Chairman of the bored (deel 8)

“Hee is dat niet Jan Jaap?” vroeg Pelle. Rick en Mullah keken elkaar vragend aan. “Verdomd als het niet waar is, “ zei Pelle, “het is ‘m.” Rick en Mullah keken in de richting waar Pelle’s blik ongeveer op gericht moest zijn en zagen een stoere perzik met een aantal fikse brandwonden en tatoeages op zijn perzikkenhuid. De jas die hij aanhad –dat kon je van veraf zien- was van het allerfijnste reetleer dat ze ooit gezien hadden en toch was het geen mietjesjas. Nee, die Jan Jaap zag er wel uit als een stoere perzik.
Voordat Pelle kon voorstellen onopvallend aan Jan Jaap voorbij te gaan, had Jan Jaap hem echter al gezien. “Pelle!” Pelle veinsde verrassing. “Ja jij daar, oude, ranzige reageerbuis dat je daar staat. Je had me wel gezien hè!? Geef maar toe lafbek. Ik ken je!” Mullah en Rick grinnikten. “En wie zijn deze pleurishonden dan, “ vervolgde Jan Jaap al wijzend naar Rick en Mullah.
“Dat zijn Rick en Mullah,” zei Pelle.
“Leuk voor ze, “ zei Jan Jaap, “maar genoeg over jullie. Laten we het over mij hebben. Ik verdien tegenwoordig goed bij als pooier annex kompassenmaker. Mijn slogan is Klaar terwijl u klaarkomt. Goed hè? Het principe is nog beter. Je hebt een kompas dat niet werkt en je hebt zin om naar de hoeren te gaan, waarom zou je het dan niet tegelijkertijd kunnen doen? In die behoefte voorzie ik. Goud geld verdien je ermee.”
“Nou dat treft,” zei Mullah, “laat ons nou net met dát dilemma zitten.” Jan Jaap keek enigszins verveeld voor zich uit en zuchtte: “Vertel mij wat, ik word er rijk als de zee diep is mee.” Afwezig, maar zeker niet ontevreden was de blik op Jan Jaap’s gezicht. Het drietal zweeg met hem mee.

“Genoeg geluld, “ met die woorden doorbrak Jan Jaap bruut de stilte, “we gaan werk maken van die kapotte kompassen en dat libido van jullie. Op naar de zaak!”

“Laten we een spelletje doen om de tijd de doden,” zei Rick tegen Mullah.
“Oké, ik denk aan een persoon. Je mag alleen vragen stellen waar ik met ja of nee op kan antwoorden.”
“Is het een man?”
“Ja.”
“Is hij dood?”
“Ja.”
“Michael Jackson.” Ze lachten allebei hartelijk. Jan Jaap en Pelle keken wat geïrriteerd achterom.
(wordt vervolgd)

Jacksoff

jacksonMichael Jackson is niet meer. De King of Pop is ertussenuit gepiept. Hoe heeft dat kunnen gebeuren? En waarom was het niet live op tv? Vragen, vragen…
Hier een paar reacties van bekende en minder bekende wereldburgers.

Agnes Kant (Nederlands politica): Het is goed dat hij dood is. Ik vond het werkelijk belachelijk dat hij al jaren meer verdiende dan de Balkenendenorm.
Macaulay Culkin (Amerikaans kindersterretje): Het is jammer. Hij had net een nieuwe pyjama gekocht.
Dalai Lama (statenloos Chinahater): Ik verwachtte het eigenlijk wel. Vorige week tijdens ons visuitje zei Michael nog tegen mij dat hij niet het eeuwige leven had. Nu begrijp ik wat hij bedoelde.
Bryan Adams (Canadees rocker): Ik wist niet dat hij nog leefde. Prima gozer vond ik het. Ik heb ooit nog eens een auto van hem gekocht.
Michael Jackson (Amerikaans autoverkoper): Ik schrok me rot toen ik de krant opensloeg. Maar al snel kwam ik erachter dat er blijkbaar ook iemand anders was die Michael Jackson heette.
Arnold Schwarzenegger (Oostenrijkse eik): Je kon altijd verschrikkelijk met hem lachen.
Floris Deckers (Nederland bankier): De heer Jackson is een paardenlul. Hij laat de financiers en de organisatoren van zijn geplande concertenreeks maar mooi in de steek!
Graaf V. Dracula (Transsylvaans plastisch chirurg): Voor mij kwam het als een schok. Michael zag er de laatste tijd steeds beter uit.
Gordon (internationale topper): Het is gek. Ik heb gisteren nog met hem aan de telefoon gehangen. Hij had net op de markt witlof gekocht en ging er wat tofu bij bakken. Heerlijk lijkt me dat!

