Kevin de foetus had zijn draai gevonden; die was in een gat in de markt gevallen. Met zijn schrijfbureau schreef hij e-mails voor consultants en dienstverleners van allerlei kunnen die de communicatie met hun clientèle niet meer aankonden. Gebrek aan kennis van het zich correct in de geschreven moedertaal uiten staat de arrogantie van menig bedrijfskundigachtig type en wat dies meer zij immers aardig in de weg. Men heeft misschien wel verstand van het optellen van twee getallen, maar men kan het amper goed verwoorden door vervelende denk- en taalfouten.
Kevin was een solide zakenman en dus praatte hij zijn klanten flink naar de mond, zoals ook Nyenrode Business Universiteit afgestudeerde Piet, met wie hij vandaag nog een kort telefoongesprek had.
Wij luisterden mee op de speakerfoon.
‘Die klant wil verdomme de hele tijd communiceren per e-mail,’ zei Piet. ‘Hij heeft geen zin het telefonisch af te handelen zelfs. Dat is toch vreemd?’
‘Absolument!’ zei Kevin. ‘U laat zo veel mogelijk schriftelijke gelegenheden onbenut om iets structureels en nuttigs te communiceren. Het is van een onbeschoftheid van heb ik jou en je moeder daar dat die klant daar geen trommelvliestrillend respect voor kan tonen.’
‘Ik haat schrijven,’ zei Piet. ‘Anders kan ik het niet zeggen. Zelfs heb ik mijn naam van Michael van der Vlies veranderd in Piet, omdat mensen mij steeds vroegen hoe ze mijn naam moesten schrijven. Kostte me ook nog klauwen met geld, potverdestroopintkanneke, om alleen een voornaam te mogen hebben!’
Piet begon te hyperventileren.
‘Rustig, Piet,’ zei Kevin. ‘Geen handelingen verrichten of acties ondernemen waarvan je de schrijfwijze niet kent.’
Ja, als hij er geld voor zou krijgen, zou Kevin een politieke partij beginnen. De belangen van mensen die keer op keer belaagd worden met de vraag of ze hun intelligentie kunnen bewijzen in een nette, schriftelijke communicatie worden amper tot niet behartigd in dit land. Ach, er was weleens een gezelschap opgericht, maar dat bloedde dood omdat niemand bij vergaderingen notulen wilde maken. Van dit genootschap is gelukkig nog een geluidsbestand met daarop de volgende uitspraak van woordvoerder Frederik Mannaerts bewaard gebleven: ‘Bij een auto-ongeluk geef ik de tegenpartij ook geen gelijk omdat hij de verkeersregels toevallig beter kent. Waarom zou ik dat in een schriftelijk dispuut dan wel doen?’
Maar vooralsnog verdiende Kevin met zijn bedrijf, waarvan de naam en het telefoonnummer om praktische en marketingtechnische redenen gelijkluidend waren, prima aan het fenomeen. En veel hoefde hij ook niet te doen. Het principe was elke keer hetzelfde. Kevin adviseerde zijn klanten om op geen enkele e-mail inhoudelijk in te gaan en enkel te antwoorden met een standaardzin waarin een telefonisch gesprek werd voorgesteld. Na twee keer zo gekaatst te hebben kon dan zelf de telefoon opgepakt worden om de opponent verontwaardigd tegemoet te treden. Was dit niet voldoende dan kon na weer twee rondes e-mailgestuiter de tegenpartij telefonisch zelfs beschuldigend worden toegesproken. Ontbinding van de zakelijke relatie was nu zonder problemen en zonder verder op de bezwaren van de klant in te hoeven gaan mogelijk. Dodelijker kon Kevin het niet maken.
Niet alleen brallerige managers maakten trouwens gebruik van Kevins diensten. Kevin had bijvoorbeeld Frans Bauer geholpen met klachten van meerdere fans, maar ook lieden als Whoopi Goldberg, Muammar Gaddafi, Matthijs van Nieuwkerk en heel, heel veel Turken.
En de zaak liep goed. Retegoed. Kevin kreeg laatst zelfs een traantje in een van zijn ogen; zijn perpetuum mobile was bijna groot genoeg om de wijde wereld in te gaan.
En zolang de vooravond strekte, leek hij gelukkig.
— — —
Lees ook de andere avonturen van Kevin de foetus : Klik hier voor Kevins andere avonturen
Doe vooral ook mee met onze wedstrijd: teken Kevin de foetus en maak kans op een avontuur van Kevin waarin niemand minder dan jijzelf belachelijk wordt gemaakt!
Stuur je tekeningen en/of fanmail naar kevindefoetus@gmail.com
Duidelijk voorwaar!
Wiedus en nogal!
Hoe anders had de wereld er voor Kevin uitgezien wanneer hij toen,in de Nyenrode-periode,op de avances van Neelie Peper-Kroes was ingegaan en zich aan het grote blote benenspel had gewaagd.
Minister van Gat-in-de-Markt ( GIDM)???! Of zo?