http://www.youtube.com/watch?v=KUogzf1h2UY
I never got over those
In my bluest raincoat with my reddest undervest
And my angriest fetish
I kicked a stone
And under this stone I found love
Not just a love
A love so sad, so unaware
A love full of world
I came to love this love
And offered even the veins of my right arm
The love grew up
And became a big love
Lovable love went to school
On weekends I watched love play ball
Love made homework at home
Then love got a love
Love got a love with blonde hair
And tits and everything on it
And love kicked a stone
And love took his car
Goodbye, he said, my love
Gedicht voor Karst
Als alles tegenzit
Zal ik je vastpakken
Niet eerder
En niet later
Het einde van de wereld
Daar zullen we heenlopen
Jij op mijn rug
Maar alleen als het echt moet
Als werkelijk alles kut is
En je je laatste blik bonen niet meer open krijgt
Dan zal ik er zijn
Met een handig voorwerp
Ik laat voor jou mijn neus breken
Als het echt niet anders kan
Als het niet anders kan
Maar dat wil ik eerst op papier zien
Als de zon voor jou niet meer schijnt
Dan doe ik je gordijnen open
En dan ruim ik je kamer op
Maar ik wil er wel voor betaald worden
Wanneer het echt niet meer lukt
En je gaat gebukt en alles rukt
Ik zal er zijn, ik zal er zijn
Als ik tijd heb, bel me eerst
Een belasting
Ik was laatst in Maison Liza Minnelli (voorheen Bar Milli Vanilli). En man, wat zijn ze daar gespannen, zeg! Ik bestelde gewoon een simpele rode wijn en een bourbon en vroeg de ober of hij er ook iets te eten bij kon aanraden. Normale vraag, lijkt me. Nou de ober begon meteen te stotteren alsof hij in geen drie weken geen porno had gezien. Gelukkig, toch nog, kwam een collega de trieste ober snel te hulp.
“Kan ik u van dienst zijn?” vroeg de collega.
“Nou ja, ehm, ik bestelde net bij die maat van jou iets van de kaart en ik vroeg heel simpel, hem feitelijk complimenterende met zijn expertise, wat voor soort voedsel ik er eventueel bij zou kunnen nuttigen. Dit is toch ook een tent waar je kan eten?”
“Ok, wat zou u willen eten dan?”
“Ach, je weet wat Nietzsche zei.”
“Da’s prima dan. Iets extra’s erbij?”
“Doe maar wat rooie saus…of wacht, nee. Doe maar wat Lincoln zei.”
“Wat Lincoln zei hebben we niet.”
“Wat Lincoln zei hebben jullie niet? Wat is dit voor een ruktent? Hebben jullie op z’n minst voor mij dan een zakje waar ik mijn peuken in kan doen? Ik rook namelijk beroepsmatig en sowieso kun je ook als burger de accijns van je niet gerookte tabak terugvragen bij de overheid.”
“Dat wist ik niet.”
“Wist je niet dat je in een ruktent werkte?”
“Nee, dat je de belasting van je peuken kon terugvorderen.”
“Het is ook niet voor niets dat je in een ruktent werkt, toch? Weet je wat? Doe mij nog maar van hetzelfde: simpele rode wijn en een bourbon. En laat dat eten maar zitten. Nou ja, glaasje geperste zuurkool dan erbij.”
“Ik ben zo bij u.”
“Ik hoop zo dat u niet meer bij mij bent…”
Verbeterd en aangepast: Planktonvriendelijk (http://wp.me/p27bxo-UL)
Bakhtay wil graag als haar vader zijn
Bakhtay wil graag zijn als haar vader.
Haar vader is niet meer, werd ondervraagd door de Taliban. Hij had blijkbaar iets niet helemaal kies gedaan, want de jongens van de Taliban waren niet op hun vrolijkst tijdens de ondervraging. Het ging ongeveer zo:
“Wie zijn je vrienden?”
“Weet ik niet.”
