Engagedrager, de musical


Pokémon: Waarom zou ik wijsheid eigenlijk pachten? Ik heb niet alleen mijn D-tests, maar ook mijn A-tests gedaan.
Koor: D- en A-tests heeft hij…
Pokémon (interrumpeert, tegen koor): Stil even. Jullie zijn zo aan de beurt.
Koor (tegen Pokémon): Ok, sorry.
Pokémon: Maar van wijzer worden werd ik uiteindelijk niet wijzer. Veel kan ik nog steeds niet sluitend maken. De bibliotheek in het dorp hier gaat bijvoorbeeld sluiten. Teken van verval. Het tegenwerken of zelfs kapotmaken van het possessieve individualisme. Als dit land, deze overheid, geestelijke ontwikkeling, zeg cultuur, zelfs ondergeschikt aan lichamelijke ontwikkeling, zeg sport, blijft maken, dan houden we over een paar jaar alleen nog maar mensen over die net genoeg begrijpen om te kunnen schaatsen of bij de overheid te kunnen werken. Daar heb je je kladderadatsch! Maar dan wel op een ander vlak.
Koor: Kijk maar eens goed naar die Erben Wennemars of die Erik Hulzebosch. Daar wil je toch geen land vol van?
Pokémon: De oplossing is eigenlijk heel simpel. Ontsla een paar gemeente- en provincieambtenaren en je hebt weer genoeg geld om de intellectuele standaard naar een hoger peil te brengen. Als mooie bijkomstigheid wordt de gang van zaken in de samenleving ook een stuk efficiënter.
Koor: Maar is dat niet wat elitair-simplistisch gedacht?
Pokémon: Hoe bedoel je dat nou weer? Ik dacht dat je het met me eens was.
Koor: Nou, Wennemars en Hulzebosch hadden echt wel een bibliotheek in hun gemeente vroeger.
Pokémon: Alleen als het een week gevroren had of het hele jaar door?
Koor: Luister nou! Van de potentiële zelfmoordenaars die langs de Nijl wonen is er maar een deel dat zelfmoord pleegt door in de Nijl te springen. En van de potentiële zelfmoordenaars die langs de Wolga wonen is er maar een deel dat zelfmoord pleegt door in de Wolga te springen. We zouden respect moeten hebben voor de zelfmoordenaars die langs de Nijl wonen en naar de Wolga reizen om daar te verdrinken. Ervaring leert ons dat we niet veel respect hoeven hebben.
Pokémon: Dus?
Koor: Nou, waarom zou de mens zichzelf een lesje leren? Elke vorm van ontwikkeling is feitelijk zinloos. Een perfect mens zou zich helemaal niet ontwikkelen. Maar het menselijke ras is nou eenmaal gedegenereerd en kent een keur aan mankementen. Het dichtst kan de mens wellicht bij perfectie komen door zijn drang naar afwijking te kanaliseren en zo het totale pakket aan mankementen te beperken.
Pokémon: Dus door óf sport te kiezen óf cultuur, zeg maar.
Koor: Juist!
Pokémon: Toch kan sport zichzelf alleen maar bedruipen met sponsoring. Schaatsers, bijvoorbeeld, zouden hun mankement niet uit kunnen voeren als ze niet als reclamezuil zouden fungeren voor worstjes of telecommunicatie.
Koor: Precies! Als het bedrijfsleven vertrouwen zou hebben in de bestuurskundige kwaliteiten en beslissingen van overheden dan zouden er wel borden met teksten als Deze gemeente wordt gesponsord door Philips op gemeentehuizen hangen. Het feit dat ambtenaren niet in reclameshirts lopen heeft niets te maken met onafhankelijkheid – en natuurlijk al helemaal niet met onpartijdigheid –, maar enkel en alleen met hun eigen onkunde. En daarom moet sponsoring worden toegejuicht. Hoe meer het bedrijfsleven – de samenleving zelf dus – cultuur of zelfs sport financiert, hoe misbaarder de politiek feitelijk gemaakt wordt. Die laatste vertaalslag moet alleen beter en vaker belicht worden.
Pokémon: Ja, dat zeg je nou wel. Maar mensen die politiek bedrijven. Die dus het mankement hebben om aan politieke ontwikkeling te doen. Die mogen toch ook bestaan?
Koor: Nou, nee. Mensen die het gen van zelfrespect missen kunnen we missen als het gen dat kiespijn teweegbrengt.
Pokémon: Ik voel de finale!
Koor: Geef me je hand.
Pokémon: Ik vraag me soms wel af…
Koor: Hij peigert zich soms wel af.
Pokémon: Ik zei niet ‘peiger’. Ik zei ‘vraag’.
Koor: Hij vergist zich wel vaker.
Pokémon: Zij vergissen zich wel vaker.
Koor: Hij herhaalt ons als-ie boos is.
Pokémon: Hoe dan ook, ik vraag me dus soms wel af…hoe mijn leven was geweest als ik minder geëngageerd was.
Koor: Dat verstonden wij niet. En er zit trouwens een gat in je emmer…