Het overgrote deel van uw hippekutse leesvoer is ontsproten uit het levendige brein van de mastodont van deze website: bjg. Voor elk mager stukje tekst dat ondergetekende uit zijn vingers perst, schrijft bjg er maar liefst drie! Kwaliteit die ten koste gaat van kwantiteit? In dit geval gaat die loodzware vlieger van gewapend beton nog voor geen meter op. Driedubbelzinninge woordgrappen, ingenieuze linguïstische constructies met keiharde, dikke lidwoorden, dialogen waar werkelijke mensen in een discours een vlijmscherp puntje aan kunnen zuigen, kortom: taalvirtuositeit met een hoofdletter taal. Om nog maar te zwijgen over het gemak waarmee hij zijn interpunctie controleert, nee domineert. Punten komen waar punten horen, komma’s kunnen niet beter worden getimed. Zijn spaarzame puntkommagebruik getuigt daarnaast van pure klasse. Bjg hanteert de taal als een precisie-instrument. Analoog hieraan zijn prutsers als Mulisch, Reve en Claus op verbale wijze bezig met een sloophamer.
Is dat altijd zo geweest? Niets is minder waar. Op veertienjarige leeftijd had hij nog geen woord gesproken. Zelfs een simpel “mama” op “papa” kreeg hij niet over zijn lippen. Jarenlange intensieve spraaklessessies met vermaard logopedist Erik Drijkoningen leverden uiteindelijk resultaat. Op zijn zeventiende kon bjg zijn eerste woordje uitspreken: reetleer. Ja, beste lezer, bjg is dé uitvinder van reetleer. Na reetleer kwam maizenaventilator en toen was het spreekwoordelijke én overdrachtelijke hek van de dam. Een ware stortvloed aan neologismen volgde. Grammatica, daar had bjg nog nooit van gehoord noch wist hij hoe de regels van de Nederlandse taal dienden worden toegepast om taalkundig welgevormde zinnen te produceren.
Op 24-jarige leeftijd kwam hij zijn beste makker tegen: Elmar het embryo. Elmar zou later nog als inspiratiebron dienen voor het personage Kevin de foetus, de immens populaire, geliefde en geinige foetus die allerlei malle avonturen beleeft en de rode draad vormt in bjg’s oeuvre. Elmar het embryo was degene die bjg introduceerde in de wereld van de syntaxis of evil, zoals Elmar dat altijd zei. Bjg bleek een snelle leerling; hij had slechts veertien jaar nodig om zich de grammatica eigen te maken. Vijf jaar later kon hij ook lezen en schrijven en de rest is geschiedenis.
Bjg is altijd nuchter gebleven onder zijn succes. De nobelprijs voor de literatuur is volgens hem een aanmoedigingsprijs; aanmoediging is wel het laatste dat bjg nodig heeft. Het zal niemand dan ook verwonderen dat hij beleefd bedankte toen hij werd voorgedragen. De AKO-literatuurprijs, P.C. Hooft, Gerrie van Schijndel, geen van deze prijzen heeft hij ooit in ontvangst genomen. Meestal was hij op de dag van de uitreikingen straalbezopen. Ook is hij nog steeds bezig met het onder de knie krijgen van de schone kunst van het kaartlezen.
Tegenwoordig leeft hij een teruggetrokken bestaan. Bang om op straat herkend en bejubeld te worden. Het schijnt dat hij momenteel op vakantie in Egypte is. Typisch bjg!