Eerherstel voor Hitler

Toen Adolf Hitler (of Hiedler of Hüttler, zoals zijn naam ook wel geschreven wordt) 56 jaar en 10 dagen oud was, stierf hij. En dat is nou ook alweer zo’n 65 jaar geleden. Onderhand wordt het wel eens tijd dat we met dat gezeur over hem ophouden.hitler80
Het is ook echt een westers dingetje dat pikken op Hitler. Neem nou onze vrienden de Chinezen. Die hoor je nooit mopperen over Hilter. En Chinezen zijn er eng veel op de wereld! Of onze moslimbroeders, zij hebben ook geen problemen met Hitler. En reken maar dat zij als ze ook maar enigszins de westerse wereld kunnen aanvallen dat ook zeker doen…
Wat te denken van dieren? Hitler had veel sympathie voor de dieren in de wereld. Hij at (bijna) geen vlees en zorgde dat Duitsland de eerste natie ter wereld werd waarin wreedheden tegen dieren strafbaar was. Zo maakte hij de weg vrij voor instanties als de Partij voor de Dieren en het Wereld Natuur Fonds.
Andere verhalen over Hilter zijn keihard niet waar. Zo heeft Hitler nooit bij ADO Den Haag gevoetbald en is hij ook nooit met Bette Davis naar bed geweest. Een gepassioneerd polkadanser was Hitler evenmin. Dit soort roddels brengt een man als Hitler in een kwaad daglicht en laten we wel wezen: dat heeft hij toch niet verdiend!

Vinger reetaanwezig

Hee Nick,

Steek je vinger in je reet, man. Dat doen jullie mensen toch graag! Ga je gang, man. Ik doe daar verder geen uitspraken over.
Vingerinhunreetstoppende mensen zijn gewoon mensen!, zeg ik altijd.
Ik oordeel niet. Zo ben ik niet.
Heb een fijn weekend en stop maar lekker vingers in je reet, Nick. Laat niemand je ervan weerhouden. Je bent zoals je bent. Laat anderen maar lullen. Maar als jij je prima voelt met een vinger in je reet, moet je dat vooral doen.
Het zou toch te gek zijn dat mensen zoals jij niet meer mogen leven in dit land! Waar hebben we het over? Een vinger. Een reet. En dan ook nog eens een eigen vinger en een eigen reet ook!
Ik heb al een brief geschreven naar de Telegraaf dat ik het belachelijk vind. Als Nick een vinger in zijn reet wil steken, moet hij dat zelf weten! Wat krijgen we nou, zeg. Anderen die er zich mee willen bemoeien! Nou ‘lik Nicks vinger maar!’ zeg ik dan.
Heel Nederland zal weten dat jij jezelf mag zijn, Nick! De vingerindereetstekersclub uit Alkmaar is het ook met me eens.
Als jij geen vinger in je reet mag steken – moet je je afvragen -, wie mag er dan eigenlijk nog wel een vinger in zijn reet steken in dit kutland? Nou? Nou? Nou? Dat dacht ik al: niemand dus!

Respect, Nick!

Simon

Nederland gaat kapot aan de dienstverlening

voorzitter_bstaalMr. Boele Staal (van de Nederlandse Vereniging van Banken) zei onlangs in een interview: “Niet alle bankiers zijn boeven!” Het kan niet anders dan dat deze jurist hier bedoelt dat er absoluut bankiers zijn die boeven zijn, anders had hij wel gezegd: “Bankiers zijn geen boeven.”

Ik wil nog wel een stap verder gaan dan onze Boele. Volgens mij zijn namelijk niet alle dienstverleners boeven. En zelfs: niet alle boeven zijn dienstverleners.

Wat je op z’n minst van een dienstverlener moet verwachten is gedegen advies en expertise. Het enige wat een dienstverlener feitelijk hoeft te doen is zijn abstracte product goed verwoorden. Als een leek daar al niet van onder de indruk is, hoeven er geen verdere criteria te worden opgesteld.

Maar de schriftelijke communicatie van de gemiddelde bedrijfsarts, bijvoorbeeld, is zo ontzettend slecht dat als je het leest je je gewoonweg moet afvragen hoe iemand die zijn eigen moedertaal niet kan beheersen het wel in zijn hoofd haalt om te oordelen over andermans fysieke en psychische gesteldheid. Schrijven leer je op de lagere school. Als je als dienstverlener niet aan je klant kunt laten zien dat je dat niveau overstijgt moet je je afvragen of je jezelf nog wel serieus kan nemen. En dan zou je wel kunnen zeggen dat dat er feitelijk niks mee te maken heeft, maar ik vertrouw geen arts die een woordenboek nodig heeft om mijn diagnose op te schrijven.

