Specifiek in het algemeen

1742140876494108fc84c41
Het was niet de bedoeling van Jack om heel zijn leven bij de begrafenisonderneming te blijven werken. Hij was ook niet goed in zijn werk, trouwens. Door zijn geklungel tijdens de uitvoering van zijn taken vielen er elke week wel twee doden. Vooral tijdens de begeleiding van uitvaarten en crematies was dat nooit echt handig te noemen. Gelukkig was er meestal iemand van de genodigden die dan ‘auw!’ riep, waardoor er weer even kon worden gelachen, maar over het algemeen had niemand van de aanwezigen behoefte aan de extra tijd die zo’n voorval kostte.
De waarschuwingen die Jack bij functioneringsgesprekken voor zijn gestuntel tijdens het werk in zijn dossier had opgebouwd kon hij inmiddels al heel wat meer dan twee keer zo snel tellen. Het was duidelijk dat hij als de wiedeweerga van pierlala (onder andere en onder anderen) op zoek moest naar ander werk.

Eerst ging hij eens ontrafelen en daarna hopelijk vastknopen wat nou de definitie van werk was. Eerlijk is eerlijk. Volgens een woordenboekensamensteller moest hij dat zelf maar opzoeken (misschien onder werk en misschien onder arbeid) en volgens een bedrijfsarts had het te maken met de taken die je moest uitvoeren als de verzekeringsmaatschappij van je baas geen uitkering voor jouw arbeidsverzuim wilde verstrekken. Jack wilde hierna de conclusie trekken dat de waarheid iets van in het midden zou liggen. De woordenboekensamensteller specificeerde echter dat waarheid toch dichter bij werk te vinden was dan bij arbeid.

Maar mogelijk maakte de wetenschap van de omschrijving van wat nou precies werk is niet echt veel uit. De een zijn brood is namelijk ook de ander zijn dood en honden, die dus zo goed als altijd helemaal niet werken, eten er soms juist helemaal niet van.
Gewoon maar iets kiezen en de oogkleppen beter, minder gevoelig afstellen, was misschien een goed idee.
En zo kwam Jack op de advocatuur, een spin-off van de prostitutie. Door zijn kennis van de doden wist Jack dat ze altijd verstoken waren van een fatsoenlijk hoorproces. In een juridische functie kon hij die levenloze entiteiten wellicht nog helpen. Want ze hadden – uitzonderingen daargelaten – wel intacte dingen als trommelvliezen, hamers, aambeelden, stijgbeugels en buizen van Eustachius, maar horen, ho maar.
Toch, het advocatenstandje bleek al snel een nagelbijterskraslot voor Jack. Zijn te kleine piemel was een te grote grap. Hoererij was voor hem, hoe vervelend en droevig en jammer voor de buren ook, niet weggelegd. En dat was in zekere zin zelfs goed, want hij had altijd nogal moeite om dingen terug te vinden.

Enfin, er zat niets anders op voor Jack om zijn trots samen met een toevallig aanwezige rochel helemaal in te slikken en voor de overheid te gaan werken. Ergens tussen de uitvoering van wetten die gewoonweg niet te handhaven waren en de wetten die simpelweg niet gehandhaafd werden, besloot hij een nestje te maken.
Zo verstreken de uren.
Omdat Jack op den duur murw en mak was geworden, liet hij zich gebruiken door provincies, gemeenten, waterschappen, noem maar op. Het maakte hem niet meer uit. Zijn dag begon met ontkleden.

Uiteindelijk, na een paar weken, belandde Jack weer bij zijn oude, vertrouwde begrafenisonderneming. Maar nu als klant. En de geluidstrillingen van gehuil en gesnotter waren niet van de lucht. De overheid stuurde een mooie krans om de beëindiging van het eenzijdige arbeidscontract te bestempelen. En veel van Jacks collega’s meldden zich ziek.
Jack had uiteraard als geen ander in de smiezen wat er van hem verwacht werd als dode tijdens de uitvaart en uit respect verleende hij daarom ook tijdens het gehele proces zijn totale medewerking. Naderhand verklaarde de oude baas van Jack dat het de meest soepel verlopen begrafenisplechtigheid was geweest die er ooit binnen het tweehonderdjarig bestaan van de onderneming had plaatsgevonden.