Kevin de foetus – vrijdag

Kevin had vandaag een beetje de chagrijn tussen zijn van zijn buurmeisje gestolen slipje en zijn te worden neus zitten. Zijn website verrassingsmenu.com liep niet naar behoren.
Kevins plan was simpel: niemand wil werkelijk waar een verrassingsmenu hebben. Het belangrijkste in het leven is per slot weten waar je aan toe bent! Nu dacht Kevin de gerechten van alle verrassingsmenu’s in alle restaurants in Nederland te verzamelen op de site verrassingsmenu.com, zodat de behoorlijke vent fijn uit kan gaan met zijn tietenbeest en zonder blikken of blozen het verrassingsmenu kan bestellen, omdat hij toch al op internet gezien heeft wat het voorstelt.
Vele spionnen had Kevin door het hele land in dienst en de site was belachelijk up-to-date, maar grote sponsors als Proctor & Gamble, Coca Cola of Naturapharma lieten het mooi afweten.
“Als het zo moet,” zei Kevin, “als ik niet eens genoeg geld verdien om me elke dag door een andere vrolijke, zestienjarige tweeling te laten pijpen, dan hoeft het voor mij niet meer!” Kevin ging slapen, en bij zijn ontwaken had hij zijn wereld weer in grip.
“Ik word striptekenaar. Ik ga de avonturen tekenen van ‘Snailman’!” Dat waren zijn laatste woorden voor hij naar de schuur rende, zo verklaarde buurman.

Kevin de foetus – donderdag

De dag dat de oud-burgemeester van Heidelberg met zijn buurman en daar de zwager van zijn vliering aan het repareren was, was het unieke, handgeschreven exemplaar van Nietzsches ‘Menschliches, al zu Menschliches’ – waarvan er slechts vier in de wereld waren – in Bredevoort al lang uitverkocht.
Kevin de foetus was op dat moment in Son om een seminar over hoe je een vakbond opricht bij te wonen en en passant de tweelingzus van een gerenommeerd vakbondsleider uit te wonen. Het was pittige kost. Je kunt entiteiten alleen maar organiseren als je hen dom en/of bang houdt. Als je daarbij ook nog eens de boodschap moet brengen dat het niet nodig is om dom en/of bang te zijn, moet je van goede huize komen.
Aanwezige medefoetus Rosemarie – wiens moeder overigens ook Rosemarie heette – was geboren (nou ja, ‘geboren’) in Goedehuize en dus zag Kevin in dezen een prima partner in haar. Drie uur later waren alle foeti van de wereld verenigd en rolden ze hun eigen sigaren.
Nu werd het gloeiendhard tijd voor Kevin om een kogelvrij vest te kopen. Voor stinkend rijke foeti is het namelijk behoorlijk ongepast om vesten met kogels te dragen, dat weet een kind!

Kevin de foetus – woensdag

De seconde nadat Kevin in de ‘kwart over drie’-show een item over het Antarcticareisgedoe van sir Robert Falcon Scott had gezien, was hij volledig in de ban van deze waanzinnigheid en toog zonder zelfs zijnen tandenborstel te pakken naar noord-Slowakije om van daaruit zijn geplande expeditie naar zuid-Polen voor te bereiden. Hij plaatste een advertentie in de plaatselijke courant voor gegadigden die een gegarandeerde dood tegemoet wilden zien. Er reageerden slechts een stuk of achtendertig Duitsers, maar die wilden stuk voor stuk per se na hun dood opgegeten worden.
Maar ja, daar had Kevin natuurlijk helemaal geen zin in en dus trok hij zijn antropologenjas aan om het fenomeen prostitutie in de contreien eens te onderzoeken. “Fascinerend,” schreef Kevin acht weken en een half maandsalaris van een part-time assistent-drogist later in zijn sociologielogboek, “het gehalte aan importvrouwen die hier hoereren is verdacht laag. De Slowaken moeten wel een erg hoge pet ophebben van hun eigen vrouwen. In landen als Amsterdam of Antwerpen zie je wel anders!”
Toen ineens herinnerde Kevin zich dat hij thuis het licht in de trappengang had aangelaten. Snel volgde hij het bordje ‘station’.

