Het was al meer dan drie uur dat Kevin zijn mojo kwijt was. Nou ja, kwijt: Osama Bin Laden wilde hem lenen. En dingen lenen vinden wij allemaal prima, maar toch niet langer dan drie uur?
En dus ging Kevin maar naar Helmond om bij Osama zijn mojo terug te halen. Ik bedoel: dan heb je geld als water, en dan heb je ook nog water, en dan moet je toch nog iemands mojo jatten! Dat gaat te ver. Dat kan niet.
Iemand moet die Osama eens vertellen dat hij sommige dingen gewoon niet kan maken! Een fiets, bijvoorbeeld. Tussen maart 2003 en juli 2007 zijn er wel 231 kapotte fietsen bij Osama afgeleverd en hij heeft er niet eens een van kunnen maken.
Of neem nou handschoenen. De moeder van Teun had last van een kapotte linkerhandschoen. De naad, natuurlijk, altijd weer de naad! En Osama zei dat hij het wel kon maken. En dat is nou acht jaar geleden!
Toen Kevin bij Osama aanbelde deed laatstgenoemde pissig open. “Ik ben net aan het bidden!” zei hij. “Ik toch ook,” zei Kevin, “of zie je dat niet, kutmoeslem?” Osama verontschuldigde zich, terecht. “Zie je de moeder van Teun nog wel eens?” vroeg hij. “Haar linkerhandschoen is klaar.”
Kevin stopte een verse kogel in zijn pistool.”Weet je dan niet dat de moeder van Teun haar linkerhand al drie jaar kwijt is?” zei Kevin. “Een weddenschap. Ze heeft wel die dag nog zes rechterhanden gewonnen.”
“Kut!” zei Osama. “Inderdaad!” zei Kevin.
beter dan groente!