Tja, Michael. De wereld zal je missen. Pretparken zullen nooit meer hetzelfde zijn…

Less is Vermeer

Johannes_Vermeer_(1632-1675)_-_The_Girl_With_The_gehakbalJohannes Vermeer was bekend. Hij was niet zomaar bekend, nee hij stond bekend om zijn gehaktballen. Gehaktballen draaien kon Johannes als de allerbeste. Hij gebruikte alleen biologisch vlees. Dat kenden ze in die tijd nog helemaal niet. Op het Delftsch Gehaktballenfestival, het zesdaagse festival waar te midden van uiteenlopende festiviteiten gehaktballen werden gedraaid en dat vernoemd was naar én plaatsvond in de plaats waar Johannes resideerde, werd hij maar liefst zes achtereenvolgende jaren tot de absolute gehaktballenkoning van Delft gekroond. En dat was nog maar een hobby. Want Johannes Vermeer kon veel meer. Hij sprak vloeiend Tagalog omdat zijn buurman, een Fillipijn genaamd Bert Willems die in 1632 naar Nederland was gekomen om zeekomkommers te kweken in kassen gevuld met water, maar geen Nederlands kon leren. Iedereen in de buurt is toen maar Tagalog gaan spreken. Het werd zo populair dat mensen elders uit de streek ook Tagalog gingen leren omdat het hip was.  Johannes Vermeer was dus ook een trendsetter. In 1669 kwam daar dan weer wel een einde aan toen het Yoruba zijn opmars begon te maken. Toen was het snel gedaan met het Tagalog. Tot op de dag van vandaag zijn echter nog duidelijk Tagalogse invloeden te merken in de Nederlandse taal. Wie heeft woorden als tutulungan, tinatawag of magluto niet in zijn dagelijkse vocabulaire?
Johannes Vermeer was vooral helemaal gek van vissen. Urenlang kon hij, zittend aan de waterkant, turen naar de dobber die eenzaam in de weidse achtergrond leek op te gaan. Als hij echter té poëtisch werd dan ging hij naar huis. Want Johannes vond dat het allemaal niet te gek moest worden. Zo was hij dan ook weer.
Op donderdagavond ging hij altijd biljarten en bier drinken met zijn maten uit de kroeg. Johannes kon aardig biljarten, maar het was geen barbecueën, of Chinees eten.
Schilderen deed hij ook maar niet veel. Wat is het? Iets meer dan veertig schilderijen? Verwaarloosbaar, als je dat afzet tegen het aantal gehaktballen dat die jongen gedraaid heeft in zijn leven. Je zou er tutulungan van worden.

Quantanamo-o

Blog003_prisoner-guantanamo-bay-cuba
Quantanamo-o, guajira, Quantanamo-o
Quantanamo-o-o, guajira, Quantanamo-o

Yo soy un hombre sincero
De donde crece la palma
No, no, no tengo dinero
Ayos, vamos a la playa

Quantanamo-o, guajira, Quantanamo-o
Quantanamo-o-o, guajira, Quantanamo-o

Quantanamo-o, guajira, Quantanamo-o
Quantanamo-o-o, guajira, Quantanamo-o

Tales of the crisis

Het is eng, maar waar. Ik was gisteren de zolder op aan het ruimen. Op zich niks mis mee. Zolders zijn er om opgeruimd te worden. Ik kende een zwerver in Utrecht die speciaal was gaan zwerven omdat hij dan tenminste geen zolder meer op hoefde te ruimen.

Enfin, ik was gisteren dus de zolder op aan het ruimen en natuurlijk kwam ik allerlei dingen tegen. Blijkbaar had ik vroeger een abonnement op een krant en blijkbaar hield ik vroeger van porno. Maar dat is nog niet alles. Blijkbaar legde ik vroeger ook dingen ‘in spraak’ vast. Ik vond namelijk een soortement van dicteerapparaatje.

Ik luisterde het ding af.

“Zes juni 1996…het wordt koud in de kamer…ik zie…ik zie…ik zie ijs op de sloten…ik zie Hawai t-shirts…het is 2008 zie ik…ik zie bankiers die gaan schaatsen…maar wacht…ze hebben geen mutsen op of wanten aan…pas op!…en dan gaan ze ineens allemaal onderuit…ik zie een I en een G…een I en een G…I en G…I en G…wat zou dat betekenen?…vast een code!…als je bij de I een letter vooruitgaat in het alfabet krijg je de J en als je bij de G een paar letters teruggaat in het alfabet krijg je de C…J en C dus…Jezus Christus!…hela, hola, er komt iemand aanrennen…het is een jongetje…hij zegt dat hij Wouter Bos heet…maar heel veel mensen om hem heen zeggen dat je hem niet moet geloven…en ik zie dat het winnende woord bij Lingo ‘twaalf’ is…”

Tering, wat waren die paddo’s in die tijd heftig, dacht ik toen.