CO2 printen

Please consider the environment before printing this e-mail

Die boodschap zie je tegenwoordig overal onder iedere fucking e-mail, vaak nog vergezeld van een of ander nichterig symbooltje en altijd in het groen. Oké, ik denk na over het fucking milieu en toch moet ik die fucking mail printen. En dan? Ik print het liefst in kleur; nog milieu-onvriendelijker. Het vervelende is dat ik die irritante groene tekst dan ook meeprint. Gelukkig heb ik een hele milieu-onvriendelijke roze markeerstift waarmee ik dat zinnetje dan altijd markeer. Dat vloekt lekker, godverdomme!

Nadenken over het milieu voordat ik iets ga printen? Zoek het uit. Ik bedenk me gewoon of ik die kutmail moet printen of niet. Wat heeft het milieu er nou mee te maken?

Mijn verdroogde pijnappelklier

Ik ben een medisch wonder, zei een dokter me ooit. Ik heb welgeteld zes pijnappelklieren en doorgaans hebben mensen er maar een. Die bewuste dokter was zelf overigens alles behalve een medisch wonder, maar dat zie je wel vaker bij dokters.
Fijn hoor, zo’n overvloed aan pijnappelklieren. Op feestjes kun je altijd weer de blits maken en veel dingen in het leven zijn dan gratis. Wel minder grappig dat iedereen steeds met je op de foto wil. Maar goed, dat is de prijs van stardom.
Nu is er laatst iets vervelends gebeurd. Mijn dokter schrok zich kapot. “Meneer,” zei hij enigszins voorzichtig, “een van uw pijnappelklieren is helemaal verdroogd en verschrompeld.”
“Dat verklaart veel!” zei ik. “Ik sliep de laatste tijd al niet zo heel lekker meer.”
“Maar maakt u zich niet druk,” ging de dokter verder, terwijl hij zenuwachtig met zijn brilletje speelde. “Met slechts vijf pijnappelklieren kunt u makkelijk honderd worden.”
“Fijn,” zei ik, “maar kun je ook vertellen wanneer ik dan precies honderd word. Volgende week zou me niet zo goed uitkomen. Ik heb namelijk nogal een drukke agenda, zie je.”
De dokter pakte een rekenmachientje, maar omdat de batterij leeg was, moest hij me het antwoord schuldig blijven.
Ik liet het daar maar bij. Vijf pijnappelklieren is toch ook mooi, dacht ik.
Maar een paar weken later merkte ik toch wel dat er dingen in mijn omgeving aan het veranderen waren. Toen ik bijvoorbeeld Sean Penn belde, om te vragen of hij wilde chillen, kreeg ik van zijn personal assistant te horen dat hij aan het skiën was met Nelson Mandela en Bill Gates. Dat viel me reuze tegen. Andere jaren gingen we altijd gezellig met z’n vieren!
Weer een paar weken later werd het maar al te duidelijk dat ik niet meer tot de elite behoorde. Woody Allen had zelfs een nieuw telefoonnummer genomen.
Tja, vijf pijnappelklieren is blijkbaar te min in de wereld van de sterren.

Verbeterd en aangepast: De co-idioot (http://wp.me/p27bxo-Rw)

Hyves is voor homo’s en homofielen

chet-baker Een homo is een homofiel die sneller klaar wil zijn. En – hoewel ze het zelf geil vinden – je moet hen niet over een kam scheren. De meeste kammen zijn daar gewoonweg niet voor gemaakt. Maar homo’s en homofielen, ze hebben toch een overeenkomst. Een overeenkomst die aanwezig is in verschillende gedaantes: Hyves, Myspace, Facebook, et cetera. Mijn ondervinding is dat deze zogenaamde profielensites ontworpen zijn voor de H’s en H-en. De H’s en H-en wisselen namelijk nogal graag dingen met elkaar uit. Ik geef toe, zelf heb ik ook rondgekeken op die sites. Maar al gauw stond het kotsen mij nader dan de rok. Wat interesseert het mij in godsnaam dat iemand afwachtend is op een mening over een uitspraak van de katholieke kerk of dat iemand geland is op het vliegveld van Miami? Ga aardappels schillen; dat deed je moeder ook, denk ik dan.

“Ach, het houdt ze van de straat!” hoorde ik laatst op een congres voor psychiaters die een hekel hebben aan goudvissen.