“Wie zijn je vrienden?”
“Weet ik niet. Weet ik niet…”
“Wie zijn je vrienden?”
“Ik heb geen vrienden.”
“Wie zijn je vrienden?”
“Ross, Chandler en Joey…?”
“Wie zijn je vrienden?”
“Ik weet het niet meer!”
“Aha, je weet het niet meer.”
“Nee, inderdaad. Ik weet het niet meer.”
“Dus je hebt gedronken?”
“Eh, wat heeft dat er nou mee te maken?”
“Alcohol nuttigen. Slecht. Geheugenverlies. En dat soort dingen.”
“Nou ja, ik weet toch nog wel dat ik gedronken heb!”
“Da’s waar. Maar niet meer met welke vrienden, toch?”
“Kijk, daar let je dan niet zo op, op zo’n moment…”
“Ok, en hoe smaakte het?”
Bakhtay wil graag net als haar vader later ook alcohol.
Vergelijkbare aanslagen
De gruwelijke aanslag van 30 april 2009, Koninginnedag was het zelfs, dat er een boodschappenwagen de bus met daarin de koninklijke familie helemaal aan gort wilde rijden staat niet alleen.
Het is duidelijk een trend aan het worden. Zo wilde een gek vorige week nog met een skippybal president Obama in zijn gepantserde supervehikel verpletteren.
En wie herinnert zich niet meer het tissue-incident? Op 12 januari 2009 kwam er uit het niets, leek wel, een man op Nelson Mandela aflopen die hem bekogelde met een papieren zakdoekje. De wereld was geschokt en zou nooit meer hetzelfde zijn. Het had weinig gescheeld of Mandela had de brute aanslag niet overleefd. Dat was voor de experts wel duidelijk.
Toch zijn dit soort terroristische acties niet echt helemaal puur van deze tijd. Uit een iets langer verleden zijn er ook verhalen bekend. Zo liep Mickey Mouse op een zomerdag in 1978 nietsvermoedend door het pretpark waar hij aandeelhouder was, tot een voorbijganger ineens “lul!” naar hem riep. Wel drie keer!
“De wereld heeft zijn onschuld verloren,” zei de heer Mouse later in een interview. Datzelfde weekend heeft een van de schoonmakers van het bewuste pretpark die onschuld toen weer gevonden. Ja, de heer Mouse heeft een net park!
Oswald rocks!
Wat de mensen vaak vergeten is dat Lee Harvey Oswald belachelijk goed kon schaatsen. Man, wat kon die jongen schaatsen! Met van die schaatsen aan zijn voeten. En dan over dat ijs, hoppekee. En sierlijk. Ontroerend bijna. Ja, Oswald heeft eigenlijk het sierlijke schaatsen uitgevonden. Voor Oswald schaatste men zo van blaf blaf. Het zag er eigenlijk niet uit. Maar Oswald heeft de schaatssport dus elegantie gegeven. De truc is dat je een beetje in je knieën gaat hangen. En met je schouders meewijzen.
Het was werkelijk een genot – zeggen ooggetuigen – om Oswald te zien schaatsen. Dan had-ie vaak zo’n oranje muts op. Neus omhoog. Handen op de rug. En dan dat mooie schaatsen. “Wiegen, niet hakken!” zei hij zelf altijd.
Frank Zappa heeft er nog een mooi lied over geschreven. Jammer alleen dat hij de dag erna zijn aantekeningen kwijt was.
Toch is Oswald nooit beroemd geworden om zijn geschaats. We kennen hem natuurlijk als de uitvinder van de kurk. Maar zijn betekenis voor de schaatsport is eigenlijk minstens even belangrijk. En dat zag men later pas. In de tijd van Oswald ging het namelijk niet om mooi bij het schaatsen, maar om hard. Om snel. Vooruit met die ijzers, dat was het!
Na de Elfstedentocht van 1963 heeft Oswald nooit meer geschaatst. Bij Dokkum brak hij zijn duim en moest hij noodgedwongen het parcours verlaten.
