Mengeling

Al sinds ik het woord ‘prolegomena’ gebruik, maak ik mijn eigen notenmix. Min of meer noodgedwongen, voornamelijk geboren uit mijn afwijking van het hebben van voorkeuren. In de melange van Monaco Joy zitten naar mijn smaak namelijk te weinig macadamianoten, en de precies nul pecannoten in de potpourri van Nutty Beluga vind ik ook wat magertjes.
In mijn uiterst geheime compilatie zitten cashew-, wal- en paranoten (in gelijke delen), en vijftien procent amandelen. Ik vul dat dan bovendien aan met hooguit een dertigste deel rozijnen – meer niet, want ik vind die absoluut niet lekker. En om het af te maken gaat er een theelepel pinda’s in; een theelepel maar, omdat ik daar namelijk zwaar allergisch voor ben. (Het oorspronkelijke recept heeft daarnaast nog wat voetnoten, die ik hier niet ga onthullen, en wat tekeningen van de filosoof Kant.)
Mijn notenmengsel vind ik zo kostelijk dat als ik een enkel dingetje mee zou mogen nemen naar een onbewoond eiland, ik – liever nog dan mijn rugkrabber – een portie ervan in mijn knapzak zou knopen. Geen overdreven dosis, 500 gram is voldoende. Het is immers niet de bedoeling om jezelf vet te mesten op zo’n eiland. Ik neem trouwens aan dat ik mijn hond, een de bourgeoise filmcollectie van Ingrid Steeger verzamelende brandlbracke, sowieso mee mag nemen naar dat uitgestorven stuk wereld. Dat beest en ik zijn, zoals bekend, onafscheidelijk. Ik bedoel, hoeveel jaar heb ik die hond al?
Er zijn mensen die aan hun notenmengelmoes dingen als kastanjes en hazelnoten toevoegen. Maar dat is voor mij veel te hip en zo. Een zuivere notenvariatie pur sang moet juist alleen (of voornamelijk) peul- en steenvruchten of zaden daarvan bevatten; echte noten, in botanische zin, zijn bestemd voor salades, meen ik. Ik geef toe dat ik vroeger weleens geëxperimenteerd heb met beukennootjes, maar toen ik hoorde dat eekhoorns tegenwoordig zelfs minder wegen dan panda’s of neushoorns ben ik daar snel mee gestopt – ik wil uiteraard niet het wegkwijnen van een diersoort op mijn geweten hebben.
Gisteren nog legde ik aan mijn huisarts uit, overigens, dat het verhuizen naar een onbewoond eiland een uitermate effectieve remedie is om van je slaproblemen af te komen; er is dan per slot niemand meer in de buurt om te slaan.

— — —
welkomthuispagina.nl

Eén antwoord op “Mengeling”

  1. toch zitten overal waar vocht in de Bodem zit naaktslakken en huisslakken. Hou daar rekening mee als je sla gaat kweken

Reacties zijn gesloten.