Sommige mensen vinden een glas melk drinken moeilijk. Dat is het ook. Dus laten we al helemaal zwijgen over goed een glas melk drinken; een taak die voor veel mensen niet is weggelegd. De meeste twitteraars en protestanten zijn überhaupt niet in staat om een glas melk te drinken. Gebrek aan competenties is daarvan de oorzaak. Protestante twitteraars zijn helemaal erg maar dat hoef ik u niet uit te leggen.
Wat mij niet zo moeilijk lijkt is een kabinet formeren. Je gaat met een paar partijleiders om tafel zitten, doet wat onderhandelingetjes, vormt een plan op hoofdlijnen en voila, daar is je regeerakkoord.
Niets blijkt minder waar te zijn, relatief dan. Het blijkt namelijk nog verdraaid lastig om een kabinet te vormen voor de mensen die daarmee belast zijn. Dat begrijp ik ook wel; je zit daar met een stel kutkleuters om tafel en iedereen wil het net iets anders dan zijn buurman (of in een enkel geval, buurvrouw met een dikke reet, een vriend en een tweeling). Opvoeden schijnt tegenwoordig ook lastig te zijn dus trek je dat door naar de politiek dan ligt daar wel een uitdaginkje. Echter, laten we wel wezen. Dat gemekker moet maar eens afgelopen zijn. Gewoon niet zo kinderachtig doen en een kabinet vormen. Paars, groen, geel, de kleur maakt niet uit. Zorg gewoon dat er iets is dat de oppositie weer af kan zeiken. Zo hoort het toch te gaan?
Ik bedoel, de regering kan het toch nooit goed doen want de oppositie zou het altijd anders doen. Doe je een stoelendans, oppositie in de regering en regering in de oppositie, dan doet ook die nieuwe regering het niet goed. Dus wat maakt het in godsnaam uit wat voor kabinet er nou zit? Ze worden hoe dan ook afgezeken. Ze doen het hoe dan ook niet goed. En het blijven allemaal pisvlekken, nerds en wijven met dikke reten en een vriend en een tweeling.
Politici doen net alsof politiek heel moeilijk is. Dat is het niet. Politici hebben het gewoon moeilijk met zichzelf. Wellicht hebben ze nooit goed een glas melk leren drinken.