Die klap heeft hij nooit goed kunnen verwerken.
De bestelling van Pythagoras
Te veel drinken is gewoon een kwestie van slechte planning. Als je wakker wordt met de gedachte ‘shit, ik heb te veel gedronken’ heb je eenvoudigweg te weinig alcohol in huis gehaald. Amateurdrinkers is zoiets nog wel te vergeven. Maar als je een beetje ervaring hebt, moet je godverdomme toch wel kunnen inschatten hoeveel je per sessie nodig hebt. Kom op, zeg! Er bestaat ook nog zoiets als zelfrespect. Als ik bij iemand op bezoek kom en ik vraag “hee, waarom ben je niet aan het drinken?” en diegene zegt “tja, gisteren te veel gedronken” dan is het voor mij einde vriendschap. Wat een oelewappers!
Neem nou Rudolf. Ik wilde weten of ik de enige was die Rudolf een stinkende flikker vond. Dus ik bedacht een test, middels de volgende set vragen.
A. Is Rudolf een stinkende flikker?
B. Is de som van de hoeken van een driehoek 180°?
B was uiteraard de controlevraag. Als mensen hier ‘nee’ zeiden, werden ze de kanker getrapt. Ik ben slechts het systeem. Je mag de mens niet aanvallen voor het systeem. Zo hebben de bankiers ons dat geleerd. De Duitsers leerden ons iets anders, maar dat moeten we dan maar even vergeten. De halve straat denkt er zo over en de hele straat weet niet beter.
Het bleek niet zo’n geslaagde test, trouwens. De meeste mensen kennen Rudolf niet. Dus daar ga je met al je goede bedoelingen.
Honderden woorden voor sneeuw
Eskimo’s kennen echt belachelijk veel woorden voor sneeuw, zeggen ze.
En dat is dus poep.
De gezellige taalkundige Lufthausen heeft in Wereldoorlog Twee – toen mocht dat nog – structureel eskimo’s gemarteld om zo veel mogelijke woorden voor sneeuw los te peuteren, maar echt ver kwam hij niet. Wel kwam hij erachter dat eskimo’s angstig veel woorden kenden voor praatpaal. En ze kunnen, andersom, met ‘praatpaal’ verdrietig veel bedoelen. Er zijn conversaties bekend tussen eskimo’s, zoals hieronder (een ‘vertaling’).
Eskimo I: Praatpaal praatpaal praatpaal.
Eskimo II: Praatpaal?
Eskimo I: Praatpaal!
Eskimo II: Praatpaal praatpaal praatpaal, praatpaal?
Eskimo I: Praatpaal praatpaal.
Voor niet-eskimo’s is dit niet te volgen, maar er is hier zojuist een flamingo verkocht. Een beetje venijnig, want door de tweede uitspraak van eskimo I zou je anders kunnen vermoeden. De pragmatiek leeft dan ook bijzonder bij de eskimo’s. Zo herkennen eskimo’s elkaar ook. Je moest eens weten hoeveel eskimo’s er in New York en Florida wonen. Of in Hollywood. Ze zijn overal. Je kan geen potlood kopen of een eskimo heeft eerst wel in de gum gebeten, zoiets. Boze tongen beweren zelfs dat de schuld van de huidige kredietcrisis bij de eskimo’s ligt. Andere tongen, zoals die van bijvoorbeeld Kim Holland, doen weer andere dingen. Al met al is het uitkijken geblazen. Boycotten die eskimoproducten, zeg ik dan! Ik koop geen rendierhuiden meer. En ijsklontjes komen ook mijn glas niet meer in. Het zou mooi zijn als we allemaal zo maatschappelijk begaan dachten als ik. Dromen is geen zonde, zei Stalin al.
Anne Frank, wordt vervolgd
Kijk morgen naar: Anne Frank, wordt vervolgd. Op dit net. Tien uur.