En wellicht is dat ook wel zo. Er is namelijk geen enkele stratenmaker te vinden die een profiel heeft op Hyves, Myspace, Facebook, of noem maar op. Daar durf ik mijn hand voor op een inductieplaat te leggen!

En wat doen die H’s en H-en daar dan op die profielensites? Ik zal het je vertellen: chatten. (Waar vrouwen door de eeuwen heen kaakspieren voor ontwikkeld hebben, doen H’s en H-en digitaal.)

Het is niet voor niets dat de briljante jazzartiest en soms wazig ziende helderziende Chet Baker op 13 mei 1988 uit zijn hotelkamerraam sprong. Hij voorzag dat men zijn naam fonetisch zou gaan misbruiken.

Eerherstel voor Chet vindt plaats op 4 maart 2011. Bij dezen bent u uitgenodigd. Bevestiging via alles behalve Hyves, Myspace, Facebook en dergelijke.

De dag dat de mensheid water ontdekte

Velen van ons weten het niet, maar de mensheid heeft niet altijd water gehad. In vroegere tijden – en dan heb ik het echt over de tijd van voor The Beatles nog – leefden de mensen waterloos.

Stelde je in die tijd de vraag “wilt u iets drinken?”, dan was het antwoord “doe maar een tomatensap” of “bitter lemon zou toppie zijn”, maar “glaasje water, graag” was er niet bij. Want water kende de oermens niet!

Tot het moment dat – en het was op de Russische kalender 12 augustus – Dikke Schaamlip (ja, ze hadden rare namen in die tijd) met twee stokjes op elkaar wreef en er water ontstond.

De oermensen wisten niet wat ze moesten doen. (Verbazing was ook nog niet uitgevonden.)

Dikke Schaamlip stond met zijn stamgenoten naar het water te kijken.
“Zullen we het neuken?” vroeg Dikke Schaamlip aan zijn stamgenoten.
“Kunnen we niet beter Roodhaar uit hut 7 neuken?” zei E-bay (ja, ze hadden rare namen in die tijd).
En dat deden ze toen.
Toen ze terugkwamen was het water er nog steeds.

“Zullen we het verbranden?” vroeg Wouter Bos (ja, ze hadden rare namen in die tijd).
“Nee, nee, nee,” kwam de medicijnman aanrennen. “We moeten er onze kont mee wassen en het daarna drinken!”
“Kont heeft toch evenveel letters als reet en anus?” zei Xaviera Hollander (ja, rare namen), maar niemand luisterde naar haar.
Dikke Schaamlip protesteerde. “Hee, ik ga echt niet iets drinken waar mijn kont mee gewassen is!”
Maar toen kwam Wouter Bos: “Maar als we het nou eens ‘water’ noemen. En ik drink het water waar jij je kont mee gewassen hebt. En jij drinkt het water waar ik mijn kont mee gewassen heb!”
“Daar kan ik mee leven,” zei Dikke Schaamlip. “Kom op, we schrijven een Bijbel!”

En tot in de late uurtjes was het feest.

Een soort van samenvatting…

Lid van het hilarische ras was ik en zestien, 10 oktober, Orson Welles stierf – hartaanval, een van de mooiste der doden; wellicht subliemer dan een kogel toegevoegd krijgen aan je lichaam – en ik besloot later als ik groot zou zijn een baard te laten groeien. Hugh Hefner had inmiddels al lang een situatie gemaakt dat hij ‘niet met je tanden’ moest laten doorgeven via zeker drie assistentes, maar het laatste beetje fenomeen ‘echte man’ stierf – althans voor mij – op 10 oktober 1985.

Ergens in die tijd moet ik voor het eerst bloed opgehoest hebben. Het verhelderde. Ik heb veel wc’s van heel dichtbij gezien en ik ben keramiek enorm gaan waarderen. Ooit heb ik zelfs in een gouden toilet bloed gekotst. Die pot was werkelijk zijn gewicht in goud waard. Een de kabbala aanhangende econoom vertelde mij ooit dat dat op even dagen gemiddeld meer was dan op oneven dagen. Maar we moeten niet van alles erbij halen. Dat deed Jesper Demdoeke ook niet toen hij ooit voor al zijn vrienden een barbecue gaf. De genodigden die zelf geen dingen als kipfilet, stokbrood, fiëstasaus of kruidenboter hadden meegebracht, konden geen kipfilet, stokbrood, fiëstasaus of kruidenboter eten. Jesper Demdoeke was mijn lijfarts in die tijd. Volgens Jesper is mijn bloedgroep ‘kersenrood’. Dat klinkt weinig intelligent en indrukwekkend, maar Jesper heeft er wel mooi voor gezorgd dat ik nooit borstkanker heb gehad!

