Volgens Tiffany ging de laatste screentest goed. Het was misschien jammer dat de camera niet aanstond, maar al met al werd ze niet echt uitgelachen.
Het toneelstuk “Het geheim van stront en kauwgum” was een klassieker. Nota bene Nelson Mandela had het naar het Nederlands vertaald vanuit het Fries.
In het Fries was het een historisch stuk over ene Radboud die een pen zocht.
In het Nederlands bleek het een klucht met heel veel deuren, een banketbakker en een reisagent.
Regisseur Wicky Bannenberg was al tien jaar bezig het project van de grond te krijgen. Het moest zijn meesterwerk worden. Hij wilde dan ook graag iets origineels toevoegen. En dat originele was dat in de bewuste opvoering alle mannenrollen ook daadwerkelijk door mannen werden gespeeld en dat alle vrouwenrollen ook daadwerkelijk door vrouwen werden gespeeld. Prijzenregen was een garantie.
De tv-rechten waren al verkocht nog voor er een acteur of actrice gecast was!
Maar toen gebeurde er iets wat niemand had voorzien.
Ineens werd het mode en regel openluchttentoonstellingen te houden.
En “Het geheim van stront en kauwgum” speelde zich binnen af. In de openlucht zou het nergens op slaan.
Wicky zat met zijn handen in zijn haar. (Zijn schaamhaar, uiteraard, want hij was zo kaal als een neet en zelfs zijn wenkbrauwen had hij niet meer.)
Vrienden wilden Wicky wel helpen en kwamen met ideeën aan. “Als je van die rat nou eens een bever maakt!” Of: “Je kan hen in die scene toch ook gewoon tomatensoep laten eten!”
Wicky zag er allemaal geen heil in.
Maar op een koude winternacht zag Wicky het licht. Hij pakte het script en begon met schrappen. Alleen de vragen liet hij staan. Er bleef nog maar tien minuten van het stuk over en Tiffany had geen rol meer, maar Wicky schreef geschiedenis.
beter dan groente!