Jelle associeerde klaarkomen altijd met achttienjarige, gewillige meisjes en achttienjarige, gewillige meisjes op hun beurt weer met klaarkomen. Maar hij wist zeker dat hij homo was. Zo was hij immers geboren. Zowel zijn oma als zijn moeder waren dragers van het gen, wist Jelle.
Maar hoe kwam het dan verdulleme dat hij een erectie kreeg telkens als hij bijvoorbeeld weer een studente in de stad zag flaneren met een T-shirt met de door de bolling net leesbare tekst “Je t’aime”? Dat was niet gezond, vond Jelle.
Hij moest het er toch maar eens met dokter Schaufelradbagger over hebben, die hem een paar jaar daarvoor ook al van zijn arachnofobie af had geholpen. De grote psychiater Schaufelradbagger had daar een mooie methode voor. “Als je een spin ziet, Jelle,” zei Schaufelradbagger. “Pak hem dan snel vast en trek hem een poot uit. Wat dan overblijft is een beestje met zeven poten. Maar een spin heeft acht poten en geen zeven. Dat weten wij nog van de biologieles op school! En het heeft dan dus ook geen zin meer bang te zijn voor dat wezentje, want jij bent bang voor spinnen. En spinnen hebben geen zeven poten, maar acht.”
Drie, vier sessies en Jelle was van zijn angst en walging voor spinnen af. “Dat moet met deze ziekte ook lukken,” dacht Jelle en hij maakte een afspraak.
Twee weken later was het zo ver. “Leuk je weer te zien, Jelle,” zei Schaufelradbagger en hij gaf Jelle een hand. Nog geen uur daarna stond Jelle compleet gedesillusioneerd weer op straat, voor de praktijk van dr. Schaufelradbagger. Hij was op en top hetero. Dat had de dokter tegen Jelle gezegd.
Er kwam een meisje met een minirok langslopen. En Jelle keek even naar boven en trok toen een van haar benen eraf…