Hun vader was dood en ik was in het huis
Haar broer maakte mijn vriendin duidelijk
Dat het een tekst van Brel moest zijn
Hun moeder rookte zenuwachtig
Als zijn voeten onder de grond waren
Zou Brels vriend nog zingen en hopen
Hun moeder rookte huilend
Ik probeerde me niet te moeien
Als zijn voeten op de grond waren, casu quo
Hun moeder rookte menthol
Zes voeten, zei ik, zes voeten is het
En het werd stiller dan het stillere daarvoor