Gastblog: Uit elkaar

Voor het eerst in de geschiedenis van hippekut staan we een totaal onbekende toe om wat woorden vuil te maken op dit blog. Dat we hiermee een enorm risico nemen, beseffen wij ter dege. Een gokje wagen kan nooit kwaad daarentegen. U als lezer mag ook nog wat zeggen. Vindt u het schrijfsel van onze gastblogger te pruimen? Dan moet u vooral een positief oordeel geven in de poll. Vindt u, ondanks haar houten been, alleen de zus van onze gastblogger lekker maar kan onderstaande tekst u niet bekoren, weest u dan ongenadig hard in uw oordeel. Wij zullen over een tijd beraden wat we met uw en onze mening gaan doen.


Romantisch geneuzel over gevoelens over en weer naar elkaar om de basis te leggen voor een toekomst. Het naar elkaar toegroeien in een stappenplan. Een spel dat moet gespeeld worden door 2 personen dat met elkaar in één gesmolten wil worden. De gedragspatronen die veranderd worden ter zijner tijd. Alles moet gedeeld worden, de drang en hunkering naar elkaar. Als een magnetisch veld blijft men naar elkaar toetrekken en vroeg of laat wordt het minder, het zal nooit tot een dieptepunt komen. Gevoelens veranderen, blikken worden verruimd, gedachtes worden niet meer gedeeld. En weg is het. Inzichten krijg je pas als je aan de buitenkant staat. De stap achteruit zetten en de werkelijkheid onder ogen zien. Het geven en vooral niet het nemen. Meer geven dan je werkelijk kan zet je in de positie om meer te nemen dan goed is. Altijd maar meer willen doet je stijgen. Arrogantie verandert in een nieuw soort gevoel van complete walging en afgunst omdat datgene wat je wilt nemen je niet toekomt. Het recht is er om meer te nemen dan lief is, zorgt voor een dieptepunt. Zorg altijd voor iets wat achter de hand kan worden gehouden, zorg voor de back-up. Het terugvinden van je eigen ik is een reis door verschillende continenten van gevoelens en ervaringen. Het paspoort voor die continenten is je verleden, wat je al gevoeld hebt en wat je al ervaren hebt. Afscheid nemen is altijd iets wat van binnen sterven is. Je bewustzijn houdt je in zijn macht met zijn kronkels en gedachtes en confronterende herinneringen die je over en over raken. Een schild is nodig. Je bent vertrokken nu, en nu zie ik je alleen voor me in gedachtes en visioenen als ik een vrouw ontmoet die slechts een schim is van wat jij ooit was.

[poll id=”20″]

2 antwoorden op “Gastblog: Uit elkaar”

  1. Een titel als ‘In Elkaar’ zou volgens mij meer tot de verbeelding spreken.

    (Hihi, als je ’titel’ uitspreekt, hoor je het woord ’tiet’)

Reacties zijn gesloten.