Een korte, maar interessante geschiedenis van smaakjes en het goede eten

Smaakjes zijn zo oud als de wereld. Er is een mooie passage in de Bijbel waarin Mozes een goochelact opvoert met maar liefst vijf verschillende smaakjes. Deze passage is later geschrapt, omdat men erachter kwam dat Mozes de truc gejat had van een neger.

Generaties lang werd er wat gekloot met zout en azijn. Mosterd en peper kwamen wat om de hoek kijken. En het duurde eigenlijk wel tot de zestiende eeuw voor er iets nieuws kwam. Maar ja, dat waren laffe dingen als pesto en bechamelsaus.
Men zegt wel eens dat er uit Frankrijk alleen maar slechte dingen komen. Maar, nee hoor, in 1756 werd daar maar mooi de mayonaise ontdekt! Een mijlpaal voor de sausindustrie. Wat moeten de mensen gedanst hebben in die tijd.

Toch hield dat dansen op den duur op. Goed, men had mayonaise. Maar wat moest men ermee?

Dat alles veranderde op 24 augustus 1853. Woensdag 24 augustus 1853. Op deze woensdagavond vond restauranteigenaar George Crum in New York namelijk de chips uit. In deze tijd was de ons zo bekende (tomaten)ketchup ook volop in ontwikkeling.

De revolutie was niet meer te stoppen en tegenwoordig zijn dipsauzen ook niet meer weg te denken bij – ik noem maar iets – een avond voor Haïti.