Onder dekens, onder woorden

A Het gaat
….neem de illustratie met betraande tanden stevig vast
….en zie de afril van de angst naar het vreemde
….de toestanden getekend: een papieren vangst
….het langst is de afstand van die tot de mens, ja

….1 daar is zoal de aflevering van plots begin en eind
…. steile kuil van minuten tot dagen terug naar de norm
…. wat het kalf verteld werd voor het verdronk
…. die overlevering klonk vanuit de diepte

….2 of de glooiende trap, zo glad af en op
…. voor de blijvend onvoorbereide trapezewerker
…. te tellen in weken, deze geleidelijk gaande glijpartij
…. de gevoelssturingen van leeg en vol lopen deze lijn

….3 en de neerwaartse bloei; evolutie van devaluatie
…. achteraf de boei van het dalen soms even in zicht
…. de knik voortaan in de rug, prevelt de gespletene
…. minder, minder tastbaar, het normale horizontale

….4 ook is gezien de eenrichtingsprong, het zwaartekrachtskind
…. het kleine hoekje verzint hier in volle vaart zijn leuzen
…. na een felle gong begint het nooit meer weer
…. zo verstomt het kuilenslijk, dat nooit meer het laatst lacht

….5 neem de terugschroefbare wending, als start een plotse diepte
…. hier, in deze indeling, groef het schudden der hersens zich in
…. toch, er groeit zeg vers bloed; dit herstelt, dit komt goed
…. tijd draagt omkeerbaarheid – vooral wachten tekent de ziekte

….6 dan nog de lijn van langdradige normverlating, tijdelijk en licht
…. wat lafjes lastig en flauwtjes, deze verdieping is te nemen
…. gegarandeerd er weer bovenop, zonder ooit totaal onder
…. eventjes uit vorm maar, voor wie de bank benut en ligt

….opmerking
….nooit alles is te vangen, zo missen netten tevens hier
….naast de afgelopen belopen blijft wat falen hangen
….nee, een twee drie tekent men niet het niet durven en voelen
….laat staan de curve van de doorgeslagen eenmansoorlog