De tandenfee, daar schud je handen mee


Ik: Zo, dat was het verhaal van Leguaan kleef aan. En nu oogjes dicht, blaasspier in de gaten houden en slapen! Mama komt je straks ook nog even welterusten wensen.
Zoontje: Ja, maar ik wou nog even wat vragen.
Ik: Snel dan.
Zoontje: Papa?
Ik: Ja.
Zoontje: Heb jij weleens lava aangeraakt?
Ik: Nee, ik heb nog nooit lava aangeraakt.
Zoontje: Durf je dat niet?
Ik: Dat is geen kwestie van durven. Ik vind het aanraken van lava gewoon niet zo leuk, zeg maar.
Zoontje: Nee, je durft het gewoon niet. Geef maar toe!
Ik: Ach man, ik ben ooit met een lava een maand lang naar Parijs geweest!
Zoontje: Parijs? Wat moet een lava in Parijs?
Ik: Nou ja, Parijs. Deventer was het eigenlijk. En een midweek. Een woensdag was het. Woensdagmiddag.
Zoontje: Was dat toen je met die lavavlekken in je nek thuiskwam en mama zo boos werd?
Ik: Nee! Zei mama dat trouwens?
Zoontje: Nee, ik penis gewoon een beetje uit mijn nek. Dat komt door mijn genen. Heb ik van jou, snap je?
Ik: Juist. Maar nu moet jij dus even ontzettend heel erg rapidomento slapen gaan dus.
Zoontje: Of niet.
Ik: Of niet?
Zoontje: Of niet! Je kan me ook nog een verhaaltje voorlezen. Of twee.
Ik: Ja, ik ben dirk-poep-in-’t-handje niet! Waarom zou ik dat doen? Ik heb net al vier verhalen voorgelezen en jij moet nou slapen.
Zoontje: Kijk, lavaman, je kunt of mij nog even voorlezen en daarna een rustige avond hebben of je kunt de rest van de avond ruzie hebben met mama. Als ik zo meteen mijn beste genen even voorzet en tegen mama uit mijn nek ga penissen over vermeende lavavlekken in jouw nek dan werkt dat voor precies nul procent in jouw voordeel. Je weet toch dat mama nooit les heeft gehad in relativeren en/of humor?
Ik: Ach, is het nog zo vroeg? Dat wist ik even niet, zeg. Welk boek wil je lezen, lieve, lieve zoon?
Zoontje: Sander verandert zijn factuuradres! Sander verandert zijn factuuradres! Ik wil dat je Sander verandert zijn factuuradres leest!
Ik: Ok. Komt-ie! “Op een mooie zomerdag kwam Sander erachter dat zijn brievenbus niet meer klopte als een bus…
Zoontje: Die Sander ook altijd met zijn grappen!
Ik: Stil nou! Anders raken we de cadans van het verhaal kwijt.
Zoontje: Mama! MAMA! MAMA!