Mogelijke slotscène van Ulysses (James Joyce).
Dit was zijn bed.
Leopold ontpopte zich als een wakend mens.
Molly lag naast hem met een glimlach vast te slapen.
Hij trok de deken van haar af en zuchtte.
Ze was naakt.
Ze had niet eens de moeite genomen zich aan te kleden na haar buitenechtelijke spelletje.
De sleutel van zijn huis was hij kennelijk gisteren kwijt, de sleutel van zijn thuis al langere, bredere tijd, dacht Leopold.
Hij bewoog zijn neus naar de kruishoogte van Molly en rook aan haar, het matras, de lakens.
Was dat de geur van seks?
De rapsodie van zweet, sperma en vaginaal vocht?
De graal van moderne mensen?
Net als hijzelf was zijn rivaal Boylan zeer waarschijnlijk evenmin besneden.
Daar kon de pretmakerij niet aan liggen.
Leopold verachtte mannen als Boylan die zich beroepsmatig met vermaak bezighielden.
Die mannen hadden geen politieke agenda.
Ze verkochten zichzelf lauw tot koel en zonder idealen.
Zeker zangers richtten zich ook op dat Engeland daar, zelfs op continentaal Europa; met hun liederen over verheerlijking van zogenaamde zedelijkheid.
Beter was het erover te zwijgen en er een gebrek in te zien dat alle mensen met elkaar verbond.
Je zette de poort open voor moraliteit, maar haalde willekeur binnen.
En zonder zekerheden was er al verveling genoeg.
Het leek er niet op dat Molly het komende half uur wakker zou worden.
Ze kon dus niet meebeslissen over een uit te voeren beraming.
Leopold speelde met het idee om het huis in brand te zetten.
Door de rook zouden ze stikken, redelijk pijnloos.
En ze zouden dan weer bij zijn vader en hun zoon zijn.
Maar hij zou eveneens nooit meer contact hebben met Martha.
En Molly?
Haar drieëndertigjarige lichaam lag bevallig te wezen.
Ze was wel mooi.
Leopold had haar eigenlijk al lang niet meer echt bekeken.
Zeker niet naakt.
De indrukken van gisteren en van Molly nu kweekten bij hem een erectie.
Hij begon ermee te stoeien.
Tegelijkertijd begon hij zachtjes te huilen.
Toch bleef hij masturberen.
Lang duurde het niet tot hij klaarkwam.
Hij ejaculeerde over de billen van Molly.
Molly bleef slapen.
Leopolds zaad zat glinsterend en voldaan op haar lichaam geplakt.
Hij aaide het nog even en nam daarna een contemporaine roes afstand.
‘Vandaag ga ik me niet scheren,’ zei Leopold tegen zijn Ierland.
De resterende ochtend voelde alsof er een oorlog voorbij was gegaan.
Een einde zoals een einde hoort (of kan) zijn!
“Ik kan niet wachten totdat het boek uitkomt.!”