Maar na enig research bleek dat het winnende woord bij Lingo ergens in 2008 inderdaad ‘twaalf’ was.

Creepy.

Achteraf vond ik het eigenlijk ook wel verdacht dat mijn dochter altijd naar chloor stonk als ze naar zwemles was geweest.

Chairman of the bored (deel 7)

“Iets meer respect, graag, Mullah!” zei Pelle. “Mijn moeder heette Tyfushoer.”
“Echt waar?” schrok Mullah. “Tyfushoer? Wat een rare naam?”
“Nou ja,” verklaarde Pelle. “Ze heette eigenlijk Stefanie, maar iedereen kortte het af tot Tyfushoer.”
“Grappig is dat,” lachte Mullah. “Mijn moeder heette Aïsha, maar iedereen in het dorp noemde haar Zaadslet.”
“Dat is toch wat!” bulderde Pelle verrukt. “Onze culturen hebben meer gemeen dan de meeste mensen denken. Geef me een hand.”
Opeens zagen Mullah en Pelle Rick met een touw om zijn nek (nou ja, nek) op een boomtak staan.
“Rick, wat ben je aan het doen?” riepen de twee vrienden geschrokken naar Rick.
“Ik wil dat jullie ophouden met dat amicale gedoe,” zei Rick. “Ik kan daar niet tegen. Daar krijg ik zelfmoordneigingen van. En voor mij zijn de opties dan beperkt. Ik bedoel: ik kan moeilijk een kogel door mijn kop jagen…”
“Mullah lost dit wel op,” fluisterde Mullah tegen Pelle.
“Rick, jij loodpijper, kom toch naar beneden,” schreeuwde Mullah naar Rick. “Mullah heeft adresjes van exotische hoeren hier in de buurt. Vertel maar eens tegen Mullah wat jij altijd nog een keer wil! Vertel maar tegen Pelle!”
Rick deed zijn strop af.
“Eh,” zei Rick, met een soort glimlach. “Ik wil zo graag nog eens in mijn leven een werpsterretje neuken…”
“Zie je nou wel,” lachte Mullah. “Zo ken ik je weer. Kom we gaan.”
Rick klom naar beneden.
Pelle (tegen Mulla): “Eh, wat is hier nou net gebeurd?”
“Tja,” zei Mullah tegen Pelle. “Wij krijgen tijdens onze training ook omgangsleer. Je hebt er die reageren als een taxichauffeur en je hebt er die niet reageren als een taxichauffeur. Dat is het uitgangspunt. Maar je hoeft maar één soort reactie te leren dus.”
“Dank je wel voor het nog onduidelijker maken,” zei Pelle. “Maar moesten we niet onderhand naar de kompassenboer?”
“Ach,” zei Mullah. “Voor sperma omzetten in vernedering is altijd tijd. Niet zo gespannen, man.”
Rick stond inmiddels weer bij Mullah en Pelle.
“Nou, ik ben er klaar voor!” glunderde hij.
“Nee, da’s niet goed,” zei Mullah, wijzend met zijn vingertje. “Je moet er NA klaar zijn, niet er VOOR!”
Rick en Mullah moesten overdreven lachen.
“Wacht even,” opperde Pelle. “Als jullie nou jullie pik ergens af aan gaan vegen, dan kan ik natuurlijk wel een kompas of twee gaan halen. Ik hoef namelijk niet zo nodig te neuken. Ik word er eigenlijk altijd een beetje bang van als ik mijn lul niet meer kan zien.”
“Nee, Pelle,” riepen Mullah en Rick in koor. “Samen uit, samen thuis!”
“Nou ja,” antwoordde Pelle verveeld. “Behalve dat ik hier een hockeycompetitie voor achterlijken een heel jaar lang mee verward en ontwricht heb, slaat deze uitspraak in onze situatie totaal nergens op.”

