Freerider

Mij door en door kennende zal het u allerminst verwonderen dat ik elke eerste dinsdag van de week een ommetje met mijn accountant maak, waarbij mijn hondje, een elk dier dat rilt een bever noemende Beierse bergzweethond, de grootste moeite doet om zo ver mogelijk uit diens buurt te blijven, en waarbij ik altijd mijn best doe om een belangrijk fenomeen van ons bestaan aan mijn humane gezelschap te verklaren.
Vorige rondgang meende ik het eens in de zoveel tijd opnieuw aangehaalde onderzoekje dat aantoont dat keukendoekjes naar verloop van tijd vies worden te moeten toelichten. Dat dat absorberende materiaal waarmee allerlei bacteriënpoelen worden opgezogen binnen korte tijd barst van de bacteriën verbaast mensen blijkbaar bij herhaling. Of die gestelde correlatie ook een causaliteit is, valt nog maar te bezien, merkte ik op, en geheel belangeloos pakte ik door door met behulp van onder andere powerpoint en handouts een poging te wagen voor mijn arme boekhouder in ieder geval een deel van deze gedachte te verduidelijken. Of die moeite loont, weet je nooit, want sowieso als je zo’n getallenarrangeur iets uitlegt en hij (of zij, want mannen kunnen ook best vrouwen zijn) blijkt het uitgelegde ineens te begrijpen, dan hoeft dat begrip helemaal nog niet door die uitleg te komen. Het is op een of andere manier denkbaar dat die cijfersorteerder met de informatie eigenhandig een zekere vertaalslag heeft gemaakt, maar veel logischer is het eigenlijk dat er ten tijde van de uitleg een goddelijke interventie was die regelde dat hij ineens ‘eureka!’ in zijn gedachtenwolk kreeg.
Ik moet trouwens vermelden dat ik de beperkte capaciteit van mijn rekenrekel helemaal niet erg vind – als er maar een belasting tegenover zou staan. Kijk, mensen zoals hij voegen immers helemaal niks toe aan de cultuur van onze wereld. Geen spatje creativiteit in welke vorm dan ook – ook niet per ongeluk – verlaat hun aura. Maar ze genieten wel van de bestaande esthetische waarden, en dat dus zonder tegenprestatie. En ze mogen bijvoorbeeld wel voor het normale tarief bij het Van Goghmuseum naar binnen.
Het is derhalve enkel fair als die freeriders zoals mijn accountant voortaan een soort verplichte cultuurbijdrage gaan betalen. Vrijblijvendheid past per slot niet in het huidige klimaat!

— — —
welkomthuispagina.nl

3 antwoorden op “Freerider”

  1. Ik heb toch in het algemeen te weinig kaas gegeten om dit te kunnen bevatten.

  2. onze persoonlijke huisfilosoof en huishistoricus, nu door de tand des tijds in puzzelstukjes gemetamorfoseerd in een graf in een door heel Venlo betaalde teraardebestelling, dit stuk had gelezen, zou hij, Herman Verbeeten tegen jouw Opa hebben gezegd, in breed gerekt zwaar ( lelijk) Venloosch “RAAK.” Ik citeer hem die met jouw Opa strevelde over de Maagdelijkheid van Maria van Nazareth en Vriend Jozef : “RAAK” (uitspraak: vet vol breed; ach hoe zeldzaam prachtig is dit lelijke nadrukkelijke zelfvoldane veel te volle Venloosch).

Reacties zijn gesloten.