“Ik zou liever zeggen dat het kwart over zomer is,” zei Hans Kras van de huurcommissie.
En dat sloeg natuurlijk totaal nergens op. Maar ja, Hans Kras was ook degene die ooit zijn lul op sterk water had gezet. Dat water konden ze daarna gewoon weggooien!
“Compleet zonde!” zeg ik dan. “Dat heeft met doelmatigheid en wat dies meer zij niks meer te maken.”
Hans Kras had daar schijt aan. “Met mijn bouwkundestudie doe ik wat ik wil,” zei hij vaak. “Ik werk voor de overheid, dus ik kan naar Bangkok of Manilla gaan wanneer dat mij maar zint. Ik ben immers vrijgezel en daarom niemand tot last.”
Dat vele reizen brak Hans op een gegeven moment ook op.
Hij had een splinter ergens, maar hij wist niet meer waar. Was het in Phuket? In de steegjes van Barcelona?
De dokter wist het ook niet precies. Die stelde voor dat Hans eerst maar eens een paar weken moest gaan werken en daarna moest kijken of hij weer gewoon rust kon gaan nemen.
Het pakte allemaal anders uit.
Op de website www.hoepleegjeeenaanslagophetnederlandsekoningshuis.nl deed hij mee aan een testje. De uitslag was dat het voor hem het beste was om vijftien minuten en veertig seconden zijn adem in te houden. Maar al na acht seconden vond hij dat niet meer leuk.
“Dan maar iemand failliet maken,” zei Hans tegen zichzelf. “Ik verkloot de wereld wel indirect.”
En hij ging op pad.
beter dan groente!