Nog even over die vuvuzela’s. Die dingen zijn eigenlijk best geinig en weet je waarom? Het geluid irriteert mensen verschrikkelijk. Als jij jouw innerlijke etter, of kwal, vrij wilt laten komen, wacht dan niet langer en schaf jezelf een vuvuzela aan. Zo’n enorme investering is dat nou ook weer niet. Hooguit een paar euro. Als jij met vrienden, familie en ander gezellig volk braaf en in opperste concentratie naar een wedstrijd kijkt van (bijvoorbeeld) het Nederlands elftal is niets leukers dan ineens keihard op die plastic toeter te blazen. Zeker wanneer je jezelf een gunstige plek achterin de ruimte hebt verschaft. De getergde, geïrriteerde blikken van al die omdraaiende hoofdjes. Het ineenkruipen van de mensen voor je, bij iedere stoot lucht die je door die vuvuzela jaagt. De steeds feller wordende reacties. De pure angst. Onbetaalbaar!
Ik heb nog nooit een instrument meegemaakt dat zo effectief was als de vuvuzela. Als irriteren jouw ding is, kan je écht niet zonder.
Carel Kraayenhof schijnt spijt te hebben dat hij is begonnen met een bandoneon. Ook best een kutinstrument maar lang niet zo kut als de vuvuzela. Voor bandoneonisten (of hoe je dat tuig ook mag noemen) schijnt het extra lastig (zo niet onmogelijk) te zijn om daarna een nog beetje vuvuzela te leren spelen. Jammer Carel, daar had je maar eerder aan moeten denken. Adios nonino.