(wordt vervolgd)

Knie en teen

Beste mensen van Proctor & Gamble,

Bij dezen wilde ik graag een vraag stellen over uw product ‘Head & Shoulders’.
Ik stond eergisterenochtend namelijk wat enthousiast te douchen tot ik van schrik merkte dat ik mijn torso aan het wassen was met ‘Head & Shoulders’. U begrijpt dat ik de flacon meteen uit mijn handen liet vallen en het spul zo goed als kon met koud water van me af heb gespoeld. Daarna sprong ik als de sodemieter de douchecabine uit om me snel af te drogen en in te smeren met vaseline.

Die dag heb ik me uiteraard ziek gemeld bij mijn werkgever, omdat ik natuurlijk niet wist wat de reactie van uw product op mijn lichaam zou zijn.
Tot in de avond heb ik elk uur gecontroleerd of er geen blaasjes of andere huidirritaties op mijn torso zichtbaar waren. Het is nu twee dagen later en mijn huid heeft nog geen reactie vertoond, maar ik weet eigenlijk nog niet of ik gerust mag zijn.
Mijn vraag in concreto is: is het gevaarlijk om uw product ‘Head & Shoulders’ op andere plekken van het lichaam dan hoofd en schouders toe te passen, en zo ja, wat zijn de ziektebeelden dan en hoe lang is de incubatietijd?

Ik wil overigens niet alleen maar zeuren, hoor. Op zich ben ik erg tevreden over uw producten. Vooral van uw 24-uurs deodorant ben ik erg onder de indruk en ik wil u voor dit product een dik compliment maken. Eigenlijk doet de omschrijving van dit product het product tekort. Ik koop altijd een middelgrote spraybus, maar ik doe daar dan minstens een maand mee. Ruim, ruim langer dan 24 uur dus!
dandruff1
Ik hoop dat ik een antwoord van u spoedig tegemoet mag zien.

Met beleefde groeten,

Bert Bargboer

PS: Ik zie net dat de 24-uurs deodorant helemaal niet van uw firma komt.

Rellen na zege panda

Teheran, 14 juni. De pandabeer zou bij de verkiezingen van het leukste dier te wereld 62,6 procent van de stemmen hebben behaald, meldt de voorzitter van de Wereldfederatie voor leuke dieren Sadeq Khamenei. In Teheran zijn onlusten uitgebroken. De andere genomineerden betichten de panda van fraude.

Volgens voorzitter Khamenei, die de uitslag officieel bekendmaakte, heeft de belangrijkste tegenstander, de koalabeer, 34 procent van de stemmen gewonnen. De oppositie betwist de uitslag, die volgens hen door de pandabeer naar zijn hand is gezet.

Het gordeldier heeft de panda gefeliciteerd met zijn herverkiezing. Hij noemde de overwinning een „echt feest”. Hij steunde de panda openlijk tijdens de verkiezingen en riep vandaag het volk op om de zege van de panda te erkennen.

In Teheran zijn na de bekendmaking van de verkiezingsuitslag onlusten uitgebroken. Ongeveer tweeduizend aanhangers van de koala gingen de straat op uit onvrede met de uitslag. De zeer ruime overwinning van de panda zou volgens de oppostie alleen verkregen kunnen zijn door stembusfraude.

„Ik ben de winnaar van de verkiezingen”, zei de koala eerder, nog voor de aankondiging van de officiële uitslagen, op een haastig ingelaste persconferentie. „Het volk heeft op mij gestemd.”

„Ondanks wijdverspreide gevallen van fraude is de meerderheid van de stemmen naar uw dienaar gegaan”, liet de koala weten. Hij eiste dat de organisatie van de wedstrijd de stemmen eerlijk telt. „Anders zal ik alle wettelijke mogelijkheden gebruiken om de rechten van de dieren te verdedigen.”

De koala kondigde aan dat zijn aanhangers vanavond een straatfeest in Teheran zullen geven. Twee uur later werd een feestende menigte voor zijn verkiezingshoofdkwartier in Teheran aangevallen door politie, zo meldden ooggetuigen.

