Glas in lood om oud ijzer


“Ik kom er zo aan!” riep Reynaert tegen Grimbeert terwijl hij de gang op liep.
“Zó?” schreeuwde Grimbeert terug. “Zou je niet eerst dat schuim van je snufferd afhalen? Je loopt voor lul als je zo gaat.”
“Da’s grappig,” riep Reynaert op zijn beurt. “Da’s grappig. Even scheren nog en dan kunnen we.” En hij schuifelde terug de badkamer in.

Ineens bedacht Grimbeert zich dat het geen slecht plan was als hij ook seffens de zelfbarbier zou spelen, waarop hij naar de badkamer toog en naast Reynaert ging staan. Reynaert moest genoeglijk lachen en gaf Grimbeert de spuitbus met scheerschuim en een scheermes.

“Ik vind het eigenlijk zo’n onzin dat scheren,” ziftte Reynaert. “Vooral wij dieren zouden onze haren gewoon op onze kanis moeten laten staan!”
“Ach,” zei Grimbeert. “In ons vakgebied is het soms wel verstandig. Ik heb vanmiddag bijvoorbeeld een patiënt op wie ik allerminst wil lijken. Hij zegt dat-ie Jezus van Motörheth is.”
“Jezus van Nazareth, zul je bedoelen.”
“Nee, Motörheth! Hij is verhuisd. Nazareth vond hij maar een slaapdorp.”
“Logisch. In Motörheth zijn inderdaad leukere kroegen. En interessant ook. Ik heb door de jaren heen geleerd dat hoe iemand is veel zegt over zijn persoonlijkheid. Zie je die Jezus vaak?”
“Wat is vaak? De laatste drie jaar heb ik hem iets van acht keer gezien. Hij kan zich erg goed verstoppen. Daarom onder andere heb ik hem ook handpoptherapie geadviseerd.”

De vos en de das spoelden hun scheermessen schoon en gaven elkaar een kus.

“Lekker,” zei Grimbeert. “Je zou je genitaliëngebied ook eens moeten scheren!”
Reynaert moest ondeugend lachen en maakte een kreunend gromgeluidje.

“Fijn dat je kon blijven slapen,” zei Reynaert. “Ik heb vandaag weer die vervelende ex-bankier op spreekuur. Je weet wel, die ziekeling die meent dat de economie gebaseerd is op een soort estafettesysteem waar banken deel van uitmaken.”
“Lijkt me een hopeloos geval,” zuchtte Grimbeert. “Iedereen weet dat volgens de geheime-en-magische-gelddoos-in-de-lucht-theorie banken slechts als observator van het economische systeem dienst doen.”
“Daarom ga ik ook onderhand zware medicatie voorschrijven. Zes van die geelwitte pillen en een half dozijn van die witgele. Dan blijft-ie voortaan ook mooi van de kutten af!” declameerde Reynaert staccato.
“Weet je wat het is met die mensen? Die geloven allemaal nog in sprookjes!” voegde Grimbeert eraan toe
En de vrienden rolden over de grond van het lachen. Van het lachen, maar ook een beetje door de ontzettend plaatselijke aardbeving. Een keurige, dikke zeven op de schaal van Richter.