Freddie de junkie zombie

“Mijn god, wat zie je er weer uit!” zeiden zijn medezombies tegen Freddie. “Zo ga je vannacht echt niet met ons op pad.”

“Ach,” zuchtte Freddie. “Wat zeuren jullie weer? Even een snuifje en ik sta zo weer mijn zombietje.”

Er klonk geroezemoes in het verlaten pakhuis dat Freddie en zijn kornuiten hun thuis noemden.

“Nee!” opperde de opperzombie. “Nee, Freddie, het is genoeg geweest. Door jou krijgen we een slechte naam. Iedereen hier doet zijn best. Maar jij? Wat doe jij? De hele dag maar een beetje blowen en zuipen en spuitjes zetten! Vind je dat normaal?”

“Tja,” mompelde Freddie. “Wat moet ik dan? Ik voel me eerlijk gezegd niet zo lekker in mijn vel. Eh, ik ben eigenlijk meer een ochtendzombie…”

“Geen gemaar!” ging de opperzombie verder.

“Ik zei geen maar,” onderbrak Freddie de opperzombie.

“Eh,” vervolgde de opperzombie zijn betoogje, “geen ge-tja dan! Freddie, luister. Er zijn hier zombies die het wel leuk vinden en die het zombie-zijn ook heel serieus nemen. En ik spreek namens alle zombies hier als ik zeg dat als je nu niet gaat douchen en belooft af te kicken je nooit meer met ons mee mag.”

“Cool!” zei Freddie, terwijl hij in de tv-gids snuffelde. “Over vijf minuten ‘The Sound Of Music’ op de buis! Da’s prima met een potje bier en een bakje pindanootjes…”

Freddie zette de tv aan, ging op de bank liggen en zwaaide zijn vriendjes uit, die al nee schuddend en geluiden van minachting makende in een tamelijk lange rij langs Freddie heen naar buiten schuifelden.

Verbeterd en aangepast: Het nieuwe slapen, een sprookje (http://wp.me/p27bxo-OE)

Per Seconde Wijzer

67462802“In de volgende ronde een vraag uit de categorie Sudoku’s. Noem bij de volgende negen omschrijvingen van één van de sudokugetallen –één tot en met negen– het bijbehorende getal. Ben je er klaar voor?”
“Helemaal.”

“Oké, start de klok. Dit getal ziet er uit als een slordige driehoek en is de wortel van 16…”
“…zeven”
“De uitspraak van dit getal assoneert met het laatste woord in Peter R de Vries…”
“… twee …”
“Dit getal was ook de naam van een in 1997 opgerichte Britse boyband bekend van nummers als Slam Dunk (da Funk) en Got the Feelin’…”
“…eh … één …”
“Dit getal is het favoriete getal van Ivo Niehe en …”
“…negen!…”
“Dit getal heeft volgens blogger bjg op hippekut.com een taille om u tegen te zeggen.”
“…zes…”
“Dit getal is deelbaar door één én zichzelf maar toch géén priemgetal.”
“…dat is eh… een acht.”
“Dit getal is een beetje nichterig…”
“…duidelijk, vijf!”
“Het volgende getal lijkt verdomd veel op het enigszins verouderde woord uit de Nederlandse taal om te verwijzen naar een mens van Afrikaanse origine…”
“…drie…”
“Het laatste getal heeft…”
“…vier…”

“Waar ik zes zei bedoelde ik acht en waar ik acht zei bedoelde ik één. Waar ik één zei bedoelde ik natuurlijk five, eh.. vijf en waar ik vijf zei moet twee komen. Waar ik twee zei bedoelde ik drie en waar ik drie zei bedoelde ik negen en waar ik negen zei bedoelde ik zeven en waar ik zeven zei bedoelde ik vier. En waar ik vier zei komt de zes. Stop de tijd!”