul. Hij laat de financiers en de organisatoren van zijn geplande concertenreeks maar mooi in de steek!
Graaf V. Dracula (Transsylvaans plastisch chirurg): Voor mij kwam het als een schok. Michael zag er de laatste tijd steeds beter uit.
Gordon (internationale topper): Het is gek. Ik heb gisteren nog met hem aan de telefoon gehangen. Hij had net op de markt witlof gekocht en ging er wat tofu bij bakken. Heerlijk lijkt me dat!

Tja, Michael. De wereld zal je missen. Pretparken zullen nooit meer hetzelfde zijn…