Kevin de foetus – zaterdag

Op de beste dag van allemaal tot nu toe besloot Kevin de foetus van oorharen tellen een sport te maken. En niet zomaar een sport, nee: een denksport! Maar waar haal je nu een twee drie oorharen vandaan? Of, als je verder wil tellen, nog meer oorharen?
Kevin zag zijn plan al in duigen vallen en ging zijn te worden knie wrijven. Toen kwam zijn moeder de kamer binnen. “O sorry, ik wist niet dat je aan het masturberen was,” zei ze. “Dat was ik ook niet,” zuchtte Kevin, “maar erg interessant dat je niet wist wat ik niet aan het doen was. Ik moet er mijn filosofenencyclopedie eens op naslaan.”
Snel trok Kevin een stuk of vijf oorharen uit zijn moeders neus. (Kevins moeder bewaarde haar oorharen altijd in haar neus – zie het album ‘Satan is jarig’).
“Maar als je wil dat ik masturbeer, doe ik het uiteraard met plezier,” ging Kevin verder, “Kom lekker naast me zitten en vertel me over de eerste keer dat je een penis in je anus kreeg.”
De moeder van Kevin trok zwijgend naar een andere ruimte. “En dan praat ik nog netjes ook!” schreeuwde Kevin haar na. “Moederliefde is niet meer wat het geweest is!”

Kevin de foetus – vrijdag

Kevin had vandaag een beetje de chagrijn tussen zijn van zijn buurmeisje gestolen slipje en zijn te worden neus zitten. Zijn website verrassingsmenu.com liep niet naar behoren.
Kevins plan was simpel: niemand wil werkelijk waar een verrassingsmenu hebben. Het belangrijkste in het leven is per slot weten waar je aan toe bent! Nu dacht Kevin de gerechten van alle verrassingsmenu’s in alle restaurants in Nederland te verzamelen op de site verrassingsmenu.com, zodat de behoorlijke vent fijn uit kan gaan met zijn tietenbeest en zonder blikken of blozen het verrassingsmenu kan bestellen, omdat hij toch al op internet gezien heeft wat het voorstelt.
Vele spionnen had Kevin door het hele land in dienst en de site was belachelijk up-to-date, maar grote sponsors als Proctor & Gamble, Coca Cola of Naturapharma lieten het mooi afweten.
“Als het zo moet,” zei Kevin, “als ik niet eens genoeg geld verdien om me elke dag door een andere vrolijke, zestienjarige tweeling te laten pijpen, dan hoeft het voor mij niet meer!” Kevin ging slapen, en bij zijn ontwaken had hij zijn wereld weer in grip.
“Ik word striptekenaar. Ik ga de avonturen tekenen van ‘Snailman’!” Dat waren zijn laatste woorden voor hij naar de schuur rende, zo verklaarde buurman.

Kevin de foetus – donderdag

De dag dat de oud-burgemeester van Heidelberg met zijn buurman en daar de zwager van zijn vliering aan het repareren was, was het unieke, handgeschreven exemplaar van Nietzsches ‘Menschliches, al zu Menschliches’ – waarvan er slechts vier in de wereld waren – in Bredevoort al lang uitverkocht.
Kevin de foetus was op dat moment in Son om een seminar over hoe je een vakbond opricht bij te wonen en en passant de tweelingzus van een gerenommeerd vakbondsleider uit te wonen. Het was pittige kost. Je kunt entiteiten alleen maar organiseren als je hen dom en/of bang houdt. Als je daarbij ook nog eens de boodschap moet brengen dat het niet nodig is om dom en/of bang te zijn, moet je van goede huize komen.
Aanwezige medefoetus Rosemarie – wiens moeder overigens ook Rosemarie heette – was geboren (nou ja, ‘geboren’) in Goedehuize en dus zag Kevin in dezen een prima partner in haar. Drie uur later waren alle foeti van de wereld verenigd en rolden ze hun eigen sigaren.
Nu werd het gloeiendhard tijd voor Kevin om een kogelvrij vest te kopen. Voor stinkend rijke foeti is het namelijk behoorlijk ongepast om vesten met kogels te dragen, dat weet een kind!

Kevin de foetus – woensdag

De seconde nadat Kevin in de ‘kwart over drie’-show een item over het Antarcticareisgedoe van sir Robert Falcon Scott had gezien, was hij volledig in de ban van deze waanzinnigheid en toog zonder zelfs zijnen tandenborstel te pakken naar noord-Slowakije om van daaruit zijn geplande expeditie naar zuid-Polen voor te bereiden. Hij plaatste een advertentie in de plaatselijke courant voor gegadigden die een gegarandeerde dood tegemoet wilden zien. Er reageerden slechts een stuk of achtendertig Duitsers, maar die wilden stuk voor stuk per se na hun dood opgegeten worden.
Maar ja, daar had Kevin natuurlijk helemaal geen zin in en dus trok hij zijn antropologenjas aan om het fenomeen prostitutie in de contreien eens te onderzoeken. “Fascinerend,” schreef Kevin acht weken en een half maandsalaris van een part-time assistent-drogist later in zijn sociologielogboek, “het gehalte aan importvrouwen die hier hoereren is verdacht laag. De Slowaken moeten wel een erg hoge pet ophebben van hun eigen vrouwen. In landen als Amsterdam of Antwerpen zie je wel anders!”
Toen ineens herinnerde Kevin zich dat hij thuis het licht in de trappengang had aangelaten. Snel volgde hij het bordje ‘station’.

