Ronja kon op haar kop staan. Erg lenig was ze. Ze was begonnen met duimen draaien en van het een komt het ander. En ze was balorig. Een van haar oren dan. Een van haar oren leek echt op een bal. Haar andere oor niet. Haar andere oor daar draaiden mannen op straat hun hoofd voor om.
En ze had schimmel.
“Niet te dicht bij de dennenboom,” zei haar moeder vroeger altijd. “Straks krijgt-ie schimmel.”
Haar moeder hield van dennenbomen.
Kerstmis was ook haar moeders tijd. Ze stierf om precies drie uur. Het eten was gelukkig al aan het garen. Ronja hoefde naderhand alleen nog maar de saus aan te maken. Met blokjes doe je dat. Maar dat wist Ronja ook wel. Ronja had wel vaker met die petticoat gewandeld.
Op de mooiste dag van het jaar ging Ronja naar de film. Ze nam dan haar mooiste zonnebril mee.
Nee, je kan niet zeggen dat Ronja een slecht leven had. Stefan had een slecht leven. Frits had helemaal geen leven. En Edgar wist niet eens dat er een leven was.
Dus Ronja had het prima voor mekaar.
Maar toch vond Ronja dat ze niet meer wist waar ze het moest zoeken.
Verbeterd en aangepast: Appels en appels (http://www.hippekut.com/2015/10/16/appels-en-appels/)