Natuurlijk had Xander ook wel eens zijn dag niet. De boog was soms gewoon relaxed. Er waren dagen dat Xander simpelweg geen zin had om bijvoorbeeld de vliegtuigmaatschappij aan te klagen omdat hij het verkeerde vliegtuig had genomen. Er waren ook dagen dat Xander het voor lief nam dat hij weer eens over een aardbei of een paperclip was gestruikeld.
Meestal stelde hij zichzelf gerust met de gedachte dat hij in zijn vorige leven een boeddhist was geweest en dat hij alle ellende in dit leven aan zichzelf dus te danken had.
Maar af en toe, of wellicht nu en dan, was de wereld echt te klein voor Xander. Dan wist hij niet meer waar hij het moest zoeken. Hij trok dan zijn onderbroekenla open en zag dat hij alleen nog maar witte onderbroeken had. The horror!
“Alsof je bier lauw is en er tegelijkertijd een slak over de scherpe rand van een scheermesje kruipt,” zou Marlon Brando kunnen zeggen in zo’n situatie.
Erger dan witte onderbroeken kon Xander niet overkomen. Hij was dan werkelijk de hele dag bezig met de gedachte waarom er eigenlijk witte onderbroeken waren. Welke debiel had die bedacht? Xander kende echt niemand die een T-shirt had met ‘ik ben fan van witte onderbroeken’ erop en toch had iedereen wel meerdere witte onderbroeken.
Het moest een complot zijn van de overheid. Het kon niet anders.
Karl Jespers, de uitvinder van de bruine onderbroek, had een nogal dubieus privéleven. Het is daarom dat zijn uitvinding geboycot werd en bruine onderbroeken nooit de standaard zijn geworden.
Sommige uitvindingen zijn het heroverwegen waard. We moeten immers denken aan de gemoedsrust van onze mensen!
—
Opgepoetst en nieuw leven ingeblazen op 26-6-2015: http://www.hippekut.com/2015/06/26/de-neven-van-dikkertje-dap/