“Ik versta mijn vak niet,” zei clown Bertholdi.
“Ach, ik ben pas incapabel, man,” zei accountant Anton Maeskut. “Ik ben al vijf jaar bezig met het maken van kwartaalcijfers en nu kom ik er vorige week achter dat er zoiets bestaat als een schrikkeljaar!”
“Hou op. Dat is nog helemaal niks,” zei advocate Saskia Kittelaar. “Ik heb afgelopen maandag mijn kont afgeveegd met een nagelschaartje.”
“Maar dat is toch niet zo vreemd,” zei accountant Anton. “Ik heb al meerdere brieven geschreven naar het bedrijf dat zowel nagelschaartjes als wc-papier maakt dat ze hun producten eens minder op elkaar moeten doen lijken. De mensen bezeren zich dagelijks en krijgen hun schoenen niet meer aan door hun lange nagels.”
“Maar ik had niet eens gepoept,” zei advocate Saskia. “Dus het was wel oliekoekedom van mij dat ik na het proberen te drinken van een glas spaghetti het ineens nodig vond mijn reet te verschonen.”
“Ha ha, spaghetti drinken!” lachte clown Bertholdi. “Iedereen weet toch dat dat niet kan. ‘T is geen biefstuk!”
“Biefstuk drinken op maandag is verboden,” wist advocate Saskia te vertellen. “Bovendien vind ik biefstuk zonder krulspelden vies. En toevallig die maandag had mijn levenspartner Inge al mijn krulspelden gebruikt om haar autobanden op te pompen.”
“He?” uitte accountant Anton, terwijl hij scheel keek. “Ik gebruik altijd mijn autobanden om mijn krulspelden op te pompen. Vandaar dat ik al zeventien jaar geen resultaat heb.”
“Ik heb trouwens een leuk experiment, jongens,” gnuifde advocate Saskia. “Als ik mijn hoofd nou omhoog houd en ik doe mijn mond wijd open, kunnen jullie dan via mijn kut de lucht zien?”
“Wat is dat nou weer voor een rare proef?” zei accountant Anton. “Lucht kun je toch niet zien. Lucht bestaat namelijk uit heel heel heel erg kleine en onzichtbare moleculen.”
“Luchtmoleculen!” vulde clown Bertholdi accountant Anton aan.
“Ja, luchtmoleculen!” zei accountant Anton blij. “Dat heb ik vroeger gehad.”
“Kom, we fietsen aan,” zei advocate Saskia en fietste aan.