Het ging op rolletjes met Kevin de foetus. Zijn bedrijfje Kunst Voor Financionado’s was babybooming business! Kevins toko richtte zich namelijk op gepensioneerde babyboomers uit de financiële wereld. Tja, die jongens willen ook wat na hun carrière. En het is verrekte lastig om tijd kapot te slaan als je in je leven eigenlijk alleen het sorteren van muntjes en briefjes als algemene ontwikkeling hebt gehad.
Kevin had het prima onder controle, hoor. Eenmaal in een museum aangekomen sorteerde hij links van zich de geldhandelaren die getrouwd waren met een vrouw die ooit jurist wilde worden of het bijna was geworden en rechts van zich die met de vrouwen die Frans hadden gestudeerd. Nou ja, Frans gestudeerd, ze waren ooit in Parijs geweest. En daar waren ze teleurgesteld van teruggekeerd, omdat ze Mannequin Pis niet hadden kunnen vinden.
Kevin zei dan dingen als “de kunstenaar bedoelt hier dat als licht zwaar is en zwaar licht dat dan zwaar dus eigenlijk gewoon weer zwaar is en licht licht en daarom heeft de kunstenaar de cirkel van lood gemaakt met een onzichtbare cirkel van lucht in het midden” en dan kregen de vrouwen grote ogen en keken de mannen naar hun borsten.
Toch begon de sleur een beetje in te treden. Kevin merkte dat aan de inbox van zijn Outlook. Tot een half jaar geleden kreeg hij na een excursie nog tal van enthousiaste mailtjes. Dingen als: “Geachte heer Kevin (Kevin liet zich gewoon Kevin noemen – red.), de Balzakkersdag van de Rotary was mede door uw kostelijke routeplanning bijzonder geslaagd! Na afloop bij de borrel hebben we onze bevindingen samengevoegd en we kwamen tot de volgende telling: 103 schilderijen met een boom erop; 23 tepels, verdeeld over 22 schilderijen; 6 glazen objecten met minder dan 18 belletjes en 4 kunstwerken van kunstenaars met een koophuis. Namens iedereen spreek ik nogmaals mijn dank uit!”
Ja, tellen vinden die financiële jongens leuk. Zo is dat nou tweemaal. En in het begin telden die snuiters werkelijk alles (behalve elkaar). Meer konden ze wellicht ook niet. Maar blijkbaar ging dat tellen toch vervelen. Bovendien, als je eenmaal 103 schilderijen met een boom erop hebt geteld, dan valt het tellen van 102 schilderijen uiteraard smerig tegen!
Het moet meer. Altijd meer. De mens wil groeien!
Zonder groei geen geestdrift. Het laatste uitstapje waren er zelfs een stuk of vier financionado’s die niet eens meer een calculator mee hadden gebracht!
Vandaar dat Kevin zocht naar een nieuwe aanjager. Nou ja, hij had die eigenlijk al gevonden: het plaatsen van prijskaartjes bij de kunstwerken, dat zou de financionado’s wel aanspreken, wist Kevin zeker.
Kevin probeerde het aan de telefoon uit te leggen. Maar de telefoon begreep het niet. Daarom probeerde hij het aan de directeur van Boijmans van Beuningen uit te leggen. Via de telefoon: “Nee, luister nou! Het is geen ontkrachting! Coulomb!* Becquerel!* Farad!* En het schilderij mag gewoon naast het prijskaartje blijven hangen, Ampère!* Denk: geld in de kassa, Volt!* Het Catharijneconvent en het Van Abbe doen het ook, Ohm!* …”
Boijmans van Beuningen zou terugbellen.
— — —
* Kevin had het voornemen alleen nog maar te schelden en vloeken in natuurkundige termen en eenheden. Soms houdt hij zich hieraan. (zie: ‘Kevin doet aan tweedegraads boekverbrandingen’)