Als gezinscertificeerder kom ik liever niet bij de mensen thuis. Eerder spreek ik af op neutraal terrein. Een motel of zo. Of een autowasstraat. De thuisbasis zou ook alleen maar voor afleiding zorgen. Bovendien moeten gezinnen eens goed ondervinden dat ze juist niet uniek zijn en dat niet alles om hen draait.
Door jarenlange ervaring weet ik dat wat ik altijd al geroepen heb in mijn ogen gewoon waar is: gezinnen handelen vaak zonder zich af te vragen of wat ze doen wel meetbaar en doelmatig is.
En het is zo simpel! Het hoeft helemaal niet zo ontzettend veel papierwerk te kosten als de mensen soms denken. Als je nou gewoon voor alle zestien rubrieken van het systeem een aparte USB-stick neemt en op die verschillende informatiedragers mooi mappen aanmaakt voor bij die bewuste rubriek behorende pijlers, dan blijft alles lekker overzichtelijk. De noodzakelijke overlaptaxonomie en de niet te categoriseren restrubrieken en restpijlers zijn dan nog wel in een enkel spreadsheetje bij te houden. Met een natte vinger drie keer ‘ju’ zeggen is moeilijker, zeg ik altijd maar.
Vaak kom ik met een voorbeeldje aan. Kijk, acroniemen zijn hip en gezellig, maar soms zegt een anekdote of een experimentje echt veel en veel meer. Neem nou eens het volgende. Ik ga dan voor iemand staan en dan zeg ik: breek deze vinger eens.
Eigenlijk altijd wordt er dan moeilijk gedaan en tegengestribbeld, maar ik ga dan stug door.
Breek die vinger nou maar. Doe maar gewoon!
Resultaat is – natuurlijk, wil ik haast zeggen – dat die vinger zonder veel problemen gebroken kan worden.
Maar dan zeg ik: en pak nou eens een stuk of vijf vingers. Hier, deze hand! Breek deze hand eens!
U begrijpt het al. Dat lukt dus niet.
Hee, hee, vogel, vogel, zeg ik daarop lacherig, je bent in een gezin toch niet alleen? Probeer het eens met z’n tweetjes of z’n drietjes! Breek die hand eens samen met iemand anders in de kring!
En dan lukt het dus wel!
Geweldig, toch? Echt een voorbeeld waarmee je prima laat zien dat je krachten moet bundelen! Want mensen die iets begrepen hebben vertellen dat aan gemiddeld 8 andere (potentiële) mensen en mensen die iets niet begrepen hebben vertellen dat gemiddeld aan 22 andere (potentiële) mensen door. Een goede anekdote levert je in mijn vak dus al snel een scope van 30 mensen op! En daar doen we het voor.
Maar het gaat natuurlijk over gemiddelden hier. Zo sprak ik laatst op een seminar voor mensen met een poliep op hun stembanden en daar heb ik geen enkele follow-up van gehad.