LAATSTE SCENE: AVOND, KAMER.
Wouter zit op de bank en leest het boek getiteld ‘De Pseudodraagbare Wittgenstein’. Zijn vriendin Joske zit naast hem in een lingeriecatalogus te bladeren.
WOUTER (zucht) Weet je wie vandaag hier weer langskwam?
JOSKE (bladerend) Peter?
WOUTER Ja, alweer. Moeilijk raden, hè? Maar eerst nog kwam de verwarmingsmonteur me storen. We hebben een laagrendementsketel, blijkbaar. Geeft meer licht dan warmte. Of zoiets. Met dat gekloot van de mensheid kom ik natuurlijk nooit aan lezen toe!
JOSKE (bladerend) Ach, het is een aardige jongen, die Peter.
WOUTER Ja, maar zo godsgruwelijk dom, en sinds hij die medicijnen rondbrengt voor die apotheek waar die zus van Sanne werkt, komt hij als de kwaddelvorming in zijn nek gewoon veel en veel te vaak langs en g…
JOSKE (interrumpeert, bladerend) Susu, rustig jongen, dan doe je toch gewoon niet open als je dat weet.
WOUTER Ik denk daar niet aan als ik aan het werk ben. Dat is toch ook geen leven, altijd maar op je hoede moeten zijn omdat anderen je anders in je rust en of bezigheden storen?
JOSKE (bladerend) Hij heeft een moeilijke tijd gehad. Dat moet je niet vergeten!
WOUTER Hij ís een moeilijke tijd! Alle tijd die je met hem doorbrengt is strontvervelend. Hij meent dat Francis Bacon films maakt! Op een door God gegeven moment ging hij mij uitleggen wat sociale zekerheid betekent! Toen hij klaar was met zijn uitleg, toen hij zich niet meer kon herinneren wat hem die ochtend verteld was, vroeg ik hem of hij zich met zekerheid kon neerleggen bij het vertelde. Dat snapte hij natuurlijk niet. Hij zat me alleen maar aan te kijken met zijn grote kop.
JOSKE (bladerend) Die arme jongen.
WOUTER Arme jongen? Mijn betoogjes begrijpt hij nooit! Het lijkt soms wel of hij rechten heeft gestudeerd! Hoe komt hij er dan bij dat hij iets zou weten dat ik niet weet? Zekerheid is star. Onveranderlijk. Zij die voor zekerheid kiezen, kiezen voor stilstaan, vaststaan. Vast en zeker! Mij moet Peter geen verhaal vertellen dat hij zo’n ontzettend leuke en ondeugende losbol is en me daarna lastigvallen met het herhalen van een sullig uitlegje van een stompzinnige term. In de tijd dat ik eigenlijk moet werken! Sorry hoor, maar ik ga hem een verhuisbericht sturen. Ik schrijf wel dat we geëmigreerd zijn naar Zuid-Jemen of iets in die contreien. Of Landië. Hij gelooft gegarandeerd dat dat bestaat.
JOSKE (bladerend) Wouter, doe nou niet zo flauw.
WOUTER Gelijk heb je. Emigreren is een veel te moeilijk woord voor Peter. Verhuizen is beter.
Wouter pakt een pen en een blocnote en begint te schrijven. Joske naast hem op de bank, blocnote op zijn knieën. Na een paar zinnen krabbelen scheurt Wouter het vel papier af en houdt dit voor Joskes neus.
JOSKE (eerst Wouters briefje even lezend, daarna weer bladerend in haar catalogus) Dat ga je toch niet echt opsturen?
WOUTER Ik zal wel moeten. Die jongen heeft helemaal niet door dat hij al mijn kostbare tijd verdoet! Als hij dan eindelijk weg is, loop ik me nog uren op te vreten van ellende. Bel jij Sanne anders even? Of Sanne hem thuis vastbindt of opsluit in de kelder of…
De deurbel gaat.
JOSKE (opkijkend) Je raadt nooit wie ik vanavond uitgenodigd heb…
Wouter staat langzaam op en loopt richting kamerdeur.
JOSKE (een ezelsoor vouwend) Ga jij de deur opendoen?
WOUTER (kalm) Nee, ik ga naar boven, een lekker warm bad nemen. Misschien ga ik me ook even scheren in bad. Ik neem voor de zekerheid maar wat scheermesjes mee. (zingend) Dag, wellnessbelt! Dag, wellnessbelt!
—
Lees ook het eerste deel: Voorbindbillen I: kleine grote teen