Mijn chakra is naar de gallemiezen. (Ik ben, zoals men weet, geboren met maar een chakra. Zie het album Het Koortsige Koshervarken.) Het toeval wil dat mijn hondje, een aan een mix van coulrofobie en angst voor clowns lijdende jämthund, juist te veel chakra’s heeft, maar ik heb inmiddels begrepen dat een transplantatie te omslachtig zou zijn; bovendien is mijn hond niet bereid om de helft van de operatie voor zijn rekening te nemen, de vrek. Ik ben trouwens heel nuchter als het om dit soort concepten gaat – ik neem altijd meteen aan dat dingen die mensen als Helena Blavatsky claimen waar zijn. Zegt zelfs de tandarts van Aleister Crowley bijvoorbeeld dat een glazen muil onhandig is, omdat dan iedereen ziet wat je aan het eten bent, dan geloof ik dat stante pede. Zulke figuren doen niet aan sprookjes en ga ik dus niet tegenspreken, ook niet als ze inmiddels gestorven; wellicht zijn ze dan alleen nog maar gevaarlijker.
Nou heb ik het dus met energieplekjes in en op mijn lichaam minder getroffen, maar ik mag aan de andere kant van geluk spreken dat een Oedipusmoord mij bespaard zal blijven. Ik heb immers enkel dochters – en dus geen zoons die mij zouden kunnen ombrengen. Een treinreis geleden heb ik me door een man met vier zoons de zogenaamde oedipale waarschijnlijkheidsberekening uit laten leggen. Erg ingewikkeld natuurlijk, maar ik zal dit fenomeen toch even kort toelichten. Allereerst: bij nul zoons heeft het enkele reis naar de andere wereld gestuurd worden door je zoon een eventualiteit nul. Maar als de eerste zoon geboren wordt, is het toch echt belangrijk om als de wiedeweerga er nog een of twee of drie bij te fiksen. Dit puur om de kansen te spreiden. Om zeep geholpen worden kun je maar een keer, namelijk. Maar als je bijvoorbeeld vier zoons hebt en je bent met een van hen op pad, dan is de kans dat toevallig die zoon jou uit de weg ruimt nooit meer dan vijfentwintig procent uiteraard. Hoe meer zoons je hebt, des te beter het is voor je hart dus – als je ze tenminste wel zo veel mogelijk een-op-een benadert. En bij iets van honderd van die XY-kinderen is de kans om door een van hen voor eeuwig een smal bedje te krijgen inmiddels zo verwaarloosbaar dat je zelfs in zijn buurt even zou kunnen gaan slapen.
Toch kan het geen kwaad altijd in enige mate op je hoede te blijven en regelmatig de batterijen van je aura te controleren.
— — —
welkomthuispagina.nl