Ik wil bijen zijn

Vitesse shirt 04-05Bijen zijn tof. Hoe de mensen er ook over mogen denken. Ok, er zijn een paar bijen die het voor de rest van de bijen verzieken. Wat dat betreft zijn het net Marokkanen of juristen. Toch en over het algemeen zijn bijen groovy.
Mooi zwartgeel pakske aan. Beetje zoemen. Beetje vliegen. Lekker aan de stampers en meeldraden van verschillende bloemen zitten. Knap werk! Gerard van Maasakkers is er bijvoorbeeld verrukt van. Ook als hij niet zit te zwetsen.
Er was een belangrijke bij (die graag anoniem wil blijven) die in het begin van de twintigste eeuw voor aanzienlijke hervormingen heeft gezorgd. Deze bij regelde bijvoorbeeld dat bij het bijenvolk het Arabische schrift werd vervangen door het Latijnse schrift. Op woensdag zul je ook nooit een bij zien. Dat is een rustdag voor de bijen. Heeft de anonieme bij gefikst!
Sommige ongelukkigen noemen een wesp weleens een bij. Maar wespen zijn geen bijen. Wespen zijn verwant aan de zebra. Bijen niet. Als je goed kijkt zul je zien dat bijen altijd een tekenblok bij zich hebben. En een potlood. En een puntenslijper. Sommige wespen hebben weleens een tekenblok bij zich. Maar dan meestal geen potlood. En nooit, echt nooit een puntenslijper! En zo kun je dus bijen van wespen onderscheiden.
Wat ook een misverstand is is dat de mensen denken dat bijen alleen maar vliegen. Ze kunnen namelijk erg goed lopen. Rennen zelfs. Er was een bij die tijdens de Olympische Spelen in 1936 ruim sneller was dan Jesse Owens, maar deze bij werd gediskwalificeerd omdat hij zijn badge niet op had. En dat kwam alleen maar omdat deze bij allergisch was voor veiligheidsspelden.
En man, een paar honderd jaar geleden was de Stille Oceaan helemaal niet stil. In de volksmond heette die oceaan de Miepende Oceaan. Het waren de bijen die er toen voor gezorgd hebben dat die oceaan stil werd. En een bedankje? Ho maar!
Bijen aller landen, verenigt u, zou ik zeggen.

Verboden te ontvoeren

blindfoldDe ontvoerder belde me vanochtend op.
“Ik heb je lief,” zei hij.
“O, da’s mooi,” zei ik. “Ik was al ongerust. Ze zou een uur geleden thuis zijn. Ik dacht al dat er een ongeluk was gebeurd. Pak van mijn hart dat ze dus veilig bij jou zit. Je weet tegenwoordig maar nooit. Er kunnen allerlei dingen gebeuren. Vooral de Bayeuxlaan is gevaarlijk.”
“Eh, ja,” zei de ontvoerder. “Maar ik wil dus losgeld.”
“Willen we dat niet allemaal?” was mijn repliek. “Volgens mij moet je dan bij Van Lanschot zijn. Van Lanschot is bij uitstek de bank die daarin handelt. Er is geen bank denkbaar die dubieuzer is dan Van Lanschot. Dus als je mij in dezen advies vraagt, zou ik zeggen: ga naar Van Lanschot!”
“Nou, d-dat is niet wat ik b-bedoelde,” stotterde de ontvoerder.
“Waarom vraag je me dan om advies, beste man?” vroeg ik.
“N-nou, ehm, ik heb je lief ontvoerd omdat ik losgeld wil,” zei de ontvoerder wat voorzichtig.
“Je klinkt verward, kerel,” zei ik. “En volgens mij maak je het voor jezelf nodeloos gecompliceerd. Kijk, als ik een pindanootje wil eten, ga ik niet van de glijbaan glijden. Nee, dan ga ik een pindanootje eten. Ik heb het idee dat je te veel dingen tegelijkertijd wil doen. Als je losgeld wil, moet je je daarop storten en niet jezelf afleiden met dingen als ontvoeringen. Hou je bij één ding, vriend!”
Het was even stil aan de andere kant van de lijn.
“Eh, ik geloof niet dat we elkaar begrijpen,” klonk het ineens.
“Ja, begrip is zelden een reciproque ding. Wel een beetje onbehoorlijk van je, trouwens, dat je voor mij wil spreken, terwijl we elkaar niet eens kennen,” zei ik.
“Wat?” was de duidelijk confuse uiting van de ontvoerder toen.
“Ik wil die vraag best beantwoorden, maar dan zul je deze toch even moeten specificeren, knul,” zei ik.
Ik hoorde wat gesouffleer door de hoorn.
“Luister,” zei de ontvoerder uiteindelijk. “Ik wil vijftigduizend euro van je anders maak ik je lief dood!”
“Dan maak je me lief dood?” lachte ik. “En als ik geen vijftigduizend euro betaal, maak je me dan stout dood of maak je me dan niet dood? Wees eens eenduidig, knakker!”
“Sorry,” zei de ontvoerder. “Dit is mijn eerste ontvoering.”
“Trek het je niet aan,” zei ik. “Alle begin is moeilijk. Vraag maar aan God.”

Verbeterd en aangepast: Gegalvaniseerde misdaad (http://www.hippekut.com/2015/12/09/gegalvaniseerde-misdaad/)