Tag: antikok

Voor taoïsten kan het elke dag een feestdag zijn, gewoon omdat bijvoorbeeld het ontbijt adequaat verloopt, maar World Egg Day (sinds 1996) is het nochtans echt maar één keer per jaar, en wel op de tweede vrijdag van oktober, precies een dag na World Chicken Day (tenzij 1 oktober op een vrijdag valt). Dus de viering van de kip komt vóór de viering van het ei (tenzij 1 oktober dus op een vrijdag valt), al komt laatstgenoemde niettemin (de meeste jaren) ook weer 364 dagen vóór eerstgenoemde. Je zou verwachten dat World Salt Day ergens vlak voor die tweede vrijdag in oktober valt – want wat moet je anders op je eitje gooien –, maar die feestdag bestaat gek genoeg (nog) niet. In de moderne cuisine is een maaltijd zonder zout feitelijk ondenkbaar. Een dag geen kip of een dag geen ei zal niemand een tocht naar de straat laten maken om een potje te protesteren van heb ik jou daar. Maar zout hoort toch zeker, hoe je het ook wendt of keert, bij de dagelijkse behoefte van de mens anno nu. Zelfs stugge antikoks bepalen zelf aan de eettafel nog het zoutgehalte van hun voedsel. En dan krijgt zo’n ingrediënt niet eens een eigen dag! Een cabaretier van het niveau van Youp van ’t Hek zou zeggen dat dat te flauw voor woorden is. Maar goed, we zijn hier niet voor het zout, we zijn hier voor het ei. Voor het ei is het leuk om een dag eens flink in het warmtebronnetje te worden gezet. Dat gunnen we hem van harte. Op de eerste vrijdag van oktober hoeft het ei nog maar zeven nachtjes slapen te turven! Want op Wereldeierdag is het bal. Dat weet een kip zelfs. Op heel veel bewoonbare plekken op de wereld worden er dan gezellige festiviteiten georganiseerd. Bij de mondiale eierpelwedstrijden wordt bijvoorbeeld altijd veel geld verdiend, maar het kan ook origineler. Zo zette vorig jaar een groep hindoes uit Goa die in hun vorige leven productieve legkippen waren geweest een touwtrekpartijtje op touw met een aantal vrienden die in hun volgende leven legkippen zullen worden. Om de agressiviteit uit de activiteit te halen kozen ze ervoor om in plaats van één touw twee touwen te gebruiken en elk team zelf te laten beslissen of ze wel of niet aan het hun toegewezen touw wilden trekken. Het jaar daarvoor deden ze het met een stok en het stokje werd toen doorgegeven aan Brazilië.
Maar ook in Nederland is men van de partij op Wereldeierdag. In Amsterdam maken vrouwen op deze dag traditiegetrouw het eiersaladerecept van hun moeder, en hun echtgenoten zeggen dan dat het lekker is. En op de Technische Universiteit Eindhoven bewerkstelligden ze speciaal voor de feestdag een koude fusie van drie eieren. Een verhoging vervolgens van de temperatuur zorgde ervoor dat ze, na toevoeging van eiwitten en vetten uit melk, die dag nog voor de lunch hun resultaten konden presenteren.
Het leidt geen twijfel dat alle jolijt van Wereldeierdag zijn navolging heeft gehad. Een bekende restaurantketen heeft een aantal jaar geleden Wereldeetdag ingevoerd. Dit feest wordt gevierd op elke dag na gisteren. Eieren zijn wat dat betreft pretentielozer en willen niet dat het domweg dagelijks Wereldeierdag is. Geen van ons zou eveneens willen dat iedere dag helemaal in het teken van ieder van ons zou staan. En daarom moeten we het ei ook zijn bescheidenheid gunnen, want Confucius zei niet voor niets: ‘Behandel anderen en eieren zoals je door hen behandeld zou willen worden.’