Mantraman redt de dag

Homke Halsema was een laatbloeder. Stak je hem bijvoorbeeld met een pen in zijn nek, dan duurde het zeker iets van acht minuten voor er een spatje bloed zichtbaar was.

Hij had gewoon een trage circulatie. Daar kwam het op neer. Maar in zijn dorp dichtte men Homke speciale gaven toe. Om die reden ging hij ook op achttienjarige leeftijd Crime Fighting studeren. Tijdens zijn studie bleek dat hij toch wel een stukje engagement miste – zijn docenten vroegen hem vaak waarom hij niet gewoon Rechten ging doen – en toen hij zijn diploma eenmaal op zak had, deed hij inderdaad niet veel meer dan een beetje op de bank hangen. Zijn titel had hij binnen, dus waar zou hij zich verder nog druk om maken? Af en toe zat hij dan op internet in telefoniedatabases te koekeloeren, want hij had geleerd hoe je met de moderne technologie een belletje kunt tracken.

Als superheldennaam had Homke ‘Mantraman’ genomen. Zijn kracht was onvoorspelbaarheid. Homke herhaalde zijn mantra’s nooit en bedacht elke keer weer een nieuwe. Zo bracht hij zijn tegenstanders op het verkeerde been (en soms zelfs – als echt alles meezat – op de verkeerde arm).
Maar veel tegenstanders had Mantraman dus niet. In een aantal Europese landen, waaronder Spitsbergen, Turkije, Luxemburg, Azerbeidzjan, Wit-Rusland, Monaco, Griekenland, Bosnië-Herzegovina, Denemarken, Bulgarije, Cyprus, Roemenië, Engeland, Montenegro, Slovenië, Finland, Oostenrijk, Georgië, Frankrijk, Gibraltar, Kroatië, Oekraïne, Guernsey, Jersey, Portugal, Ierland, Macedonië, Hongarije, IJsland, Vaticaanstad, Italië, Kazachstan, België, Kosovo, Andorra, Letland, Liechtenstein, Estland, Rusland, Schotland, San Marino, Noorwegen, Slowakije, Moldavië, Litouwen, Malta, Zweden, Polen, Zwitserland, Servië, Spanje, Albanië, Duitsland, Tsjechië, de eilanden Man en Jan Mayen, de Faeröereilanden en de Ålandseilanden gold zijn diploma sowieso niet en daarbuiten kwam hij nooit. Hij sprak namelijk alleen Europees.

De maandelijkse crimefightersborrel – elke derde maandag, behalve op zon- en feestdagen – daar ging Homke trouw heen. De laatste keer liep hij daar Vrouwman tegen de romp.
De kracht van Vrouwman was dat hij eigenlijk een vrouw was en niet alleen. De helft van de wereldbevolking bestond uit klonen van Vrouwman.
Van het een kwam het ander en zowel het een als het ander vond het niet erg dat ze niet tegelijkertijd waren gekomen.
Die nacht herhaalde Mantraman voor het eerst in zijn leven een mantra. Wel tweehonderdtweeëntwintig keer!

(Zelfs de hond van Mantraman was hierdoor van slag. Doorgaans lukte het die hond namelijk om zich om te draaien in een hondomdraai. Vanaf die nacht deed hij er vele malen langer over…)