Dat dienstverleners zelf enorm twijfelen aan hun eigen kunnen illustreren ze ieder jaar weer met een brief waarin ze verwoorden dat ze door allerlei maatschappelijke en economische oorzaken weer genoodzaakt zijn hun (uur)tarieven te verhogen.
Dienstverleners zouden wat respect kunnen kweken door eens in een brief te schrijven: door onze constant groeiende expertise, waardoor ons werk ons elk jaar weer makkelijker afgaat, kunnen wij ook volgend jaar weer onze (uur)tarieven verlagen…

Zeehondenpizza (pizza di cane di mare)

Het houden van zeehonden moet men niet te licht bevinden. Buiten het feit dat het natuurlijk verrekte lastig is om steeds maar weer bij het uitlaten van die mormels naar de bodem van de zee te zwemmen om de drol in een plastic zakje te doen, hebben zeehonden de aanleg om waardering op geen enkele manier te uiten.
Zo heeft Dierenwalhalla Ut Schrootje onlangs – op valentijnsdag! – geregeld dat zeehond Bulle werd herenigd met zeehond Alfons (van een bloedlijn die de tak van Bulle al vijf generaties niet meer had gezien!), maar het interesseerde zowel Bulle als Alfons geen ene kringspier. Als je binnenkort ‘ondankbare hond’ tegen iemand wil zeggen (omdat hij niet wil dat je zijn dochter neukt, of verzin zelf maar iets), zeg dan maar gerust ‘ondankbare zeehond’.
Toch was het niet altijd zo. Mensen boven de 150 onder ons kennen nog wel zeehond Patje met zijn trainer Radboud. Altijd lachen was dat!
Radboud zei dan: “Hee Patje, hoeveel sigaretten steek ik op?” En Patje ‘zei’ dan: “Aink!”
‘Aink’ betekent ‘een’ (vrij vertaald).
Als er weer eens een wereldtentoonstelling was stonden Radboud en Patje bij de ingang, en mensen kwamen echt van heinde en verre… Tot Radboud om gezondheidsredenen moest stoppen met roken. De hele act van Radboud en Patje was in een keer kapot. Maar ja, de dokter had het prima voorgeschoteld. Hij zei: “Radboud, zoals je nu leeft, met dat roken erbij, kun je misschien nog tien jaar furore maken en animeermeisjes in Las Vegas neuken, maar als je stopt met roken geef ik je nog zeker elf jaar, te leven in somberheid en ellende.”
De keuze was snel gemaakt. Een heel jaar!
Van Radboud heeft men toen nooit meer iets gehoord. Van Patje wel. Hij ging de accountancy in en probeerde nog het verleggen van ‘onder de streep’ te introduceren. In de pornoindustrie werd hier nog enigszins gehoor aan gegeven, maar verder leidde het tot niets.
In zijn nadagen werd hij overtuigd moslim en op zijn sterfbed liet hij zich tot het katholicisme bekeren. ‘Aink’ was zijn laatste woord.
‘Aink’ betekent ‘als Bulle en Alfons ooit bij elkaar komen, zullen de mensen wat meemaken’ (vrij vertaald).

Kevin de foetus – vrijdag

Kevin had vandaag een beetje de chagrijn tussen zijn van zijn buurmeisje gestolen slipje en zijn te worden neus zitten. Zijn website verrassingsmenu.com liep niet naar behoren.
Kevins plan was simpel: niemand wil werkelijk waar een verrassingsmenu hebben. Het belangrijkste in het leven is per slot weten waar je aan toe bent! Nu dacht Kevin de gerechten van alle verrassingsmenu’s in alle restaurants in Nederland te verzamelen op de site verrassingsmenu.com, zodat de behoorlijke vent fijn uit kan gaan met zijn tietenbeest en zonder blikken of blozen het verrassingsmenu kan bestellen, omdat hij toch al op internet gezien heeft wat het voorstelt.
Vele spionnen had Kevin door het hele land in dienst en de site was belachelijk up-to-date, maar grote sponsors als Proctor & Gamble, Coca Cola of Naturapharma lieten het mooi afweten.
“Als het zo moet,” zei Kevin, “als ik niet eens genoeg geld verdien om me elke dag door een andere vrolijke, zestienjarige tweeling te laten pijpen, dan hoeft het voor mij niet meer!” Kevin ging slapen, en bij zijn ontwaken had hij zijn wereld weer in grip.
“Ik word striptekenaar. Ik ga de avonturen tekenen van ‘Snailman’!” Dat waren zijn laatste woorden voor hij naar de schuur rende, zo verklaarde buurman.