Kevin de foetus – dinsdag

Vandaag komen de ‘grote jongens’ langs om te collecteren. Kevin heeft gokschulden.En dus gaat hij maar naar het strand of zo. Want hij kan zijn moeder – op wiens naam hij de gokschulden heeft – niet zien bloeden. Zo is Kevin.
Hij kan wel prettigere dingen bedenken dan dat andere mensen zijn moeders vingers breken. Naar het strand gaan of zo! En dingen bedenken als: hoe vaak wordt er niet een pakje sigaretten weggegooid waar toch – zonder dat de weggooier dit weet – nog een sigaret in zit? Milieu en economie, daar is Kevin vaak mee bezig; vooral als hij gokschulden heeft op het strand.
Als zijn moeder eenendertig keer heeft gebeld en twaalf sms-jes heeft gestuurd, zet Kevin zijn mobiel uit. ‘Zo erg met haar en haar vingers kan het dus niet zijn,’ denkt Kevin, ‘als ze nog kan sms-en.’ Aan het begin van de avond heeft Kevins versiertruc ‘Ee, heb jij misschien een zus met een oneven aantal tieten’ nog steeds geen succes en het lijkt er sterk op dat hij richting huis moet.

Kevin de foetus – maandag

Door het flitsen van al de cameralampen liet Kevin een scheet of drie, vier.
“Gelijkgestelden, gelijkgestemden, what the fuck,” gaf Kevin zijn repliek tegen een redelijk opdringerige reporter. “Ik dacht dat het over tijd en klokken ging, en dat er een paar waren die op gelijke tijden dingen doen vertaalden met ‘elkaar pijpen als het er zich maar voor leende’ daar kan ik natuurlijk geen zak aan doen!”

Foetus Kevin werd met een speciaal soort handboeien het justitieel gebouw uitgeleid.

“En dat u uit de kas gegrepen hebt, neemt u zich dat niet kwalijk?” vroeg een reporter.
Kevin stopte zijn gang op de grote marmeren trap en keek de betreffende journalist aan.
“Uit de kassa,” zei je, “uit de kassa!”
Hij bewoog zijn te worden gezicht heel en heel erg dicht naar het gezicht van de inmiddels bukkende journalist.
“Dat betekent niet: IN de kassa, jongen!”
Toen spuugde hij op de man en liet daarna een lage ‘c’ aantoetsen. Hij sprak: “Het feit dat ik misleid ben door de homo’s die zich voordoen als klokken, kan mij allerminst verweten worden! Het is gewoon zo en eenieder die iets vindt kan dat melden en zal ik binnenkort doodmaken!”
Zeven bontjassen werden er die dag aan Kevin aangereikt, waarvan hij er slechts drie aantrok.

Kevin de foetus – zondag

Kevin werd weer eens een prijs uitgereikt voor zijn goedburgerlijkschap. Dit keer was het voor het fenomenaal oprollen van een tapijt van een of andere georganiseerde criminele organisatie. Met het gewonnen geld huurde Kevin een fraaie hoer in. Na drie uur ging ze jankend naar (een ander) huis. Het eerste uur liet Kevin haar zoete broodjes bakken, maar toen bleek dat ze – ze heette overigens Miranda, maar Kevin noemde haar liever ‘Hee jij’ – in de keuken een belachelijke onhandigheid vertoonde, liet Kevin haar maar films zien met meisjes die net legaal misbruikt worden. Ondertussen vroeg Kevin journalistieke vragen als “heb jij zussen?” of “wil jij later kinderen?”. Bij het weggaan van ‘Hee jij’ werd Kevin pissig op zijn moeder. “Jij had ook wel eens iets kunnen zeggen!” zei hij haar.

“Ik kan er godverdomme ook niets doen dat ik het product ben van dat mijn vader je die ene keer niet in je gezicht spoot maar in je kut!”, schreeuwde Kevin naar zijn moeder. “Ik heb misschien niet de fysieke capaciteit om zo’n pisbakkenhoer pijn te doen, maar een beetje steun had ik van jou wel verwacht, ja!” Kevins moeder begon te snikken.

“Ach, trek het je niet aan, mamsie,” zei Kevin, “ik maak warme azijn voor je en dan gaan we slapen.”

Kevin de foetus – zaterdag

Kevin is zich aan het opmaken voor een interview met ene heer Hitler. Hitlers manager schreeuwt in Kevins nog niet geheel ontwikkelde oor dat hij niks over de tijd in de kibbutz mag vragen en dat de letters van Hitlers huidige postcode geheim moeten blijven. Al met al is het een reden voor Kevin om te stoppen met masturberen, terwijl het meisje van de grime ongestoord met haar volgepropte stijve-beugel-bh tegen Kevins schouderpartij in wording blijf priemen. Daar komt Hitler de schminkkamer binnen. ‘Kevin de pevin!’, blaat hij. ”Hitler de pitler!’, blaat Kevin terug. Kevin en Hitler kennen elkaar nog van hun voetreis door het Argentijnse land. Nou ja: eerst gingen ze met de boot naar een Braziliaanse badplaats en daar zijn ze toen maar een paar weken blijven hangen. Wel een goede vriendschap aan overgehouden!

‘Kijk eens, Kevin,’ zegt Hitler, terwijl hij zijn neus recht naar boven houdt en de rest van zijn hoofd horizontaal, ‘ik laat mijn snor staan!’ ‘Kijk eens, Hitler,’ zegt Kevin, terwijl hij een van zijn tentakels slap laat hangen, ‘ik laat een van mijn tentakels slap hangen!’

De twee vrienden hebben duidelijk pret.