Waar Udo Juergens het liet liggen, heeft André van Duin het opgepakt, weggesmeten en weer keihard bij de lurven gegrepen. Een spijker is nog nooit zo nauwkeurig op de kop geslagen als hier. André is Duitser dan Rudi Carell en Linda de Mol bij elkaar opgeteld en er is geen woord Spaans bij. Duidelijk geïnspireerd door het klassieke metrische patroon dat we ook kennen van Petrarca laat André bijna achteloos, nee bijna arrogant, ieder woord met het grootste gemak vallen op de fijne klanken van de muziek.
En dan hebben we het niet eens over de inhoud van de tekst. Laten we dat ook niet doen.