Kevin de foetus – donderdag

De dag dat de oud-burgemeester van Heidelberg met zijn buurman en daar de zwager van zijn vliering aan het repareren was, was het unieke, handgeschreven exemplaar van Nietzsches ‘Menschliches, al zu Menschliches’ – waarvan er slechts vier in de wereld waren – in Bredevoort al lang uitverkocht.
Kevin de foetus was op dat moment in Son om een seminar over hoe je een vakbond opricht bij te wonen en en passant de tweelingzus van een gerenommeerd vakbondsleider uit te wonen. Het was pittige kost. Je kunt entiteiten alleen maar organiseren als je hen dom en/of bang houdt. Als je daarbij ook nog eens de boodschap moet brengen dat het niet nodig is om dom en/of bang te zijn, moet je van goede huize komen.
Aanwezige medefoetus Rosemarie – wiens moeder overigens ook Rosemarie heette – was geboren (nou ja, ‘geboren’) in Goedehuize en dus zag Kevin in dezen een prima partner in haar. Drie uur later waren alle foeti van de wereld verenigd en rolden ze hun eigen sigaren.
Nu werd het gloeiendhard tijd voor Kevin om een kogelvrij vest te kopen. Voor stinkend rijke foeti is het namelijk behoorlijk ongepast om vesten met kogels te dragen, dat weet een kind!

Kevin de foetus – woensdag

De seconde nadat Kevin in de ‘kwart over drie’-show een item over het Antarcticareisgedoe van sir Robert Falcon Scott had gezien, was hij volledig in de ban van deze waanzinnigheid en toog zonder zelfs zijnen tandenborstel te pakken naar noord-Slowakije om van daaruit zijn geplande expeditie naar zuid-Polen voor te bereiden. Hij plaatste een advertentie in de plaatselijke courant voor gegadigden die een gegarandeerde dood tegemoet wilden zien. Er reageerden slechts een stuk of achtendertig Duitsers, maar die wilden stuk voor stuk per se na hun dood opgegeten worden.
Maar ja, daar had Kevin natuurlijk helemaal geen zin in en dus trok hij zijn antropologenjas aan om het fenomeen prostitutie in de contreien eens te onderzoeken. “Fascinerend,” schreef Kevin acht weken en een half maandsalaris van een part-time assistent-drogist later in zijn sociologielogboek, “het gehalte aan importvrouwen die hier hoereren is verdacht laag. De Slowaken moeten wel een erg hoge pet ophebben van hun eigen vrouwen. In landen als Amsterdam of Antwerpen zie je wel anders!”
Toen ineens herinnerde Kevin zich dat hij thuis het licht in de trappengang had aangelaten. Snel volgde hij het bordje ‘station’.

Kevin de foetus – dinsdag

Vandaag komen de ‘grote jongens’ langs om te collecteren. Kevin heeft gokschulden.En dus gaat hij maar naar het strand of zo. Want hij kan zijn moeder – op wiens naam hij de gokschulden heeft – niet zien bloeden. Zo is Kevin.
Hij kan wel prettigere dingen bedenken dan dat andere mensen zijn moeders vingers breken. Naar het strand gaan of zo! En dingen bedenken als: hoe vaak wordt er niet een pakje sigaretten weggegooid waar toch – zonder dat de weggooier dit weet – nog een sigaret in zit? Milieu en economie, daar is Kevin vaak mee bezig; vooral als hij gokschulden heeft op het strand.
Als zijn moeder eenendertig keer heeft gebeld en twaalf sms-jes heeft gestuurd, zet Kevin zijn mobiel uit. ‘Zo erg met haar en haar vingers kan het dus niet zijn,’ denkt Kevin, ‘als ze nog kan sms-en.’ Aan het begin van de avond heeft Kevins versiertruc ‘Ee, heb jij misschien een zus met een oneven aantal tieten’ nog steeds geen succes en het lijkt er sterk op dat hij richting huis moet.

Kevin de foetus – maandag

Door het flitsen van al de cameralampen liet Kevin een scheet of drie, vier.
“Gelijkgestelden, gelijkgestemden, what the fuck,” gaf Kevin zijn repliek tegen een redelijk opdringerige reporter. “Ik dacht dat het over tijd en klokken ging, en dat er een paar waren die op gelijke tijden dingen doen vertaalden met ‘elkaar pijpen als het er zich maar voor leende’ daar kan ik natuurlijk geen zak aan doen!”

Foetus Kevin werd met een speciaal soort handboeien het justitieel gebouw uitgeleid.

“En dat u uit de kas gegrepen hebt, neemt u zich dat niet kwalijk?” vroeg een reporter.
Kevin stopte zijn gang op de grote marmeren trap en keek de betreffende journalist aan.
“Uit de kassa,” zei je, “uit de kassa!”
Hij bewoog zijn te worden gezicht heel en heel erg dicht naar het gezicht van de inmiddels bukkende journalist.
“Dat betekent niet: IN de kassa, jongen!”
Toen spuugde hij op de man en liet daarna een lage ‘c’ aantoetsen. Hij sprak: “Het feit dat ik misleid ben door de homo’s die zich voordoen als klokken, kan mij allerminst verweten worden! Het is gewoon zo en eenieder die iets vindt kan dat melden en zal ik binnenkort doodmaken!”
Zeven bontjassen werden er die dag aan Kevin aangereikt, waarvan hij er slechts drie aantrok.