Beste ombudsman,
U moet ik even op de vingers typen. Zelfs na verschillende dreigementen weigert u uw telefoon op te nemen. Omdat u niet gereageerd heeft op mijn vorige brief ging ik ervan uit dat uw antwoord ‘ja’ was en heb ik uw daarmee bedoelde raad opgevolgd en de Norman Mailer-suite van het Jack Abbott Hotel in Tel Aviv geboekt.
Wat bleek? Een troep! Een bende! Een ongedierte! Vooral in de badkamer. Wat voor ongedierte het was, was mij eerst niet duidelijk, maar na nadere inspectie bleek het inderdaad geen gedierte te zijn maar een stuk zeep. De beloofde drugsdealers die op de hoek van het hotel aanwezig hadden moeten zijn, stonden er blijkbaar alleen de eerste zondag van elke maand. Bovendien spraken ze geen woord fatsoenlijk Nederlands. Op de tweede dag van mijn vakantie was ik de afstandsbediening van de tv op het slaapcompartiment al kwijt. Over stress gesproken! Van pure ellende ben ik toen drie dagen niet van mijn hotelkamer afgekomen, maar dat zult u wel begrijpen.
Wat ook om te braken was, was dat ik voor niks 35 kg kikkererwten uit Nederland had meegebracht. In Israël blijken ze verdomme toch niet duurder te zijn en dat van die allergie daar bleek de dokter toch gelijk in te hebben.
Alsof bovenstaande mij al niet voldoende een gevoel gaf dat ergens tussen ‘lik me reet’ en ‘lik me hol’ in zat gaven veel van de tips uit de reisbrochure mij een compleet nieuwe smaak bij de woordgroep ‘lik me naad’. Ik weet niet wat ik moet met die godverdommese monumenten. Het opdringen van de gedachte van ‘als je dit ziet, moet je denken dat alles wat jij mee hebt gemaakt en alle problemen die jij hebt eigenlijk niks voorstellen’ vind ik gewoon een verkeerde denkwijze. Verdriet en pijn op een weegschaal leggen en terloops kijken of je jezelf weg kan cijferen is bizar. Net als het indraaien van een lampje van 1 Watt omdat je namelijk niet echt licht wil hebben. En bovendien komt Anne Frank wel mooi uit Nederland, ja! Een aanpassing van die reisgids met ere wie ere toekomt lijkt me dus wel op zijn plaats!
Begrijp me trouwens niet verkeerd! Ik heb niks tegen Joden of mensen. In ons land heb je ook het probleem van de protestanten, zeg maar, dus ik weet er alles van. Maar in mijn ogen is iedereen gelijk en heeft bijna iedereen alles mee om bestuurslid van Eureko te zijn, behalve connecties. Laten we het daar bij houden.
Al met al vagina met steenvruchten dus die vakantiereis van mij en toen ik bij thuiskomst ook nog eens door mijn collegajournalisten beschuldigd werd van dopinggebruik, moest ik na vijf kwartier oprecht hysterisch schreeuwen en snotteren even denken aan mijn bouwvallige Norman Mailer-suite. Unlike Norman Mailer vind ik het namelijk niet echt leuk om met Norman Mailer op vakantie te gaan. Dit was natuurlijk niet het geval, maar het had gekund. Het had zo vaak gekund, dat ik er toch zeker anderhalf boek aan halve boeken over had kunnen schrijven, ware het niet dat Norman Mailer dood is en zelfs in die toestand mij geen toestemming wil geven een boek over hem te schrijven, maar dit terzijde.
Nu we het dan toch over herinneringen hebben wil ik nog even melden dat de souvenirs trouwens ook klote met een strik erom waren! De ‘mooie’ brievenopener die ik gekocht heb is blijkbaar niet van echt been maar van een houten been gemaakt. De zandloper die ik voor mijn moeder mee wilde nemen hield er bij aankomst in mijn hotel meteen mee op en zo kan ik wel een tijdje doorgaan.
Nou, beste ombudsman, vandaag ga ik weer werken. Keihard werken, want dat is de Nederlandse manier. Kei- en keihard! Zo hard dat de mussen van het dak vallen. Dat het een aard heeft. Dat het niet onopgemerkt blijft. Dat de mensen het zien, zich omdraaien en zeggen: “zo, die is keihard aan het werken!”
En pas als ik overmorgen niet meer kan werken van het harde werken en thuis mag blijven om bij te komen weet ik en weten de mensen met mij dat ik voldoende hard gewerkt heb vandaag.
Het zou u sieren om ook eens wat aan arbeid te doen en bijvoorbeeld deze brief van een gedegen antwoord te voorzien. Want er moet iets gebeuren. Er moet iets veranderen. Dat is inmiddels wel duidelijk.
Mijn auto alvast startende groet ik u allervriendelijkst,
Kevin de foetus
PS – Wat die brand betreft: er was behoorlijk wat zuurstof in het gebouw opgeslagen, waarvoor ik uiteraard niet verantwoordelijk ben.
Het diepere is mijn onschoten in deze, of ik kan er geen touw aan ophangen. Voorst schiet het qua humor zijn doel mis.