De pre-raad van pre-commissarissen hield een pre-meeting; althans hun assistenten deden dat. Sommige assistenten stuurden hun hulpjes, want zelf hadden ze het te druk met ergens naartoe rijden of al koffie nuttigend netwerken.
Op de pre-meeting werden opties geponeerd over komende vergaderingen en/of bijeenkomsten. De hel was er niks bij, zo vermoeiend was zo’n pre-meeting. Het kon ook niet de hele tijd doorgaan. Daarom was er na elk kwartier snoeihard babbelen steeds een half uur pauze. Benen strekken en dingen van die strekking.
Aan het eind van elke pre-meeting was er altijd een soort vragen- en/of ideëenronde. En geweldige mogelijke noviteiten gingen over tafel de laatste zes jaar! Zo was er een spinsel over het ontwikkelen van groene garnalen. Want die kun je makkelijk in het bos verstoppen. Of wat dacht je van het bedenksel ‘zeep met zweetlucht’? Zodat het net lijkt of je gesport hebt.
U zult begrijpen dat zelfmoord onder de genodigden meer regel dan uitzondering was.
Op een dag had een of andere knakker, Jan-Pieter Knakker om precies te zijn, weer een idee. Ging over belastingverlaging. Hij zei: “Als we het belastingniveau nou eens verlagen naar 1800 euro, ik bedoel: iedereen die 1800 euro of minder per maand verdient moet belasting betalen en iedereen die meer verdient niet.”
Nog nooit werd er zo lang geklapt tijdens een vergadering (pre-meeting). Er werden tissues uitgedeeld en eeuwige vriendschappen werden gesloten.
Daarna ging iedereen gezamenlijk naar parenclub ‘De Ark van Noah’. Maar die club was alleen voor stelletjes.